Kot Ragdoll

Charakterystyka rasy

Rasa zarejestrowana przez FIFe w 1991 r.

Ragdoll występuje w trzech wzorach: Kolorpoint, Bikolor i Mitted (rękawiczki, aguti "nakrapiany" lub non-aguti) – oraz 20 odmianach kolorystycznych – łącznie 60 odmian. Ragdolle mają jasne futra z punktami dymnymi jak syjamskie i uderzająco niebieskie oczy. Sierść jest średnio długa i przypomina futro królicze a w dotyku jest jak zimny jedwab. Gęste, miękkie i jedwabiste w konsystencji futro przylega do ciała. Najdłuższe wokół szyi i opasujące zewnętrzną krawędź twarzy, nadając śliniakowi wygląd. Na bokach, brzuchu i zadzie średnie do długich. Krótkie do średnio długich na przednich kończynach.

Punkty koloru to: – uszy, twarz i ogon – dobrze zarysowane i powinny harmonizować z kolorem ciała. Wzór na twarzy ma mieć odwrócone białe „V”. Kolor ciała ma być o cień jaśniejszy niż punkty z białymi plamami lub bez nich na grzbiecie. Brzuch biały i bez plam, białe nogi i podbródek, z białym wąskim paskiem/znaczeniem lub bez niego - na grzbiecie nosa aż do czoła. Wąski biały pasek/oznaczenie jest dozwolone na kufie, o ile biegnie wzdłuż linii środkowej aż do podbródka.
Biały kolor rozciąga się od śliniaczka i biegnie w dół między przednimi nogami do nasady ogona.
Białe rękawiczki na przednich nogach; tylne nogi powinny być białe co najmniej do pięty i maksymalnie do połowy uda. Dopuszczalne są kolorowe plamki w tym obszarze.
Skóra na nosie: analogiczna do koloru punktów lub różu.
Opuszki łap: różowe.

Ragdoll raczej należy do dużych kotów jest muskularny i dobrze umięśniony. "Tłusty brzuszek" jest powszechny u Ragdolli. Jego kwadratowa głowa ma szeroko rozstawione uszy, dobrze zarysowany podbródek i duże, owalne oczy. Ma mocną budowę i grube kości, jest ogromny. To jeden z najcięższych, grubokościstych kotów domowych. Samiec może być 3 razy większy od przeciętnego kota (kocury ważą 7-9 kg i osiąga 45 cm wzrostu, kotki 4-7 kg). Ma puszystą kryzę i długi puchaty ogon. Kocięta rodzą się białe, a pełne kolory osiągają dopiero po 2-3 latach. Ta rasa potrzebuje do czterech lat, aby w pełni osiągnąć dojrzałość. Samice są zauważalnie mniejsze od samców.

To kot idealny, cichy, spokojny i zawsze obecny. Chodzi za właścicielem z pokoju do pokoju, dlatego zwane są „psimi kotami”.

Historia rasy

Historia zaczęła się w Kalifornii w 1963 roku u hodowcy Ann Baker.

Biała długowłosa perska kotka o imieniu Josephine dała kilka miotów typowych kotów. Josephine była w typie perskim/angorskim i skrzyżowała się z nieznanymi samcem birmańskimi, który miał umaszczenie syjamskie. Josephine urodziła kocięta o łagodnym, spokojnym temperamencie, podobnego do Świętego Birmańskiego. Cecha "zwiodczenia" to ponoć skutek wypadku drogowego, któremu uległa matka pierwszego Ragdolla. Nie jest możliwe genetycznie by cecha ta mogła być przekazywana potomstwu. Żadna mutacja nie może przjść w ten sposób. mówi się, że wszystkie te okoliczności wpłyneły na inne cechy ragdolli, np. odporność na ból, brak strachu i instynkt przetrwania. To prawie pewnie, że powyższe cechy są wynikiem zaawansowanej hodowli genetycznej. Bez względu na to jaka jest prawda, wiadomo że Ragdoll wywodzi się z miotu trzech kociąt białej perskiej kocicy. Jedno z kociąt, Daddy War Bucks stało się ojcem rasy i kojarzono go z kotem birmańskim.

Tak więc Ann Baker twierdziła, że jej kotka Josephine mogła być efektem „mutacji” i eksperymentów dokonywanych na uniwersytetach. Tego rodzaju procedury były praktykowane w połowie lat 60 na bezpańskich kotach. Mimio, że pani Berker nie miała dowodów na genetyczną manipulację Josephine utrzymywała taką hipotezę.

Natomiast postarała się by nowa rasa miała zastrzeżoną nazwę handlową „Ragdoll” a kto by chciał hodować Ragdolla to jedynie na zasadzie franczyzy lub z potwierdzeniem Międzynarodowego Stowarzyszenia Kotów Ragdoll, którego założycielem była ona sama.

Chociaż dużo kontrowersji krążyło wokół tej rasy, zyskała sobie popularność na świecie i była zawsze dodatkiem na każdej dużej wystawy.

Nazwa Ragdoll (inaczej „szmaciana lalka”) była wybrana i uznana w 1965 r. przez Międzynarodowy Związek Wielbicieli Kotów a następnie przez inne stowarzyszenia selekcjonujące rasy kotów.

Właścicielka Ragdolla stworzyła bardzo złożoną politykę hodowlaną, która miała być ostro przestrzegana przez hodowców. Łamanie zasad skutkowało brakiem rejestracji i zakazem używania nazwy. Pomimo ścisłych reguł franczyzy, liczba zainteresowanych hodowców wcale nie malała a zasady łamano.

Wiosną 1981 r. dwie panie z Norfolk w Anglii zamawiają koty Ragdoll w Kalifornii. Z tym rokiem rozpoczyna się epoka hodowlana tych kotów w Wielkiej Brytanii. Lot TWA 009 wylądował na Heathrow, panie czekają na 2 kociaki, które zatrzymano do 6-miesięcznej kwarantanny. W tym czasie urodziły się 3 kotki. Panie sprowadziły jeszcze kolejnych osiem kotów ze Stanów, które dołączyły do poprzednich.
Więc Pani Lulu Rowley i Pat Brownsell stworzyły program hodowlany w Anglii. Grupa entuzjastów Ragdollów w 1987 r. założyła organizację brytyjskich Ragdolli – The British Ragdoll Cat Club. Starano się również w tym czasie o zarejstrowanie Ragdolla przez radę prezesów z Cat Fancy. Od 1990 r. jest uznany w Anglii jako rasa.
Dokumentacja na temat pochodzenia Ragdolla jest jedna i uważa się, że twórca rasy, Pani Ann Baker z Riverside w Kalifornii, posiadała 3 koty, które stworzyły fundament rasy i tego się trzymajmy.

Cechy wyglądu w skrócie

• Ciało – średnie lub duże, umięśniony, solidne w ogólnym wyglądzie
• Głowa – średniej wielkości, szeroka, lekko zaokrąglone czoło (nie wypukłe) z delikatnym przejściem do płaskiej płaszczyzny między uszami, wysoki profil
• Oczy – duże i owalne, zewnętrzna krawędź oka na poziomie podstawy uszu, głęboko niebieskie (inny kolor jest nieuznawany)
• Nos – prosty i lekko zakrzywiony w górnej jednej trzeciej
• Uszy – średniej wielkości, szerokie u podstawy, z zaokrąglonymi końcówkami
• Łapy – średniej długości, mocne kości, kończyny tylne są nieco wyższe niż przednie co nadaje linii grzbietu lekkie pochylenie do przodu, kńce palców okrągłe i zwarte z kępkami futra
• Ogon – długi, średnio szeroki u nasady, lekko zwężający się ku końcowi, puszysty
• Futro – średnie do długiego - na bokach, brzuchu i zadzie, krótkie do średnio długich - na przednich kończynach, najdłuższe - wokół szyi i zewnętrznej krawędzi twarzy; gęste, miękkie i jedwabiste; leżące przy ciele; w dotyku przypomina zimny jedwab
• Kolory – foczy, niebieski, czekoladowy, liliowy, czerwony, kremowy poza białym jednolitym; deseń punktów: kremowy, szylkretowy, tabby, szylkret-tabby, bikolor, szylkret-bikolor, tabby-bikolor, szylkret-tabby-bikolor; rękawiczki: kremowe, szylkretowe, tabby, szylkret-tabby

Szczegółowe opisy znajdują się w linku do PDF-a Federacji u dołu strony.

---

Ciekawostki

W hotelowym holu The Algonquin na Manhatanie w Nowym Yorku mieszka kot Matylda – piękny 12-letni Ragdoll. Goście hotelowi uwielbiali Matylde. Od 1902 r. hotel odwiedzają największe gwiazdy. Niektórzy goście przyjeżdżały specjalnie dla niej. Kot otrzymywał maile z pozdrowieniami z całego świata. Na co dzień kotem opiekował się portier Piter Crus.
Matylda nie jest tu pierwszym kotem. W 1930 r. w hotelu zamieszkał bezpański Rusti i tak narodziła się tradycja. W hotelu mieszkało już wiele kotów i 2 Matyldy. Onae to też są bohateremi w książeczkach dla dzieci, świątecznych ozdobach a jej imieniem nazwany jest hotelowy koktajl w barze. Jest również konto na Facebook poświęcone tym kociakom.

---

Źródło: FIFe, Wikipedia, DK Find Out, Koty Kompendium - Michael Pollard - 2008

---