Kot Egipski Mau

Charakterystyka rasy

Rasa zarejestrowana przez FIFe w 1992 r.

Kot Egipski Mau to jedna z najstarszych ras kotów na świecie. Ma charakterystyczny wygląd, wyróżniający się kropkowanym wzorem na sierści, która jest krótka i błyszcząca. Poniżej znajdziesz kilka cech charakterystycznych dla tej rasy. Ma elegancką sylwetkę, z długimi, smukłymi kończynami i proporcjonalnymi proporcjami ciała. Jego kropkowana sierść jest zazwyczaj jasnożółta, srebrzysta lub brązowa, a kropki są ciemniejsze i bardziej wyraziste.

Kot egipski mau jest inteligentny, ciekawski i pełen energii. Lubią bawić się, a także polować na różne małe zwierzęta, jak np. myszy. Są też bardzo przywiązani do swoich opiekunów i chętnie spędzają z nimi czas.

Ma krótką i błyszczącą sierść, która nie wymaga intensywnego pielęgnowania. Wystarczy regularnie wyczesywać futro i zapewnić mu odpowiednią dietę i warunki mieszkaniowe.

Mau ma dobrą kondycję zdrowotną i może żyć nawet do 20 lat.

Kot egipski mau uważany jest za potomka kotów, które były czczone w starożytnym Egipcie jako święte zwierzęta. Jego nazwa "mau" pochodzi z języka egipskiego i oznacza "kota".

Cechy

Waga: 3,5 - 4,5 kg / Wiek: 10 - 15 lat

Łagodność - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
Inteligencja - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Szkolenie - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Pielęgnacja - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
Linienie - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
Dla dzieci - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Dla psów - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Rozmowność - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯

Charakter

• Kot Egipski Mau Kot Egipski Mau Raczej jest nieśmiałym kotem lecz bardzo kochającym swojego opiekuna, skłania się by obdarzać uczuciem tylko jednego z właścicieli.

• Są wierne.

• Mau ma tendencję do wiązania się bardzo silnie z właścicielem, niektóre mogą być nieśmiałe w stosunku do obcych.

• Jest naturalnie aktywny, bystry i bardzo ruchliwy i zdolny do nauki trików czy sztuczek.

• Nauczą się otwierać szafki i wiele innych rzeczy, by dostać zabawki lub jedzenie.

• Łatwo uczą się aportować.

• Mau bardzo pilnuje swoich zabawek przenosząc je w bezpieczne miejsca i warcząc na każdego, kto zagraża ich usunięciem.

• Nie boi się wody. Lubią zanurzyć swoje łapy w wodzie i pić z kranu.

• Koty tej rasy mają wyjątkową cechę, kiedy są szczęśliwe zaczynają dosłownie chichotać.

Opieka

• Rzadko chorują.

• Linieją, ale wystarczy założyć na dłonie stare rajstopy i wygłaskać kota, wyciągniemy w ten sposób stare martwe już włosy.

• Czasami kocury znaczą swoje terytorium moczem, podchodzą wtedy tyłem do ściany i potrząsają ogonem. Wykonują ten sam gest w momencie kiedy są zadowolone ale nie wydalają moczu. Właściciel powinien o tym wiedzieć.

• Chociaż jego futro jest krótkie i łatwe do utrzymania w dobrej kondycji to regularne czesanie i usuwanie martwych włosów podfutrza, pomaga w osiągnięciu dobrego wyglądu.

Dieta

Powinny dostawać karmę bogata w białko (koty generalnie są bardzie bezwzględnymi mięsożercami niż psy). To koty, które uwielbiają jeść – należy zwracać uwagę aby kot nadmiernie nie przytył

Historia rasy

Egipski Mau to rzadka rasa (Mau to po egipsku kot). Egipski Mau został wyhodowany w Stanach Zjednoczonych i powstał z grupy podstawowej przywiezionej z Egiptu w 1953 r. Proszę nie mylić Egipskiego Mau z kotem o tej samej nazwie, wyhodowanym w Wielkiej Brytanii w latach 60-tych, który obecnie nosi nazwę Oriental Tabby.

To cętkowany kot bardzo podobny do tych obrazowanych na rycinach i papirusach Starożytnego Egiptu. Obecnie uważa się, że Mau był udomowionym podgatunkiem cętkowanego dzikiego Żbika Nubijskiego. Nic dziwnego, że kojarzą się że starożytnym Egiptem. Te małe cętkowane zwierzaki to relikt przeszłości.

Być może jest pradziadem wszystkich kotów. Pierwsze krzyżowania mieszańców z amerykańskimi kotami krótkowłosymi, abisyńczykami i syjamami tabby miały miejsce w latach 50-tych. Oficjalne uznany jako rasa był przez CFF w 1968 r. i ostatecznie od CFA w 1977 r. Pierwsze okazy hodowlane dotarły do Europy w 1992.

W Szwajcarii zapoczątkowano europejską hodowlę Mau.

We wszystkich odmianach wymagany jest ciemny wzór na całym ciele i litera M na piersi.

Starożytny Egipt

Wiele zwierząt było W Egipcie postrzeganych jako przedstawiciele bogów (na przykład, krokodyle, jastrzębie i krowy), ale same zwierzęta nie były uważane za boskie. Jednakże, istnieją pewne dowody że każdy kot był uważany za „półboga” (choć część egiptologów się z tym nie zgadza). Według jednej z teorii, kot jako istota „półboska” nie może być w posiadaniu zwykłego człowieka. Zatem tylko faraon miał na tyle wysoki status by posiadać kota.

Najsłynniejszy kot bóstwo nazywał się Bast, ale jest też wiele innych starożytnych egipskich bogów, którzy byli związani z kotami. Neith czasem przybierał formę kota. Zarówno „Księgi Bram” jak i „Księgi Jaskiń” odnoszą się do boga kota imieniem Miuty (lub Mati lub Meeyuty). Mauti jest przedstawiony w grobowcu Setiego II i może również odnosić się do Mau Mau. W siedemnastym rozdziale „Księgi Umarłych”, Ra przybiera postać kota o nazwie po prostu Mau (czyli kot) w celu zabicia węża Apep. W tekście można przeczytać: „Jestem kot, który walczył w lesie Persea w Annu w nocy, a wrogowie Neb-er-tcher zostali zniszczeni”.

W Egipcie starożytnym gdy kot umarł, ich ludzka rodzina była w głębokiej żałobie i wszyscy golili brwi. Następnie kot był zmumifikowanych i zakopany wraz z takimi specjałami jak mleko, myszy i szczury. Koty były często chowane w Bubastis (centrum kultu bogini Bastet i stolica 18 nomu Am-Khent Dolnego Egiptu). Grobowce odkryto również w Gizie, Abydos, Dendera i Beni Hasan. W 1888 r w Beni Hassan odkryto grobowiec, który zawierał 80.000 kocich mumii.

Zmarły kot był owijany w bisior (wiązka jedwabistych nici powstająca z szybko krzepnącej wydzieliny głównie morskich małż) i zabalsamowane. Zmarły kot poddany był nacieraniu olejkiem cedrowym i przyprawami balsamującymi ponieważ miały właściwości konserwujące i zapachowe.

---

Cechy wyglądu w skrócie

• Ciało – średniej wielkości i długości, zgrabne, umięśniony, luźny fałd skóry rozciąga się od boków do kolana tylnej nogi, proporcje są ważniejsze niż rozmiar

• Głowa – lekko zaokrąglony koturn, bez płaskich płaszczyzn, średniej długości, profil z lekkim wzniesieniem od grzbiecie nosa do czoła

• Oczy – duże w kształcie migdałów, nie okrągłe i nie orientalne z lekkim skosem w kierunku uszu

• Nos – średnio długi, bez wyraźnego załamania, w kolorze zawsze w harmonii z maścią

• Uszy – średnie do dużych, czubate, szerokie u nasady, czujne i umiarkowanie spiczaste, ucho wewnętrzne delikatne, prawie przezroczysta, różowa, muszla ucha, krótkie włosy na uszach i ściśle przylegające

• Łapy – proporcjonalnie do tułowia, kończyny tylne proporcjonalnie dłuższe, co sprawia wrażenie, że stoi na palcach; końce łap małe, filigranowe, lekko owalne, prawie okrągły kształt

• Ogon – średnio długi, gruby u nasady z lekkim zwężeniem

• Futro – krótkie, ale wystarczająco długie, aby wykazywać 2-3 pasma barw włosa, z lśniącym połyskiem, w odmianach srebrnych brązowych włosy są gęste i sprężyste

• Kolory – w odmianach srebrnych i brązowych włos może mieć 2 lub więcej prążków oddzielonych jaśniejszymi prążkami

Opis wzoru na futrze

Opis dotyczy cech wzoru, które są charakterystyczne tylko dla tej rasy.
Wzór przypomina cętki. Plamy są losowo rozrzucone na tułowiu z różnymi rozmiarami i kształtami. Plamy mogą być małe lub duże, o tym samym lub różnym kształcie, okrągłe lub owalne lub nieregularne, ale plamki muszą być wyraźne i wyraźnie oddzielone kolorem podstawowym. Wzór plamek na każdej stronie tułowia nie musi się zgadzać. Na klatce piersiowej jeden lub więcej pękniętych pasków. Znaczenia na ramionach stanowią przejście między paskami i plamkami. Idealnie wzdłuż kręgosłupa są wydłużone plamki; z tyłu plamki łączą się, tworząc grzbietowy pasek, ciągnący się wzdłuż szczytu mocno obrączkowanego ogona, kończący się solidnym czubkiem. Przednie górne kończyny są mocno pręgowane, ale niekoniecznie pasują do siebie. Między paskami i plamami, rozpadając się na pręciki na podudziach.

3 kolory kota Mau

Czarno - srebrny deseń – Srebrny kolor podfutrza i ciemno szare znaki kontrastujące z podfutrzem.
Nos usta oczy są obrysowane czarna obwódką. Wyższa część szyi i broda oraz obszar wokół ust i nosa jest srebrny, wygląda jak biały. Wyższa część szyi i broda oraz obszar wokół ust i nosa jest blado- srebrny, wygląda jak biały. Skóra nosa jest czerwona jak cegła. Poduszki łap są czarne a kolor oczu jasnozielony.

Brązowy deseń – jasno-brązowy kolor podfutrza z kremowym kolorem na brzuchu. Ciemno brązowe znaki na jasnym podfutrzu. Tylna część uszu jest jasnobrązowo-różowa i nakrapiana na ciemnobrązowo. Nos usta oczy są obrysowane ciemnobrązową obwódką. Wyższa część szyi i broda oraz obszar wokół ust i nosa jest blado – kremowy, wygląda jak biały. Skóra nosa jest czerwona jak cegła. Poduszki łap są czarne lub ciemnobrązowe a kolor oczu jasnozielony.

Czarno - dymny – Grafitowy kolor że srebrnym podfutrzem. Czarne cętko bardzo dobrze widoczne. Nos usta oczy są obrysowane grafitową obwódką. Górna część szyi, broda i obszar wokół nosa jaśniejsze w kolorze. Skóra nosa i poduszek czarna. Oczy jasnozielone.

Szczegółowe opisy znajdują się w linku do PDF-a Federacji u dołu strony.

---

Źródło: FIFe, Wikipedia, DK Find Out

---