Kot Japoński Bobtail

Charakterystyka rasy

Rasa zarejestrowana przez FIFe w 1989 r.

Kot Japoński Bobtail to rasa kota pochodząca z Japonii gdzie są uważane za szczęśliwe i długowieczne zwierzęta. Rasa ta jest znana od wieków, a wiele japońskich legend i mitów związanych jest z kotami japońskimi bobtail. Kot wyróżnia się charakterystycznym ogonem w kształcie pompona. Piękne bobtaile swoją nazwę zresztą zawdzięczają własnie ogonowi [bob tail - ogon kurtyzowany]. Nie jest to cecha hybrydowa ani mutacja, Bobtail Japoński to rasa naturalna a ogon (ma 2cm) powstał z genu recesywnego i utrzymuje się jedynie w krzyżówkach między bobtailami. Jeśli ogon się na siłę wyprostuje, jest dwa razy dłuższy. Japoński nosi go uniesiony do góry. Ciało ma średniej wielkości, okrągłą głowę i duże, trójkątne uszy. Ich futro może być krótkie lub średniej długości, a występują w różnych kolorach i wzorach.

Koty japońskie bobtail są towarzyskie i energiczne. Są to koty bardzo inteligentne, ciekawskie i wesołe, co czyni je idealnymi towarzyszami dla osób lubiących aktywny styl życia. Są bardzo przyjacielskie i lubią być w centrum uwagi.

Koty japońskie bobtail mają łatwe w utrzymaniu futro, które nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Wystarczy regularne szczotkowanie, czyszczenie uszu i zębów.

Są zazwyczaj zdrowe i nie mają specyficznych problemów zdrowotnych. Ważne jest jednak, aby regularnie kontrolować ich zdrowie i przeprowadzać badania u weterynarza, aby zapobiec wczesnym problemom zdrowotnym.

Podsumowując, kot japoński bobtail to rasa kota charakteryzująca się charakterystycznym ogonem w kształcie pompona oraz towarzyskim i energicznym charakterem. Są to koty inteligentne i wesołe, które są łatwe w utrzymaniu i nie wymagają specjalnej pielęgnacji. Jeśli jesteś zainteresowany posiadaniem kota Japońskiego Bobtail, warto skontaktować się z hodowcą i dowiedzieć się więcej o tej fascynującej rasie.

Cechy

Waga: 3,5 - 4,5 kg / Wiek: 10 - 15 lat

Łagodność - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Inteligencja - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Szkolenie - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Pielęgnacja - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Linienie - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Dla dzieci - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Dla psów - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Rozmowność - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯

Charakter

• Japoński Bobtail posiada przymilną osobowość i uwielbia towarzystwo człowieka.

• Jest wokalnym kotem, czyli bardzo lubi miauczeć – posiada miękki melodyjny głos z całą gamą dźwięków.

• Jako kot domowy bobtail jest dobrze wychowany, inteligentny i skory do zabawy.

• Jako kot wystawowy jest niezwykle spolegliwy i posłuszny.

• Niektórzy twierdzą, że posiadają zamiłowanie do wody, ale nie jest to najbardziej zauważalna cecha.

• Nie lubi być zamykany, powinien mieć dostęp do ogródka.

• Choć akceptują inne koty najlepiej się czują z przedstawicielami swojej rasy, twierdzą hodowcy.

Opieka

• Jedwabiste futro jest łatwe do utrzymania w doskonałym stanie z pomocą delikatnego szczotkowania i czesania. Można go dodatkowo poprzecierać nawilżoną szmatką.

• Pompon ogona powinien być również szczotkowany.

• Uszy muszą być utrzymane w nieskazitelnej formie przez czyszczenie bawełnianym wacikiem.

• Jako naturalna rasa jest kotem wytrzymałym i nie ma problemów zdrowotnych.

Dieta

Niestety skłonny do żebrania jedzenia i przejadania się, więc musisz wydzielać porcje jedzenia i kontrolować kalorie, aby zapobiec problemom z zachowaniem kondycji lub otyłości.

Historia rasy

Bobtaila Japońskiego znano od bardzo dawna jako kota domowego w Japonii, Korei, oraz Chinach. Pierwsza wzmianka w literaturze japońskiej, dokładnie w manuskrypcie nauczyciela cesarza Japonii, pochodzi z roku 1000. Wizerunek bobtaila często pojawia się na obrazach i innych działach sztuki od dawna. Na fasadzie świątyni Gotokuyi w Tokio widnieje kocur z podniesioną łapą - co przynosi szczęście.

To naturalna rasa, która występowała w Japonii od wieków. Japoński Bobtail jest uznawany za symbol szczęścia w domu a trójkolorowa odmiana jest szczególnie faworyzowana (wizerunek czy figurkę mi-ke często umieszcza się na wystawie sklepu - jako symbol powitania).

Jedna z historii o kotach z krótkimi ogonami mówiła, że ​​przybyły do Japonii z Kontynentu Azjatyckiego co najmniej 1000 lat temu. Legenda głosi, że pierwsze koty, które przybyły do Japonii były czarne, potem przywieziono białe, następnie rude, krzyżowanie stworzyło łaciatego japońskiego kota.
Mówi się, że damy japońskiego dworu tak bardzo polubiły mi-ke, iż koty zaniedbały obowiązki łowne na farmach jedwabiu, co groziło upadkiem przemysłu jedwabnego.

Około 1701 r., niemiecki lekarz Engelbert Kaempfer przebywający w Japonii napisał książkę o florze, faunie oraz krajobrazie tego kraju. W niej napisał: „jest tylko jedna rasa kotów, które są hodowane. Mają duże plamy żółtego, czarnego i w większości białe futro, a jego krótki ogon wygląda jakby była zgięty i złamany. Nie przeznaczony tym samym do polowania na szczury i myszy, ale po prostu do głaskania przez kobiety.”
W wyniku tego cesarz w 1602 r. zarządził, by wszystkie koty wróciły na farmy i były wolne. Kupno czy sprzedaż kota w tym czasie był całkowicie nielegalne i tak jest do dziś. Bobtaile mieszkały w gospodarstwach i na ulicach. W ten sposób stały się „kotami ulicznymi” w Japonii.

Bobtail pojawił się w kręgu zainteresowań zachodnich hodowców gdy zwrócił na niego uwagę przebywający w Japonii amerykański sędzia sportów samochodowych. Pięć lat później w 1968 r. trzy Bobtaile zostały przetransportowane z Japonii do Stanów Zjednoczonych przez Elizabeth Freret (1651-1716) która, jest pierwszą znaną osobą, która wywiozła kota japońskiego. W ślad za nimi wywieziono kolejne, w ten sposób zostały powoli przedstawiane jako piękna i niezwykle odmienna rasa z Japonii. W maju 1971 r. były tymczasowo zaakceptowane przez CFA. W 1976 r. CFA (Stowarzyszenie Wielbicieli Kotów w USA), przyjęło do czempionatu krótkowłose Japońskie Bobtaile. W 1993 r. zarejestrowani odmianę długowłosą nie uznaną np przez FIFe. Obecnie największa liczba hodowców Japońskich istnieje w Ameryce Północnej, nieliczni w Europie i jeden w Japonii. Rasa jest bardzo rzadka. Jest także uznany i zarejestrowany jako rasa w przez Cat Association w Wielkiej Brytanii.

Cechy wyglądu w skrócie

• Ciało – średnio duży o wyraźnych liniach i budowie kości, umięśniony, raczej smukłej niż masywnej budowy

• Głowa – wydaje się długa i drobna, tworzy prawie idealny trójkąt równoboczny z delikatnymi zaokrąglonymi liniami, wysokimi kośćmi policzkowymi

• Oczy – duże, raczej owalne niż okrągłe, szeroko otwarte i czujne, z profilu osadzone w czaszce pod dość wyraźnym skosem, gałka oczna ma płytką krzywiznę i nie powinna wystawać poza kość policzkową ani czoło, Kolor powinien współgrać z kolorem sierści, obowiązują również niebieskie i różnobarwne, dozwolone są wszystkie kolory

• Nos – długi i dobrze zdefiniowany przez dwie równoległe linie od czubka do brwi z delikatnym zanurzeniem na lub tuż poniżej poziomu oczu, kolor powinien ogólnie współgrać z kolorem sierści

• Uszy – duże i ekspresyjne, pionowo i szeroko rozstawione i pod kątem prostym do głowy, sprawiają wrażenie pochylenia do przodu

• Łapy – proporcjonalnie do tułowia, długie, smukłe ale nie delikatne, podczas stania przednie nogi i ramiona kota tworzą dwie proste linie, tylne nogi dłuższe niż przednie, łapki owalne

• Ogon – powinien wynosić około 5-8 cm (wyprostowana do pełnej długości może mieć długość 10-13 cm), ogon mocny i sztywny może być prosty lub składać się z jednego lub kilku krzywizn i kątów, zwykle jest noszony prosto, sierść na ogonie nieco dłuższa i grubsza niż na ciele tworząc efekt pompona

• Futro – krótkie, miękkie i jedwabiste, ale bez wyczuwalnego podszerstka

• Kolory - dozwolone są wszystkie odmiany kolorystyczne z wyjątkiem srebrnych (cieniowanych)

---

Źródło: FIFe, Wikipedia, DK Find Out, Koty Kompendium - Michael Pollard - 2008

---