Oznaki utraty zdrowia
Ból – Często pierwszymi oznakami choroby jest ból. Ustalenie miejsca bólu potrzebuje dokładnej diagnozy. Ból do zlokalizowania jest prosty jeśli to uszkodzenie skóry, mięśni czy kości i jest widoczne gołym okiem. Jeśli natomiast przyczyny choroby są niewidoczne musimy zwrócić uwagę na zachowanie kota.
Gorączka – Wzrost temperatury ciała generalnie oznacza infekcje ale może być spowodowany przez udar cieplny. Normalna temperatura kota wynosi od 38,6 – do 39,1 stopni C. Zmiana zachowania Często pierwszym sygnałem nadchodzącej choroby jest zmiana zachowania i cech osobowości zwierzęcia, więc kot powinien być pod tym kontem obserwowany.
Utrata balansu lub kontroli nad ciałem – Ułomność tą można wykryć dosyć wcześnie kiedy kot robi sobie sam uszkodzenia kości, mięśni czy ścięgien. Towarzyszy temu z pewnością duży ból który, może być trudny do wykrycia. Brak równowagi może sygnalizować niechęć do skakania. Trudność z oceną odległości powoduje rezygnację z dokonywania przykładowo skoku z ziemi na krzesło.
Oddychanie – Ciężki oddech, świszczący, kaszlenie lub kichanie czy zauważalna zmiana głosu,nie może być lekceważone. Niektóre z tych objawów mogą wskazywać początek choroby oddechowej.
Wydalanie – Jakieś zmiany w wydalaniu, pojawiająca się krew w odchodach musi być potraktowana bardzo poważnie. Kot wyczerpany próbując się wypróżnić się bez rezultatu musi spotkać się z weterynarzem bezzwłocznie.
Picie i jedzenie – Zmiany apetytu mogą być przejściowe lecz nie mogą być lekceważone. Ciągłe picie, wymioty są symptomami choroby układu trawiennego. Zwróć uwagę na schemat zachowania kota i jeśli on się utrzymuje w innym stanie niż wcześniej szukaj rady u weterynarza. Może to być przyczyna kłopotów z zębami lub może sygnalizować inną chorobę.
Skóra i futro – Większość kotów zmienia futro dwa razy do roku, ale każde intensywne tracenie włosów, pojawianie się łysych miejsc powinno być zgłoszone weterynarzowi. Jeśli kot drapie się w szyje, może mieć pasożytniczy atak pcheł, kleszczy, roztoczy, który musi być leczony. Uszne roztocza rozwijają się w środku ucha i nie mogą być lekceważone. Grzybica skóry i grzybicza infekcja często powoduje uszkodzenia skóry i rany, które mogą być też przenoszone na nas. Koty są także podatne na różnorodne alergie. Wywołują je tak jak u ludzi domowe środki czyszczące, odkażające lub ukąszenia pcheł. Stan skóry nigdy nie powinien być zaniedbywany.
Skontaktuj się z weterynarzem jeśli kot jest:
1. W udarze lub krwawiący
2. Jeśli podejrzewasz, że zjadł jakąś trującą substancję
3. Jest częściowo lub zupełnie nieprzytomny
4. Traci równowagę i ma nieskoordynowane ruchy lub wygląda na częściowo lub zupełnie sparaliżowanego
5. W oczywisty sposób jest zraniony
6. Wymiotuje często lub posiada przewlekłą biegunkę.
Wścieklizna, Koci katar (wirusowe zapalenie nosa i tchawicy), Kaliciwiroza, Panleukopenia czyli nosówka, Białaczka. Młode kociaki można szczepić od 9-tego tygodnia i tak co roku.
Zobacz też: Szczepinia. Jakie i kiedy?
Koci katar
Choroba atakuje błonę śluzową jamy ustnej. Jeśli choroba jest nie leczona już po kilku dniach kot może umrzeć. Choroba wyleczona często wraca.
Jak się rozwija koci katar Choroba ta jest wywoływana przez dwa wirusy: herpeswirus typu 1 (FHV-1) oraz caliciwirus (FCV), a także poprzez różnorakie bakterie i zarazki. Herpeswirus jest mało odporny na czynniki środowiska zewnętrznego. Niszczy go wysoka temperatura oraz wszystkie powszechnie używane środki dezynfekcyjne. Jednak caliciwirus kota jest znacznie odporniejszy. W środowisku zewnętrznym może przetrwać do 10 dni. O wiele słabiej reaguje na środki dezynfekcyjne.
Nosicielami zarazków kociego kataru są koty. Mogą one zarażać nawet do 3 miesięcy od ustąpienia objawów choroby. Mogą też być bezobjawowymi nosicielami przez całe życie. Zarazki znajdują się w wydzielinach z nosa, gardła i worków spojówkowych, a także w kale i moczu.
Objawy – Objawy to owrzodzenia na języku, niedrożny nos, trudności z oddychaniem, gorączka, apatia, w konsekwencji infekcja mięśni i stawów, zapalenie spojówek często towarzyszy, zmiany na rogówce ocznej (mogą doprowadzić do ślepoty).
Kaliciwiroza
Kaliciwiroza nie jest to groźna choroba u kotów szczególnie dorosłych wywołuje ją wirus. Do zakażenia dochodzi przeważnie przez kontakt bezpośredni. Wirus może utrzymywać zaraźliwość do miesiąca. Groźniejsze mogą się okazać powikłania tej choroby. Do leczenia używa się zastosować preparatów immunostymulujące, które występują w zastrzyku lub doustne i dostępne są u lekarzy weterynarii.
Jak się rozwija kaliciwiroza – Poszczególne szczepy mają różną agresywność. Często jednocześnie występują zakażenia herpeswirusem, bakteriami Chlamydophila, Bordetella i Mycoplasma. Koty chore lub nosiciele wydalają FCV w wydzielinach z nosa, jamy ustnej oraz spojówek. Wirus wnika najchętniej przez śluzówkę nosa, jamy ustnej i spojówki. Głównym miejscem rozmnażania jest gardło. Wirus namnaża się, po 3-4 dniach następnie przerzuca się na inne tkanki. FCV powoduje martwicę komórek nabłonkowych powodując pęcherze na końcu języka i owrzodzenia.
Objawy – Wysoka gorączka (40 C), charakterystyczne wrzody i pęcherze na języku, zapalenie płuc, którego przebieg może być umiarkowany bądź też ciężki, w zależności od szczepu wirusa. Zmiany w jamie ustnej, kaliciwiroza dziąsłach, nadżerki, owrzodzenia na języku i podniebieniu, kłopoty z jedzeniem, ślinotok, nieprzyjemny zapach z ust, łzawienie oczu. Przebieg krótkotrwały lecz nieleczenie powoduje duże powikłania. Leczenie jest dość trudne. Kot, który przechorował kaliciwirozę, może być jej nosicielem do końca życia. Leczy się antybiotykami i trwa od dwóch do trzech tygodni.
Wścieklizna
Wścieklizna jest wywołana wirusem rhabdowirus. Nie leczona kończy się zgonem. Wirus uszkadza system nerwowy, poraża mięśnie oddechowe. Zarażenie następuje poprzez ugryzienie. Cechuje ją znaczne podniecenie i agresja. Ślinotok u zwierząt jest jednym z objawów ostatniego stadium wścieklizny. W przypadku psów żaden spośród tych, u których pojawił się wirus w ślinie, nie będzie żył dłużej niż 10–12 dni. Dlatego jeżeli pies przeżyje obserwację, można wnioskować, że w momencie pogryzienia wirus nie znajdował się w ślinie, więc pies nie mógł zakazić człowieka. Przy podejrzeniu wścieklizny stosuje się szczepienia.
Inne informacje – Obszary, na których wścieklizna obecnie uznawana jest za niewystępującą, według raportu WHO z 2005 r.: Australia, Belgia, Chile, Czechy, Grecja, Grenlandia, Irlandia, Islandia, Japonia, Nikaragua, Nowa Zelandia, Norwegia, Malezja, Szwecja, Szwajcaria, Panama, Portugalia, Urugwaj. Cześć z tych państw podjęła próbę wyeliminowania choroby poprzez masowe szczepienia i likwidacje chorych zwierząt (np. Irlandia, Norwegia). Na niektórych obszarach wścieklizna nigdy nie występowała (np. Malezja).
Jak się rozwija wścieklizna Z miejsca inwazji (ukąszenie, rana mająca kontakt z materiałem zakaźnym) wirus trafia do komórek mięśni szkieletowych, gdzie wstępnie i się namnaża i skąd trafia do włókna nerwowego, wzdłuż którego wędruje do rdzenia kręgowego, a następnie do mózgu, gdzie się namnaża. Następnie włóknami nerwowymi rozprzestrzenia się po organizmie, głównie do ślinianek i skóry.
Objawy – Po kilku dniach u ludzi i zwierząt występuje nadmierne pobudzenie lub, skrajnie, porażenie (tzw. cicha wścieklizna). Obserwuje się mimowolne skurcze mięśni, ślinotok, światłowstręt oraz wodowstręt. Śmierć następuje w około tydzień od wystąpienia objawów.
Panleukopenia czyli nosówka
Powoduje przeważnie niespodziewany atak, który niestety doprowadza do śmierci. Te koty, którym udaje się przeżyć mogą zyskać odporność na tę chorobę. Ważne jest by regularnie sczepić kota – to zabezpieczy przed niebezpieczeństwem zarażenia. Przyczyną jest wirus panleukopenii kotów (ang. feline panleukopenia virus – FPV). Jest on blisko spokrewniony z parwowirusem psów typ 2 (CPV-2). Wirus jest oporny na warunki środowiska zewnętrznego i większość środków dezynfekcyjnych. Najbardziej wrażliwe na zachorowanie są młode zwierzęta między 2 a 5 miesiącem życia, u których spadł poziom przeciwciał matczynych. Źródłami zakażenia są wydzieliny i wydaliny chorych zwierząt. Spadek ilości krwinek białych we krwi – leukopenia. U młodych może wystąpić ostry przebieg choroby – śmierć następuje nagle, bez pojawienia się objawów. W przebiegu ostrym śmierć następuje w 3 – 5 dniu choroby. Wirus można wykryć metodą immunofluorescencji lub testem lub badaniem krwi. Leczy się antybiotykami.
Jak się rozwija panleukopenia – W pierwszym rzędzie wirus namnaża się w tkance limfoidalnej okolicy gardła. Po kilku dniach od zakażenia następuje wiremia, tą drogą zarazek przedostaje się do węzłów chłonnych, śledziony, grasicy, szpiku kostnego i krypt jelitowych. U ciężarnych kotek wirus przenika do komórek płodu i łożyska. Zaatakowanie komórek układu limfatycznego i szpiku skutkuje znaczną immunosupresją, co w konsekwencji daje powikłania w postaci wtórnych infekcji.
Objawy – biegunka, brak apetytu, wymioty żółcią i reakcja na dotyk. Okres wylęgania choroby wynosi zwykle od 4 – 10 dni. Dominujące objawy to: gorączka, depresja, biegunka (czasem z domieszką krwi), wymioty, odwodnienie, znaczna bolesność brzucha, wychudzenie. W obrazie krwi obserwujemy spadek ilości krwinek białych – leukopenia (panleukopenia, agranulocytoza). U młodych zwierząt może wystąpić ostry przebieg choroby – śmierć następuje nagle, bez pojawienia się objawów. W przebiegu ostrym padnięcia następują najczęściej w 3 – 5 dniu choroby. Współczynnik umieralności jest wysoki i bez podtrzymującej terapii może wynosić nawet do 75%. Śmiertelność nieszczepionych kociąt wynosi nawet do 90%. Zwierzęta starsze, powyżej kilku miesięcy życia, chorują łagodniej, a śmiertelność jest dużo niższa.
Białaczka kotów – (FeLV)
Bardzo zaraźliwa i nieuleczalna choroba, przenoszona ze śliną i krwią. Istnieje szczepionka przeciwko kociej białaczce lecz zanim ona powstała choroba dziesiątkowała hodowle. Coroczne szczepienie zabezpieczy zwierze. Aby uniknąć szczepienia można kupić test wykluczający zarażenie. Zarażenie może być zdiagnozowane przy okazji badania krwi.
Jak się rozwija białaczka – Wirus po wniknięciu namnaża się w komórkach błony śluzowej jamy ustnej lub nosowej, następnie drogą krwi przenika do śledziony i szpiku. Tam ulega intensywnej replikacji, skąd wydostaje się do krwi doprowadzając do wiremii. Intensywny wysiew wirusa do krwi następuje po około 2 – 4 tygodniach od zakażenia. W tym czasie wirus atakuje komórki innych narządów. Istniejące siły obronne organizmu mogą zahamować rozpoczynającą się infekcję.
Rozwijające się zakażenie może przebiec w następujący sposób: Około 1/3 zakażonych kotów nie będzie w stanie zwalczyć infekcji. W przeciągu 1 – 3 lat od zakażenia rozwiną się u nich pełne objawy choroby. Przyjmuje się, że zdecydowana większość tych zwierząt nie przeżywa dłużej niż 3 – 4 lata od momentu zaatakowania przez wirus FeLV. Koty te zostają trwałymi nosicielami wirusa, stanowiąc źródło zakażenia.
U około 1/3 kotów rozwijająca się odporność zwalczy zakażenie. Zwierzęta te nie zachorują, pozostała odporność na zakażenie może utrzymać się prawdopodobnie przez kilka lat. U części kotów z tej grupy może dojść do tzw. zakażenia latentnego (uśpionego).
Pozostała 1/3 kotów nie ulegnie zakażeniu mimo kontaktu z wirusem
Objawy – Najczęściej obserwuje się niedokrwistość, wychudzenie, apatia, braku apetytu, odwodnienie, biegunka, wymioty, nieregularne oddychanie, osłabienie i anemia, która może trwać bardzo długo czasem lata. Objawy te rozwijają się bardzo powoli. Skutkiem działania FeLV jest obniżenie odporności, u chorych kotów wzrasta skłonność do zapadania na wielorakie infekcje. Można obserwować zapalenia układu oddechowego, przewodu pokarmowego, dziąseł, ropnie i stany zapalne skóry, zapalenia układu moczowego i inne. Wspólną ich cechą jest skłonność do częstych nawrotów. Rozwijający się proces nowotworowy (głównie chłoniaki) może dać różne, często nietypowe objawy, związane ze stopniem zaawansowania i umiejscowieniem zmian w organizmie. Mogą występować objawy neurologiczne, często obserwuje się zamieranie płodów, poronienia.
Rozpoznanie białaczki kotów dokonuje testem ELISA w odstępie 60 – 90 dni.
Białaczka jest chorobą nieuleczalną. Jednakże stosowanie odpowiedniej terapii może przedłużyć życie kota. Bardzo istotne jest zapewnienie zwierzęciu optymalnych warunków życia, a zwłaszcza unikanie stresu. W leczeniu powikłań białaczki dużą rolę odgrywa zwalczanie wszelkich wtórnych infekcji, stosowanie środków przeciwbólowych i przeciwzapalnych, łagodzenie objawów anemii, odwodnienia itd. Podejmuje się próby leczenia polegające na chemioterapii, stosowaniu leków przeciwwirusowych, leków wzmacniających naturalną odporność przeciwnowotworową i przeciwzakaźną (m.in. zydowudyna – np. Retrovir®, interferon – Virbagen Omega®, czy działający immunomodulacyjnie Zylexis®).
FIP (zapalenie otrzewnej) i FIV (zespół niedoboru immunologicznego – tzw koci AIDS)
Wirus nie groźny dla ludzi lecz u kotów prawie zawsze powoduje śmierć. FIP to choroba nieuleczalna i nie ma szczepionki przeciwko niej. Kot może się zarazić uczestnicząc w walkach z innymi kotami. Sterylizacja ograniczy ryzyko uczestnictwa w walkach terytorialnych przez co i kontakt z chorymi osobnikami. Przeciwciała zawarte w mleku matki wzmacniają odporność kociaków.
Jak się rozwija zakaźne zapalenie otrzewnej – Po zakażeniu drogą pokarmową wirus dostaje się do okolicznych węzłów chłonnych oraz nabłonka jelit, gdzie ma szczególne powinowactwo do makrofagów i monocytów. Jeśli zajdą sprzyjające warunki chwilowego braku odporności (stres, ciąża, odsadzenie, leczenie innego schorzenia glikokortykosterydami, współistniejące zakażenie wirusem białaczki kotów lub wirusem niedoboru immunologicznego) dochodzi do szybkiego namnożenia wirusa i przedostania się do krwi, gdzie ponownie się rozmnaża. Następnie z krwią przedostaje się do innych organów (zwłaszcza: wątroby, śledziony, węzłów chłonnych) i dochodzi do zakażenia uogólnionego. Przy średnim poziomie odporności choroba rozwija się powoli, doprowadzając do powstania ropnych ziarniniaków zapalnych w różnych narządach. Przy niskim poziomie odporności rozwija się postać FIP. Dochodzi do niszczenia śródbłonka naczyń kapilarnych w nerkach, wątrobie i mózgu. Uszkodzenie naczyń powoduje wzrost ich przepuszczalności i przechodzenia płynów do otrzewnowej i opłucnej, doprowadzając do wodobrzusza.
Objawy – Utrata apetytu i pragnienia, gorączka, spadek masy ciała, depresja czy szorstka w dotyku sierść.
Chlamydioza
To choroba bakteryjna, wpływająca na 20% wszystkich chorób układu oddechowego u kotów. Jest zaraźliwa, szczególnie u kociąt małych. Powoduje miejscowe zakażenie błon śluzowych oczu, może również wywoływać poważne zmiany w płucach. Człowiek może się zarazić przez kontakt bezpośredni. istnieje szczepionka zapobiegająca tej chorobie.
Jak się rozwija chlamydioza – Wywołuje ją koci szczep Chlamydia pisittaci. To bakterie nrozmnażające się w żywych komórkach. Poza organizmem wrażliwe na działanie detergentów. U kotów powodują zapalenia spojówek. Zwierzęta zarażają się przez wydzielinę z worka spojówkowego lub z nosa oraz poprzez kontakt z kałem, w którym również mogą znajdować się zarazki.
Objawy – Choroba objawia się obfitym, surowiczym wypływem z jednego oka, obrzękiem powieki, przekrwieniem spojówki. Potem zmiany obejmują drugie oko. Gdy dodatkowo dojdzie do zakażenia innymi bakteriami wypływ z oczu staje się śluzowo – ropny. Początkowo kot ma dobry apetyt, po kilku dniach pojawia się wypływ z nosa, kichanie oraz gorączka. Weterynarz zaleci krople do oczu z antybiotykiem i podawanie leku ogólnie. Na rynku dostępne są szczepionki przeciw chorobie połączone z antygenami przeciwko chorobom wirusowym.
Chlamydią można się zarazić, może spowodować zapalenie płuc u człowieka. Chlamydie wywołują u ludzi tzw. chorobę kociego pazura, gdyż zarazki przenoszone są pod kocimi pazurami. Człowiek zaraża się poprzez zadrapanie i występuje u niego gorączka, bóle mięśniowe, ropne krostki na skórze głównie rąk a także może dojść do znacznego powiększenia węzłów chłonnych. Pamiętajmy więc by szczepić swojego kota regularnie.
Ospa
Rzadko występuje. Wirusa roznoszą dziko żyjące gryzonie. Objawy to nieswędzące okrągłe wypryski na skórze łap, głowy i szyi, gorączka, brak apetytu, senność, wymioty, biegunka, zapalanie spojówek, górnych dróg oddechowych oraz płuc. Znikają samoistnie po 5 – 10 dniach. Leczy się podawaniem antybiotyków.
Cukrzyca
Jest to jedna z częściej występujących chorób szczególnie u kotów. Przewlekle występująca jest spowodowana wadliwym działaniem insuliny lub jej brakiem. Nieleczona upośledza działanie wielu narządów wewnętrznych i w efekcie prowadzi do śmierci zwierzęcia. Ważne jest aby zwierzę szybko doprowadzić do lekarza weterynarii. Rozpoznana i leczona cukrzyca przez podawanie insuliny, ustalenie diety oraz odpowiednią aktywność fizyczną utrzyma kota w dobrej kondycji.
Przyczyny powstania cukrzycy. – Glukoza to cukier prosty i podstawowy surowiec energetyczny dla organizmu. Pozyskiwana jest z węglowodanów podczas procesu trawienia pokarmu w jelicie, skąd dostarczana dalej do krwi. Glukoza rozprowadzana jest dalej do wszystkich narządów i tkanek, ale żeby mogła wniknąć do każdej z komórek organizmu potrzebny jest do tego specjalny hormon – insulina. Insulina jest wytwarzana przez komórki w trzustce, która oprócz hormonów wytwarza także enzymy trawienne.
Objawy. – Charakterystyczne objawy to wzmożone pragnienie i sikanie, duży apetyt, nadwaga, często zmiany skórne, wysuszenie włosa, łupież, problemy ze słuchem lub wzrokiem, często niepokój i agresja spowodowana złym samopoczuciem, pojawiające się okresowo biegunki. Często cukrzycy towarzyszą inne choroby jak niewydolność nerek i wątroby. Jest to choroba przewlekła i nie wyleczalna. Jednak wykryta szybko, poddaje się leczeniu. Pierwsza czynność to wykonanie krzywej cukrowej w celu określenia docelowej dawki insuliny. Polega to na pobycie pacjenta w szpitalu jedną dobę i pomiarach co 1 godzinę poziomu glukozy we krwi. Po kalkulacji wyników możemy określić czy insulinę podajemy jeden czy dwa razy dziennie i w jakich dawkach. Bardzo ważna dla cukrzyka, człowieka jak i zwierzaka, oprócz systematycznego podawania insuliny i badania poziomu glukozy jest dieta, bilansowana przez lekarza. W celu szybkiego zdiagnozowania choroby zalecamy szybką wizytę u lekarza i konieczność wykonania badań zwierząt chorych. Również polecamy badania co najmniej 2x w roku zwierząt klinicznie zdrowych.
Aby je wykryć należy wykonać badanie krwi. Choroby wątroby często występują równolegle z chorobami nerek, dlatego należy określić poziom mocznika i kreatyniny we krwi. Innym niezbędnym badaniem jest wykonanie USG jamy brzusznej, określi to szczegółowo stan wątroby. Jeśli choroba wątroby będzie wykryta, weterynarz zaleci odpowiednie leki i dietę. Przy schorzeniach wątroby stosuje się leki, które działają osłaniająco oraz regenerująco. Konieczne będzie też oczyszczenie organizmu z toksyn, z którymi chora wątroba nie jest w stanie sobie poradzić. Jeśli zaistnieje uszkodzenie wątroby w wyniku zatrucia pomoc musi być udzielona szybko, wtedy jest szansa na powrót do zdrowia. Wątroba sama się zregeneruje się a jeśli dojdzie do marskości wątroby, szanse na wyleczenie są nikłe i można jedynie opóźnić postępowanie choroby stosując leki i właściwą dietę. Wirusowe choroby wątroby należy leczyć odpowiednio do istniejącego wirusa. Należy także wykonać testy na kocią białaczkę (FeLV) oraz na zakaźne zapalenie otrzewnej (FIV).
Objawy i leczenie. – Słabsza krzepliwość krwi, powiększony brzuch, wodobrzusze, bóle przy dotykaniu brzucha (kot nie chce być głaskany i nie lubi być brany na ręce, biegunka, żółte białka oczu i błony śluzowe, ogólne osłabienie, senność, padaczka.
Jeśli zauważymy objawy, które nasuwają podejrzenie schorzenia wątroby, jak najszybciej udajmy się z kotem do lekarza. Wątroba to bardzo wrażliwy organ a do uszkodzeń oraz niewydolności może dojść w krótkim czasie.
Dieta wątrobowa. – Dieta powinna przede wszystkim oszczędzać i wspomagać proces regeneracji. Przede wszystkim niskotłuszczowa, lekkostrawna oraz dobrze opracowana. Dostępne są specjalne karmy przeznaczone dla kotów z niewydolnością wątroby. Dietę ustala lekarz i ważne jest, aby karmy dla „wątrobowców” nie spożywały zdrowe zwierzęta.
Aby je wykryć należy wykonać badanie krwi. Choroby wątroby często występują równolegle z chorobami nerek, dlaCzęstą dolegliwością są zaparcia u kotów, spowodowane wiekiem (brak napięcia mięśniowego), długą sierścią połykaną w trakcie toalety (zatory z połykanego futra) ale może być wynikiem nieuleczalnego guza na jelicie. Czasami taką dolegliwość można leczyć samemu podając kotu do zjedzenia coś tłustego (ryby w oleju), jeśli jednak przeczyszczenie nie da rezultatu polecana jest wizyta u weterynarza. Jeśli biegunka u kota trwa więcej niż jeden dzień również wymagany jest kontakt z lekarzem.
To dolegliwość przychodząca z wiekiem, podobnie jak u ludzi koty mogą się poskarżyć na takie przypadłości. Do objawów sygnalizujących problem należy częste oddawanie moczu, częste picie ( może to być objaw nadczynności tarczycy lub cukrzycy u starszych kotów).
Złowione przez nasze kotki ofiary są głównym nosicielem wszelakich pasożytów żyjących w kocich kiszkach. Większość pasożytów to różnego asortymentu robaki. Najczęściej posiadają je koty dzikie żyjące swobodnie. Pasożyt Protozoan powoduje chorobe Kokcydiozę charakteryzującą się objawem bardzo cuchnącego stolca. Robaki zamieszkują głównie jelita – tam dostarczane jest im pożywienie. Jaja robaków są wydalane. Zarazić mogą się nawet kotki małe z mlekiem matki. Objawem jest osłabienie mimo dobrego apetytu. Kot jest słaby i apatyczny ponieważ poza sobą żywi jeszcze innych niechcianych gości. W przypadku małych kociąt leczenie może nastąpić dopiero po ukończeniu 3 miesiąca życia. Aby uniknąć zarobaczenia naszego kociaka należy regularnie odrobaczać u weterynarza lub na własną rękę. Środki na robaki zwierząt są dostępne bez recepty. Jeśli nie pomagają lepiej gdy weterynarz określi rodzaj pasożyta i poda odpowiednie środki na odpowiedniego robaka. Ważną rzeczą zapobiegawczą takim przypadkom jest dbanie o czystość w kuwecie.
Glista – Osiąga do 10 cm, jest biała i gruba. Często pobiera pasożyta od złowionej myszy. Kot apatyczny o dużym brzuchu i równie dużym apetycie powinien być poddany obserwacji i leczeniu.
Tęgoryjec – Ssie krew co może doprowadzić nawet do śmierci kota. Objawem jest bardzo duże osłabienie, biegunka, krew w kale, biegunka. Występuje w ciepłych i wilgotnych warunkach klimatycznych.
Włosogłówka i owsik – To mało dokuczliwy pasożyt choć zaniedbanie i swobodne rozmnażanie wywoła w końcu osłabienie, biegunkę i utratę zdrowia. W początkowej fazie nie widać żadnych objawów.
Tasiemiec – można go łatwo zaprosić do organizmu. Kot liżąc sierść połykać może jaja pcheł, wszy, lub zjadając mysz. Tasiemiec jest poczłonowany na drobne segmenty. Nie jest niebezpiecznym pasożytem natomiast zaniedbanie i nieleczenie może być groźne w skutkach.
Pierwsze miejsce najwyższej popularności zajmuje pchła. Mieszka w futrze, żywi się krwią przegryzając skórę powodując rany, w które wprowadzają własną ślinę nie koniecznie czystą. Bywają koty z alergiczną reakcja na pchle wydzieliny. One też mogą wywołać zapalenie skóry. Jest wiele ogólnodostępnych środków przeciwpchelnych (obroże, pudry, płyny do wcierania w kark, do spożycia przeciwdziałający rozmnażaniu się pcheł).
UWAGA! Nie wolno przekraczać w podawaniu dawki preparatu, można spowodować nawet śmierć zwierzęcia.
Pchłę – ciężko zauważyć w futrze, natomiast jej odchody owszem. To czarne drobinki między włosami w małych skupiskach. Pchły pozostawiają jeszcze larwy, jaja, poczwarki. Wszystkie one wypadają z futra i mieszkają z nami w dywanach, kocach i innych przedmiotach. Tak, że odkażeniu powinny ulec również nasze przedmioty domowe. Istnieją preparaty do walki z pchłami w domu.
Świerzb – Kilka gatunków roztoczy żyjących w futrze mogą spowodować bardzo uciążliwą i szpecącą chorobę – Świerzb. Objawy to łuszczenie skóry i łysienie plackowate. Lekarz powinien zdiagnozować rodzaj owej łuszczycy i przepisać odpowiednie środki.
Świerzbowiec uszny – Bardzo mały, nie uciążliwy lecz nie leczony spowoduje zapalenie ucha. Łatwo zdiagnozować świerzbowca w uchu. Jest ciemnobrązowa warstwa, niezwykle obca w środku ucha. Kot często wtedy się drapie potrząsa głową. Do leczenia używa się kropli. Żeby szybko pozbyć się intruza raczej kot nie wskazane jest się drapać.
Kleszcze – Kot złapie kleszcza na dworze i głównie można go znaleźć w okolicach uszu pyszczka, szyi. Intruz pije krewi rośnie mu z tego tytułu odwłok do 1 cm nawet.. Spomiędzy futra można zauważyć taki obco wiszący bąbel. Kleszcza wyjmujemy lecz najpierw przecieramy spirytusem. Można go wykręcić ręką lub pęsetą – z dużą dokładnością usunąć wszystkie części kleszcza ze skóry, pozostałości mogą wywołać infekcje. Kleszcza może zabić np. podawana substancja przeciwpchelna.
Wszy – Nie częsty wypadek spotkać wesz u kota ale niektóre wolne koty posiadają i takowe. Białe jaja przyklejone do sierści to objaw posiadania wszy! Środki owadobójcze wskazane przez lekarza skutecznie trują wszy. Kot który posiada takie zwierzątka zachowuje się niespokojnie, jest trochę apatyczny i przygnębiony. Wyleczony kot powinien przyjąć specjalną dietę, która ożywi kota.
Występują głównie na tle pasożytniczym. Koty bywają jedynie nosicielem. Przeważnie grzybice są kłopotliwe w leczeniu. Najczęstsze objawy to swędzenie, krosty, strupy. Inne przyczyny to alergie, zaburzenia infekcje bakteryjne, grzybice (łysiejące zmiany o przewlekłym i trudnym leczeniu), podłoże autoimmunologiczne (wytwarzanie przeciwciał przeciw własnym tkankom). Grzyby uwalniają toksyny wywołujące swędzenia i zapalenie skóry co powoduje obumieranie i łamliwość włosów. Miejscowe łysienie w kształcie placków z łuszczącą się skórą głównie na grzbiecie, uszach, głowie i przednich łapach. Grzybice nie wywołują innych objawów jak tylko zewnętrzne, kot dobrze je, ma apetyt sprawność fizyczną i samopoczucie. Leczenie polega głównie na trzymaniu ścisłej higieny a leczy się preparatami w płynie przeznaczonych do kąpieli i smarowania miejscowego. Najlepiej wyizolować kota tak by z innymi zwierzętami nie obcował. Wyrzucić posłania z których są zrobione legowiska (koce, kołderki, ręczniki). Pozbyć się przedmiotów którymi często się kot bawił. Używamy jednorazowych kuwet, misek na wodę i na pokarm. Wyczyścić mieszkanie. Jeśli stan będzie się poprawiał to znaczy, że infekcja mija.
Egzema i zapalenie skóry – To choroby gdzie ustalenie przyczyny wystąpienia to połowa sukcesu. Kontaktowe zapalenie skóry uaktywnia się w kontakcie z alergenem, który najczęściej występuje w środkach chemicznych używanych do czyszczenia. Kot może ocierać się o przedmiot w domu, który uprzednio był myty uczulającymi go środkami. Może być to proszek do prania, w który prane są posłania dla kota. Objawy to łuszczące miejsca z wypryskami i wyciekami. Dotykanie, drapanie pogarsza jedynie sytuację. Nie można dopuścić żeby zwierze rozdrapywało podrażnienia jeśli jest to nie do uniknięcia należy założyć kotu kołnierz ochronny.
Środki łagodzące swędzenie powinny przynieść ulgę. Alergen kontaktowy bywa również w jedzeniu. Uczulać może słońce, kłopot z tym będą miały białe lub częściowo białe koty. Zapalenie skóry będzie też skutkiem stresu lub zakażenia pasożytami. Odkrycie alergenu jest dość trudne, jeśli to możliwe powinno się przypomnieć co uległo w niedalekiej przeszłości zmianie w życiu kota. Czy to jest jedzenie, czy kontakt z chemicznymi środkami, czy śpi na nowym posłaniu. Eliminując pewne czynniki można zawęzić źle działające substancje. Zanim ustalimy czynniki, weterynarz może przepisać maść ze sterydami.
Przetłuszczanie skóry – To dolegliwość która nie przeszkadza i nie przysparza dyskomfortu lecz kocie nasze paskudnie wygląda. Uwidacznia się na ogonie przeważnie u nie kastrowanych kotów ale bywa tez u tych kastrowanych. Nadmierne przetłuszczanie się włosów może spowodować w konsekwencji problemy skórne. Koci trądzik (pojawia się wokół pyszczka i brody) to forma tej samej dolegliwości. Leczenie jest proste, przeważnie są to kąpiele w odpowiednich szamponach a jeśli te nie pomagają stosuje się antybiotyk.
Ropienie – Pojawia się na miejscu wcześniejszej rany. Będzie to opuchnięte miejsce z widocznym ropniem. Z tymi mniejszymi damy sobie sami rade w domu przemywając siarczanem magnezu (MgSO4 inaczej Gorzka sól, czyli siarczan magnezu jest jednym z uznanych preparatów stosowanych w tzw. zatruciu ciążowym. Doskonały w zagrożeniu i leczeniu rzucawki. Stosowany także profilaktycznie. Nie stwierdzono negatywnego wpływu na płód nawet przy długotrwałym stosowaniu. Jako antidotum stosuje się preparaty Ca).
Dermatofitozy – Włosy w miejscach występowania zmian zwykle są połamane. Nadmiernego rogowacenie naskórka w mieszkach włosowych dochodzi do zaczopowania i powstania zaskórników. Dermatofitozy mogą być również przyczyną prosówkowego zapalenia skóry. Występuje również u kotów postaci guzowatej choroby – kerion. Może towarzyszyć również zapalenie zewnętrznego przewodu słuchowego. Najczęściej zmiany dotyczą głowy zwierzęcia, uszu i kończyn, mogą występować postacie uogólnione. Koty są jednym z głównych źródeł zakażenia dla człowieka. W leczeniu miejscowym polecana jest chlorcheksydyna, clotrimazol, mikonazol, tiabendazol, enilkonazol. Dostępne są również szczepionki przeciwgrzybicze.
Schorzenia wywołane drożdżakami – Drożdżaki stale są obecne na skórze i błonach śluzowych. Grzybice oatakują jamę ustną, przewód pokarmowy lub narządy. Występują u kotów z zaburzoną odpornością lub zachwianą równowagą flory błony śluzowej, spowodowanej braniem dużej ilości antybiotyków. Grzybica układu pokarmowego wywołuje przewlekłe biegunki, biały nalot na języku. Na skórze występuje zaczerwienienie, świąd, ropienie. W przypadku zagrzybienia ucha towarzyszy nie przyjemny zapach.
Choroby oczu – to często zapowiedź nadejścia innej choroby np.: wirusowy nieżyt górnych dróg oddechowych, zakaźne zapalenie otrzewnej, wirusowy niedobór immunologiczny, toksoplazmoza oraz nadciśnienie tętnicze krwi.
Choroby powiek – Powieki pełnią ważną rolę: chronią gałkę oczną przed urazami, a także oczyszczają ją z drobnych zanieczyszczeń i rozprowadzają łzy. Zagraża im wiele czynników: wady wrodzone, urazy, infekcje, nowotwory, świerzbowce i grzyby chorobotwórcze. W każdym wypadku pomocy może udzielić jedynie lekarz. Leczenie na własną rękę może przynieść więcej szkody niż pożytku. W wypadku skaleczenia w ciągu kilku godzin z małej ranki może wytworzyć się poważny stan zapalny. Zwierzę samo pogarsza sytuację trąc łapką wrażliwe miejsce. Często trzeba mu założyć kołnierz, żeby dać powiece szansę na zagojenie się.
Skaleczenie powieki niesie za sobą jeszcze jedno niebezpieczeństwo – w przypadku wytworzenia się blizny może zdarzyć się i tak, że powieka zostanie „podciągnięta” i kot nie będzie mógł jej do końca zamknąć. Co grozi przesuszaniem gałki ocznej i nawet utratą wzroku, a co najmniej – silnym dyskomfortem dla kota. Dlatego każde skaleczenie należy pokazać dobremu lekarzowi, który oceni co należy z tym zrobić. Zdarza się czasem, że powieki nie są zbudowane prawidłowo – mogą np. podwijać się do środka drażniąc gałkę oczną sierścią, lub być wywinięte na zewnątrz. W pierwszym wypadku objawami są ciągłe podrażnienia oka, zaczerwienienia, stan zapalny i ból oka. Jedynym leczeniem jakie może być zastosowane jest prosty zabieg chirurgiczny.
W przypadku wywinięcia powieki często nie ma żadnych objawów, ale zdarza się, że jednak jest to przyczyną stanów zapalnych i dyskomfortu kota. W takim wypadku też wykonuje się prosty zabieg chirurgiczny. Zwykle w obu przypadkach zupełnie rozwiązuje on problem.
Choroby spojówek – Zapalenie spojówek jest dolegliwością dosyć często dotykającą koty. Najczęściej objawia się wyciekiem z oczu, świądem, opuchnięciem i zaczerwienieniem śluzówek. Kot może też mrużyć oczy gdyż światło go drażni i sprawia ból. Jeśli wydzielina jest mętna, to oznacza, że nastąpiła infekcja bakteryjna i powinno się zastosować leczenie antybiotykami w postaci maści lub kropli do oczu. Należy stosować je przez 5-6 dni ale nie dłużej niż 8. Po tym czasie lek należy wyrzucić gdyż rozwijają się w nim bakterie i używanie go jest niebezpieczne.
Podobnie – nigdy nie należy używać leku otwartego kiedyś tam – nawet gdy data ważności jeszcze nie minęła. Po 8 dniach od otwarcia – lek nie nadaje się do użytku. Innymi przyczynami powstania tej choroby są: wirusy, grzyby chorobotwórcze, alergie i podrażnienia przez np. kurz lub dym papierosowy, a także ciała obce i skaleczenia. Doskonałym sposobem polepszenia stanu kota w przypadku zakażenia wirusami i grzybami jest podwyższenie odporności przez podawanie odpowiednich preparatów, tzw. immunostymulatorów. Jeśli przyczyną jest alergia lub podrażnienie to po wyeliminowaniu czynnika szkodliwego następuje szybka poprawa.
Wydzielinę wypływającą z oczu możemy usuwać za pomocą gazy nasączonej mocno rozcieńczonym naparem z rumianku – ale bez dotykania samego oka. Zapalenie spojówek może być pierwszym objawem zakaźnego kataru kotów lub bardzo groźnych chorób np. FeLV lub FIV (szczególnie gdy źle się leczy lub nawraca), dlatego nie należy długo zwlekać z wizytą u lekarza weterynarii, szczególnie jeśli infekcja dotyczy obu oczu. Na dodatek zbyt długo utrzymująca się infekcja może doprowadzić do powstania owrzodzeń na rogówce, co może być przyczyną nawet utraty gałki ocznej. Zdarza się też, że problem jest wywołany np. wbitym głęboko ciałem obcym, niewidocznym dla nas a bardzo drażniącym. Dlatego nigdy nie należy lekceważyć zmian zapalnych w oku i zawsze należy pokazać kota lekarzowi.
Choroby narządu łzowego – U wielu perskich kotów można zaobserwować obfity wypływ łez i pozostawiony przez nie brunatny ślad biegnący od kącika oka. Przyczyną jest dziwaczna ambicja hodowców do tworzenia kotów o coraz krótszych pyszczkach. Ceną jest skracanie i tak zbyt krótkiego przewodu nosowo-łzowego. Uniemożliwia to prawidłowy odpływ łez, które przelewają się przez dolną powiekę i spływają po pyszczku pozostawiając charakterystyczny ślad.
Jeśli przewód nosowo-łzowy zostanie tylko lekko przytkany przez np. stan zapalny, to poprawę może przynieść jego przepłukanie wykonane pod narkozą. W przypadku zupełnej niedrożności jedyną metodą pomocy jest przebicie się przez przeszkodę za pomocą specjalnej sondy. Często ten nieprzyjemny zabieg musi być kilkakrotnie powtarzany. Posmarowanie bruzdy łzowej wazeliną zapobiegnie przebarwianiu sierści i powstawaniu stanów zapalnych.
W niektórych przypadkach żadne leczenie nie pomaga, wtedy musimy pogodzić się z przypadłością naszego pupila i pomagać mu poprzez delikatne przemywanie oka np. okulistyczną solą fizjologiczną, usuwanie wydzieliny i pilnowanie żeby nie dochodziło do nadkażeń. Czasem takie łzawienie wywołane jest przez jakąś infekcję, np. paciorkowcem lub gronkowcem. Dlatego – jeśli wydzielina ma jakiś nieprzyjemny zapach oraz jest mętna – należy bezwarunkowo wykonać wymaz.
Wypadanie trzeciej powieki – Trzecia powieka (migotka) jest częścią spojówki. Leży w wewnętrznym kąciku oka i rozciąga się pionowo od górnej do dolnej powieki. Zbudowana jest z tkanki chrzęstnej pokrytej błoną śluzową. Zazwyczaj jej prawie nie widać, w przypadku choroby może przesłonić całe oko. Choć wypadnięcie jej może być wywołane infekcją, to jednak najczęściej powodem są choroby ogólnoustrojowe np. choroby zakaźne, silne osłabienie organizmu, zaawansowana robaczyca i zaburzenia nerwowe. Jedynie doświadczony lekarz po dokładnym zbadaniu zwierzęcia może wydać prawidłową diagnozę i zastosować odpowiednie leczenie. Nigdy nie należy tego objawu lekceważyć.
Jaskra – Choroba ta wywoływana jest przez podwyższone ciśnienie wewnątrz gałki ocznej. Nie leczona jaskra w ciągu kilku godzin od wystąpienia pierwszych objawów doprowadza do nieodwracalnej ślepoty dlatego chory kot wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej. Ucisk płynów na nerw wzrokowy powoduje silne cierpienie zwierzęcia.
Oko jest zaczerwienione a gałka oczna napięta. Źrenica może być bardzo rozszerzona i nie reagująca na światło. Jeśli zauważymy u kota objawy wskazujące na ból połączone ze zmianą wyglądu oka, natychmiast skontaktujmy się z lekarzem. Jedynym ratunkiem jest podanie specjalistycznych kropli obniżających ciśnienie wewnątrzgałkowe. Nie leczona jaskra prowadzi do utraty jednego lub obu oczu.
Zaćma (katarakta) – Charakterystycznym objawom tej choroby jest postępujące zmętnienie soczewki. W zależności od zaawansowania powoduje większe lub mniejsze upośledzenie wzroku. Są trzy główne przyczyny powstawania zaćmy: – starość – cukrzyca – urazy oka O ile w przypadku zaćmy starczej zmiany następują powoli i stopniowo, o tyle np. przy cukrzycy jest to proces o wiele szybszy. Jedynie leczenie chirurgiczne może pomóc kotu odzyskać dobry wzrok, jednak jest stosowane rzadko ze względu na trudność wykonania – niewiele klinik ma specjalistów i sprzęt potrzebny do operacji na kocim oku. Jesli mętnieje soczewka tylko jednego oka – trzeba kontrolować stale drugie – gdyż choroba ta ma skłonność do przenoszenia się na sąsiednie oko.
Koci katar – Ta wirusowa choroba często atakuje najpierw oczy. Pierwszymi objawami zazwyczaj jest obfite łzawienie i mrużenie oczu w świetle (wrażliwość na światło). Wkrótce później wdają się zwykle powikłania – wydzielina robi się mętna, oczy zapuchnięte, choroba może zaatakować drogi oddechowe i jamę ustną kota. Przy zauważeniu jakichkolwiek niepokojących objawów dotyczących oczu – należy jak najszybciej zasięgnąć porady lekarza, każda chwila jest ważna. Wirus powodujący tą chorobę (a raczej jeden z kilku, tzw. herpes wirus) ma niezwykłe zdolności do uszkadzania oka – wiele kotów przypłaciło przechorowanie i niewłaściwe leczenie kataru kociego utratą wzroku.
Chlamydofiloza kotów – u kotów powoduje rozpulchnienie i zapalenie spojówek.
Mykoplazmoza hemotropowa kotów – (dawniej hemobartoneloza) – zakaźna niedokrwistość kotów. Choroba ta ujawnia się w przypadku znaczącego obniżenia się odporności.
Gruźlica i inne zakażenia mykobakteriami – jest to choroba zakaźna ludzi i zwierząt, wywoływana przez prątki gruźlicy.
Zapalenia dziąseł i jamy ustnej – najczęstsze przyczyny tej choroby to: zakażenia grzybicze, kamień nazębny, obecność wirusów i bakterii zakażających, choroby wątroby i nerek, cukrzyca, nieprawidłowości immunologiczne. Objawem jest obecność kamienia na zębach, zaczerwienienie dziąseł, zmienny apetyt wręcz jego brak, problemy z gryzieniem, problemy z przełykaniem, zły zapach z pyska, ślinienie się, matowa sierść, kichanie i śluz z nosa, owrzodzenia na języku i podniebieniu, chudnięcie.
Choroby układu krążenia – koty narażone na stres mogą chorować na nerwice lub choroby mięśnia sercowego. To rzadki przypadek lecz spotykany. Objawem nerwicy może być zaburzenia w oddechu, ospałość, brak apetytu, zaburzenia rytmu serca, szmery w sercu, niedowłady lub porażenie kończyn. Pomagają podawane leki wspomagające pracę układu krążenia, sterydy, środki rozkurczające naczynia krwionośne. Inne objawy choroby układu krążenia to: ospałość, kaszel, szybkie męczenie się, opuchlizny, wolniejszy wzrost.
Choroby układu moczowego – objawy to zmiana ilości oddawanego moczu, zmiana zabarwienia, problem z oddawaniem moczu, pojawianie się krwi, biegunka, chudnięcie, ospałość, infekcja dziąseł lub jamy ustnej.
Choroby układu oddechowego – częste objawy to ciężki i szybki oddech, świszczący, chrapanie, sapanie, zaczerwienienie skóry nosa, ropny wyciek z nosa. Choroby to: zapalenie krtani lub oskrzeli, zapalenie płuc, astma, ropniak opłucnej.
Choroby układu pokarmowego – objawem dominującym to najczęściej wymioty. Niektóre z chorób to: Nieżytowe zapalenie żołądka (może być spowodowane gromadzeniem się sierści)
Wrzody żołądka – występują przy chorobach nerek, spowodowane również stresem, złym żywieniem
Biegunka u kota – biegunka u kota Jest niebezpieczna szczególnie u małych kotów. Brak reakcji z naszej strony może skutkować utratą kondycji a nawet życia. Towarzyszące odwodnienie zaburza równowagę elektrolitową, co prowadzi do wycieńczenia organizmu. Biegunki podrażniają jelita. Kot, który cierpi na biegunkę powinien zostać jak najszybciej zawieziony do lekarza weterynarii.
Przyczyny biegunki
Czasami przyczyną może być poważna choroba, a czasami tylko zła dieta. Poniżej wypisana jest lista prawdopodobnych przyczyn biegunki. Pamiętaj, że najlepiej określi to lekarz weterynarii po zbadaniu kota. Są to: złe pożywienie, zmiana diety, przeterminowane lub zepsute jedzenie, zatrucie, picie mleka, pasożyty (tasiemce, glisty), środek odrobaczający (towarzyszy powstawanie toksyn powstałych w wyniku ich rozkładu), infekcja bakteryjna przewodu pokarmowego, chora trzustka, choroby wirusowe, alergia pokarmowa, stres i silne zdenerwowanie, podawane antybiotyki, nowotwory, zapalenie jelit, podrażnienia błon śluzowych układu pokarmowego
Salmonella – bakteria powodująca u kotów i ludzi biegunkę i niestrawności.
Jak reagować przy biegunce?
Postępować zgodnie ze wskazówkami lekarza weterynarii. Jeśli przyczyną jest choroba wirusowa, należy ją leczyć. Może być zlecone badanie kału na obecność lamblii, kokcydii, bakterii, w przypadku podejrzenia chorej trzustki badania na obecność trypsyny. Jeśli biegunka jest związana ze złą dietą lub alergią pokarmową, zalecana będzie zmiana diety. Sucha karma może drażnić błony śluzowe przewodu pokarmowego, dlatego dieta powinna zawierać gotowane, chude mięso drobiowe. Mięso zmiksować z ryżem, można dodać marchewkę. Ryż ma właściwości chłonące, więc jest wskazany przy biegunce. Można też podawać specjalną mokrą karmę dla kotów z zaburzeniami żołądkowo – jelitowymi. Bezwzględnie nie należy dawać mleka, wyłącznie wodę. Mleko spotęguje dolegliwość, ponieważ laktoza w mleku powoduje uczulenie i jest źle tolerowana przez koci układ trawienny. Lekarz może zalecić węgiel lub jakiegoś lek wstrzymującego biegunkę. Przy odwodnieniu lub braku apetytu, można zastosować nawadnianie i odżywianie za pomocą kroplówki.
Zaparcie u kota – Problem z oddawaniem kału to częsty przypadek w pracy klinicznej lekarza weterynarii. Jest wiele przyczyn tej choroby jedna z nich to skłonność dziedziczna do zaparć czyli źle wykształcona mięśniówka jelita grubego, niewłaściwa dieta szczególnie u kotów wychodzących, oraz deformacje kości miedniczych po urazach. W niektórych przypadkach lekarz może podjąć decyzję o operacji. Zachowawczo stosuje się zastrzyki, lewatywy, leki stymulujące perystaltykę jelit.
Jak zapobiec zaparciom?
Kot może jeść tylko diety specjalistyczne, o dużej zawartości włóknika, dostawać laktulozę, oraz musi stać się kotem domowym jeśli wychodzi na zewnątrz. Nie może dożywiać się na dworze.
Niedrożność jelit – (zwężenie jelit, kot nie chce spożywać pożywienia i wymiotuje żółtym śluzem pochodzącym z pustego żołądka)
Zapalenie zatok około odbytowych u kota – to gruczoły w okolicy odbytu, w końcowym odcinku jelita grubego. W zatokach tworzy się wydzielina o bardzo nieprzyjemnym zapachu. Wydalana jest w postaci kropel podczas wypróżniania się kota. Spełnia ważną rolę w węchowej komunikacji zwierząt. Kot w stanie silnego stresu lub lęku samoistnie opróżnia zatoki. Ujście zatok jednak może ulegnie zaczopowaniu. Niedrożności powoduje powstanie stanu zapalnego. Do najczęstszych przyczyn należą m.in. schorzenia jelit, zaparcia, długotrwała biegunka, zbyt miękki kał.
Objawy i leczenie
Silny świąd w okolicy odbytu, Intensywne lizanie lub gryzienie przez kota okolic odbytu, możliwe rozprzestrzenianie się świądu na inne części ciała, drapanie, lizanie i gryzienie przez kota nasady ogona i tylnych kończyn, faliste ruchy mięśni wzdłuż kręgosłupa, gwałtowne ruchy ogona, obrzęki okolic odbytu, w zaawansowanym stadium ropnie w okolicy odbytu (mogą one pękać, wtedy wypływa z nich krwawo-ropna wydzielina o intensywnym, nieprzyjemnym zapachu) Leczenie to oczyszczanie zatok okołoodbytowych i usuwanie wydzieliny. Przepłukuje się zatoki środkiem antybakteryjnym. Jeśli jest stan zapalny, konieczne jest podanie kotu antybiotyku. Nie zalecane jest oczyszczania zatok okołoodbytowych ciągle, pobudza to gruczoły do wydzielania większej ilości wydzieliny, co prowadzi do powrotu zaczopowania zatok. Nadprodukcja wydzieliny często zdarza się u niewykastrowanych kocurów, a ponieważ jest to zazwyczaj nieprzyjemne dla ludzi warto poddać zwierzę zabiegowi kastracji, co powinno zlikwidować problem.
Źródło: Wikipedia.org, Vetopedia.pl, blog.gkw.com.pl (cukrzyca)