Kot Manx

Charakterystyka rasy

Rasa zarejestrowana przez FIFe w 1949 r.

Kot rasy Manx jest charakterystyczny że względu na brak ogona lub ogon krótki, co daje mu wyjątkowy wygląd. Rasa ta pochodzi z Wyspy Man, gdzie od stuleci była hodowana i uważana za szczególnie wartościową że względu na swoje właściwości łowieckie.

Koty rasy Manx mają silną budowę ciała, są średniej wielkości i mają krótką, gęstą sierść. Ich głowa jest okrągła, z szerokim czołem, a oczy są duże i wyraziste. Charakteryzują się także długimi, smukłymi łapami. Mogą być krótko lub długowłose. Waga 4,5-6 kg, samice są nieco mniejsze. Cechą charakterystyczną tej rasy jest brak ogona. U niektórych osobników pojawia się ogon szczątkowy, nie dłuższy niż 3 cm. Rodzaje ogonów wahają się od szczątkowego (bez kręgów) przez krótki widoczny ogon, krótki guz, kikut (krótki ogon) lub nieco dłuższy zwamy longy. Jeśli matka i ojciec noszą marker genu bezogonowego, wszystkie kocięta urodzą się bez ogonków. Futro w wielu wariacjach kolorów i deseni (białe dodatki również dopuszczone). Cechy zewnętrzne są identyczne jak u kota Cymric w klasyfikacji cech FIFe, różnica jest w długości sierści. Krótki tył i głębokie boki to cechy charakterystyczne tych dwóch ras.

Manxy są inteligentne, pełne energii i ciekawskie. Mają zwykle żywy temperament i dobrze dogadują się z ludźmi, ale też potrafią być niezależne. Są również bardzo aktywne i potrzebują codziennej aktywności fizycznej i mentalnej.

Koty rasy Manx są łatwe w utrzymaniu, ich krótka sierść nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Są także stosunkowo zdrowe i nie mają skłonności do wielu chorób genetycznych, które dotykają niektóre inne rasy kotów.

Historia rasy

Rasa Kot Manx powstała na wyspie Man (leży pomiędzy Anglią a Irlandią), najprawdopodobniej w wyniku przypadkowej mutacji genetycznej. O powstaniu rasy istnieje wiele opowieści. Jedna mówi, że „praprzodek” Manxa był czymś zajęty, gdy biblijny Noe zapraszał zwierzęta na Arkę. Kot zorientował się dopiero w ostatniej chwili i gdy pośpiesznie wbiegł na pokład Noe przez nieuwagę przyciął mu wrotami ogon.

Inna legenda mówi, że na zatopionym galeonie w XVI w. znajdowały się czarne bezogoniaste koty, które dopłyneły do Wyspy Man i tam się rozmnażały. To wszystko bajkowe legendy.

Rasa Manx powstała jednak jako naturalna mutacja na wyspie, choć legendy utrzymują, że koty te zostały przywiezione. Są potomkami kontynentalnymi lecz ich pochodzenie nie jest jasne. Tak właściwie wszystkie koty domowe, w tym brytyjskie, irlandzkie populacje ostatecznie pochodzą od dzikiego kota afrykańskiego (F. silvestris lybica), a nie z europejskiej rodziny Wildcats (wcześniej silvestris).

W języku wyspiarzy jego nazwa brzmi Kayt Manninagh dosłownie kot Mann. Do końca XVIII pisownia nie zawierała "x" w nazwie - pisano Manks. Istnieje wiele ludowych bajek o kocie Manx, wszystkie z nich stosunkowo niedawnego pochodzenia i skupiają się wyłącznie na braku ogona. To pozbawione religijnych, filozoficznych lub mitycznych aspektów legendy tworzone w tradycyjnym irlandzko – nordyckim folklorze rodzimej kultury.

Koty stały się powszechne na wyspie że względu na ograniczoną różnorodność genetyczną populacji wszystkich kotów.

Kolejne niemożliwe kombinacje to to że, Manx jest potomkiem kota i królika – pół kot, pół królik – cabbit.

Populacje bezogonych kotów istnieją także w kilku innych miejscach w Europie, zwłaszcza Kornwalii, w odległości zaledwie 250 mil (400 km) od Wyspy Mann. Podobne koty są również na Krymie wyspie Morza Czarnego. Ale czy są one genetycznie podobne do kotów Manx? Może są wynikiem genetycznych ograniczeń wyspiarskich. Koty bez ogona zamieszkują również Wyspy Kurylskie oraz Japonię - Kurylski Bobtail Bobtail i Japoński Bobtail

Cechy wyglądu w skrócie

• Ciało – średniej wielkości, solidne, zwarte, szeroka klatka piersiowa, grzbiet krótki, szeroki i okrągły zad
• Głowa – dość duża i okrągła, pucołowaty wygląd
• Oczy – duże okrągłe, kolor nie ma wiekszego znaczenia, odpowiada kolorowi w odmianach brytyjskich
• Nos – średnio długi, bez wyraźnego załamania, w kolorze zawsze w harmonii z maścią
• Uszy – średniej wielkości, otwarte u podstawy i lekko zwężające się ku końcowi
• Łapy – dobrze umięśnione, kończyny przednie krótkie i szeroko rozstawione co uwydatnia szeroką klatkę piersiową, kończyny tylne są wyższe niż przednie co tworzy spore nachylenie ciała
• Ogon – absolutny brak ogona z wyraźnym zagłębieniem na końcu kręgosłupa lub występuje wypukłość kości (jest to kość krzyżowa, brak kości ogonowej), która nie powinna zepsuć bezogonowego wyglądu kota
• Futro – krótkie, podwójne, podszerstek miękki i gruby tworzy dobrze wyściełany płaszcz
• Kolory – dozwolone są wszystkie odmiany i wzory kolorystyczne, również z bielą, dopuszczalna dowolna ilość bieli

Szczegółowe opisy znajdują się w linku do PDF-a Federacji u dołu strony.

---

Ciekawostki

W roku 1988 r. Wyspa Man wydała pierwszą monetę z kotem Manx. Obecnie jest jedną z najbardziej znanych monet na świecie, a dla uczczenia 25-lecia tej niesamowitej serii monet wydano nową jubileuszową jej wersję. Uczczono w ten sposób symbol wyspy Man. Nowy pieniądz jest wydany w imieniu rządu Wyspy Man.

Na awersie jest kot z małym kociakiem. Okazyjna Moneta jest dostępna w niklu, srebrze i że szczerego złota. Aby dodać wyjątkowości monecie, wersja z 2012 r. na rewersie ma podwójną podobiznę Królewskiej Elżbiety II z okazji jej Diamentowego Jubileuszu.

Mutacja genetyczna odpowiedzialna za brak ogona często powoduje śmierć kociąt (w wyniku wad kośćca), dlatego też hodowcy najczęściej krzyżują koty Manx z przedstawicielami innych ras.

Manx zwany jest również „Rumpy” - czyli kikut.

---

Wideo - Kot Manx

---

Źródło: firstcoincompany.com, FIFe, Wikipedia, DK Find Out

---