Kot Bengalski

Charakterystyka rasy

Rasa zarejestrowana przez FIFe w 1999 r.

Bengal to kot domowy, który ma cechy fizyczne kota dzikiego Felis Bengalensis lub Leoparda. Kot o podstawowym "dzikim" wyglądzie i temperamencie kota domowego.

Zgrabne oraz umięśnione ciało. Głowa w kształcie klina, migdałowe oczy, szeroki nos, mocny podbródek i zaokrąglone uszy. Charakterystyczny chód przypominający poszukiwanie. Tylne nogi Bengala są nieco dłuższe niż przednie. Bengale rosną powoli, a osiągnięcie dorosłości zajmuje do dwóch lat.

Wygląd Bengalskiego kota powinien być tak bliski, jak tylko możliwe pierwszej krzyżówki, ale bez możliwości bycia pomylonym z prawdziwą azjatycką panterą. Futro tej rasy jest unikalne, podobne w dotyku do jedwabiu lub satyny. Lśni jak gdyby iskrzyło się złotym pyłem lub miało perlisty połysk. Jest przylegające do ciała i ma małą ilością podfutrza.

Na całym ciele znajdują się plamki mniej więcej jednakowej wielkości i kształtu. Na nogach również są cętki, które u dołu przechodzą w prążki. Wzdłuż kręgosłupa biegnie ciemna pręga, a obok niej dwie równoległe linie tej samej barwy. Na ogonie ma parę pierścieni.

Białe plamy mogą występować na podbródku i piersi, brzuchu i wewnętrznej stronie nóg. Oczy, nos i wargi z czarnym obramowaniem. Jego gaworzący i świergoczący głos jest różny od tego, które wydają inne domowe koty, co daje wrażenie, że idealny Bengalski kot jest prawdziwie dzikim kotem.

Cechy

Waga: 2,5 - 5 kg / Wiek: 12 - 15 lat

Łagodność - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
Inteligencja - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Szkolenie - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
Pielęgnacja - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
Linienie - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Dla dzieci - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Dla psów - ♥ ◯ ◯ ◯ ◯
Rozmowność - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯

Charakter

• Ostrożny i pewny siebie jak jego dziki przodek.

• Bardzo aktywny i pełen energii. Potencjalnie trudny temperament.

• Czujny i uważny.

• Obserwują i uczą się od ludzi, jak otwierać drzwi i szafki.

• Lubi skakać na najwyższe półki.

• Bardzo wymagający, potrzebują interakcji z ludźmi i zwierzętami domowymi.

• Potrzebują produktywnej zabawy, ćwiczeń i poleceń. Uwielbiają aportować.

• Niektóre Bengale wydają odgłosy warczenia podczas jedzenia

• Potrafią chodzić na smyczy.

• Grube bogate futro jest utrzymane w dobrej kondycji poprzez zbalansowaną dietę i regularne szczotkowanie futra.

• Sierść krótka nie wymaga zbytniej pielęgnacji

• Kot gubi włosy czasami, nie jet to problematyczne.

Dieta

Ich wysoki poziom aktywności umożliwia spalanie nadmiaru kalorii i utrzymanie prawidłowej wagi.

Historia rasy

Nazwa ”Bengal” pochodzi od łacińskiego imienia Leoparda (Prionailurus bengalensis), który występuje w środowisku naturalnym Azji Centralnej. Pierwsza próba stworzenia domowych leopardów miała miejsce w Japonii według publikacji Kot Fancy z 1941 r. Drugą próbę podjęto w 1960 r. w Stanach Zjednoczonych.

W latach 60. małe azjatyckie koty Leopard stały się bardzo popularne a z początkiem 70. Na futra z tych kotów zapanowała oszałamiająca moda. Na jedno futro potrzebne było 200 skór leoparda! Te małe lamparty niemal otarły się o całkowite wyginięcie, zaspakajając popyt na futra.

Dzięki zainteresowaniu naukowców oraz obrońców praw zwierząt w Stanach Zjednoczonych, łowiectwo i handel z Azją skórami kota Leoparda oraz przewóz przez granice było zakazane i jest nadal.

W roku 1970, populacja kotów domowych w Stanach była poważnie zagrożone białaczką – u kotów to choroba zakaźna. Jeszcze nie było na nią szczepionki. Zauważono w tym samym czasie, że azjatyckie leopardy nie chorują na białaczkę. Rozpoczęto badania mające na celu opracowanie szczepionki.

Po zakończonych badaniach w 1975 r. hodowca Jean Mill otrzymała od dr. Willarda Centerwalla osiem żeńskich genetycznych kotów-hybryd (leopardów), nad którymi to prowadzono testy skierowane pod opracowanie szczepionki. W oparciu o krzyżówki między azjatycką panterą, która żyje w południowo-wschodniej Azji i domowymi kotami. Kot domowy Bengalski był pierwszy raz uzyskany jako rasa w Stanach Zjednoczonych.

Z początkiem lat 60. pani Jean Mill (z domu Sugden) amerykańska biolog, hodowca-amator z Kalifornii skrzyżowała kota domowego z dzikim kotem bengalskimi, uzyskując podobnego do lamparta kociaka o charakterze kota domowego.

Rozpoczęła swoje pierwsze eksperymenty podczas studiów genetyki w UC Davis w 1940 r. Dzięki jej eksperymentom powstał w wyniku krzyżówek kot Bengalski.

Zachował czujność i pewność siebie azjatyckiej pantery w połączeniu z uczuciowym usposobieniem domowego kota, dając w efekcie miniaturową panterę o uroczej i miłej naturze.

W 2008 r. powstał film o Jean Mill, twórczyni rasy Bengal. Zawiera historyczne już zdjęcia i dokumentacje filmowe z czasu tworzenia rasy.

(Na początku lat 80. eksperymentując krzyżówki z amerykańskimi kotami Abisyńskimi i Egipskim Mau, Jean Mill osiągnęła wspaniałe wyniki, przy czym maść kota nie była największym wyzwaniem hodowlanym.)

Prace genetyczne

Kociaki z pierwszego i drugiego pokolenia odziedziczyły po swoim bengalskim ojcu wiele cech charakteru dzikiego kota i niestety samice były bezpłodne. Dlatego kot jeszcze nie mógł być oddany do powszechnej hodowli. Dopiero przy czwartym pokoleniu Bengalskie straciły agresywność, dzikość i inne wady będąc gotowe do hodowli.

Większość hodowców była stanowczo przeciwnych hodowli krzyżówki dzikiego kota. Nawet do dzisiaj niektóre stowarzyszenia odmawiają rejestracji Bengalskiego w poczet ras, że względu na jego dzikich przodków i dziedziczony przez to charakter. W 1984 r. rasa została uznana przez TICA. Od tej chwili Bengalskie mogły brać udział w wystawach.

Pierwsze trzy pokolenia, z oryginalnego sparowania leoparda z Azji i hybrydy krajowej, aż do narodzin czwartego pokolenia, nazwano „Fundament bengalski” (pokolenia technicznie określane jako F1, F2, F3, F4… i tak dalej). Koty z pokolenia F1- F3 są uznawane przez hodowców za bezpieczne i nadające się na zwierzęta domowe. Traktowane są jako podstawa, na której można budować czystej krwi Bengalskiego. Według niektórych federacji F4 czyli koty czwartej generacji są dozwolone w hodowli i uznaje się je za koty czystej rasy.

I tak krzyżowano:
(ALC) Asian Leopard Cat + (SBT) Bengal = F1 – krzyżówka uznana za „Fundament bengalski”
(SBT) Bengal + F1 Hybrid = F2 – krzyżówka uznana za „Fundament bengalski”
(SBT) Bengal + F2 hybrid = F3 – krzyżówka uznana za „Fundament bengalski”
(SBT) Bengal + F3 Hybrid = F4 Bengals (SBT) – krzyżówka uznana za rase właściwa
(SBT) Bengal + F4 (SBT) Bengal = Bengal (SBT) – krzyżówka uznana za rasę właściwą

I pokolenie Bengalskich. F1, F2 należą do tzw pokoleń technicznych.

Bengal czwartej generacji, przyniósł określone oczekiwania według ekspertów. Był laureatem licznych nagród i gwiazdą wystaw. Mimo to, powściągliwość ludzi wobec tej rasy trwała. Twórca rasy Jean Mill powiedziała, że to kochane koty i „każdy inny kot może ugryźć człowieka… ale jeśli Bengal to robi niektórzy twierdzą, że to dzikie zwierze i należy być ostrożnym.” Twórczyni rasy uważała bengale za niezwykłe, piękne i bardzo przyjazne ludziom.

Zobacz też: Geny i krzyżówki

Cechy wyglądu w skrócie

• Ciało – średniej wielkości, eleganckie, muskularne zwłaszcza u samca, długie w stosunku do głowy, struktura kośćca solidna

• Głowa – szeroki klin w kształcie o zaokrąglonych konturach, bardziej długa niż szeroka, nieco mała w stosunku do ciała, delikatnie zakrzywione czoło do mostka, bardzo lekko wklęsły nos

• Oczy – duże, migdałowy kształt, lekko skierowane ku w górze, wszystkie kolory są dozwolone

• Nos – duży i szeroki, lekko wypukła skóra, grzbiet nosa sięga do linii oczu

• Uszy – średnie do małych, w zasadzie krótkie z szeroką podstawą i zaokrąglonymi końcami, dopuszczalne lekkie poziome włosy, ale niepożądane kępki, ustawione daleko od siebie, zgodnie z konturem twarzy w rzucie z przodu, skierowaną do przodu w rzucie profilu

• Łapy – średniej długości, z tyłu nieco dłuższe niż z przodu, bardzo muskularne, okrągłe przy palcach

• Ogon – gruby, zwężany na końcu z zaokrąglonym czubkiem, średnio duży i średniej długości

• Futro – krótkie do średniej długości, nieco dłuższa sierść u kociąt, tekstura jest gęsta, niezwykle miękka w dotyku, najlepiej z połyskiem

• Kolory – oznaczenia (brązowy, czarny, sepia), chociaż pochodzą od klasycznego genu pręgowanego, powinny być unikalnie różne. Wzór powinien być raczej przypadkowy, dając wrażenie marmuru, najlepiej z poziomym przepływem, gdy kot jest rozciągnięty; niepożądany jest wpływ wzoru makreli czyli pionowe paski; preferowane są koty o 3 lub więcej odcieniach: tj. umaszczeniu podstawowym, znaczeniach i ciemnym obrysie tych znaczeń; kontrast z kolorem podstawowym musi być ekstremalny, o wyraźnych kształtach i ostrych krawędziach, brzuch musi być cętkowany (Dokładne opisy uznanych kolorów i deseni są w PDF-e u dołu strony)

Szczegółowe opisy znajdują się w linku do PDF-a Federacji u dołu strony.

Ciekawostki

Jako prawdziwy włamywacz, Bengale lubią kraść błyszczące przedmioty gospodarstwa domowego i ukrywać je.

Bengale należą do najdroższych ras kotów, może kosztować około 2000 dolarów.

Uwielbiają aportować, bawić się wodą w misce i chodzić na smyczy.

---

Źródło: FIFe, Wikipedia, FIFe World Cat Show 2019,18,20 - FB Images: Giorgio Fioravanti

---