Kot Shell Perski

Charakterystyka rasy

Rasa Perska zarejestrowana przez FIFe w 1949 r.

Rasa Egzotyczna zarejestrowana przez FIFe w 1983 r.

Kot Shell jest jedną z odmian kotów perskich i egzotycznych, charakteryzującą się szarym lub złotawym umaszczeniem że złotawymi lub srebrnymi włosami na pysku, brzuchu i łapach. Ich sierść jest gęsta i jedwabista w dotyku, co wymaga regularnej pielęgnacji i czesania, aby uniknąć matowienia i kołtunienia. Koty te są zazwyczaj spokojne, przyjacielskie i towarzyskie, a także lubią spędzać czas na przytulaniu się i spaniu. Jednak, że względu na długą sierść perskich, mogą być bardziej podatne na pewne problemy zdrowotne, takie jak nadmierne linienie, problemy z oczami lub problemy z zębami. Wymagają one również regularnych wizyt u weterynarza i pielęgnacji, aby zapewnić im długie i zdrowe życie.

Cechy

Waga: Waga: 3-5kg, Wiek: 15-20 lat

Łagodność - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
Inteligencja - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
Szkolenie - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Pielęgnacja - ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
Linienie - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
Dla dzieci - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
Dla psów - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
Rozmowność - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯

Charakter

• Bardzo łagodne.

• Idealne dla hodowców, cierpliwe w czasie pokazów.

• Nie lubią samotności, przywiązują się.

• Pieszczochy, lubią wyczesywanie.

• Są nieagresywne przy zabawie, pazurki chowają.

• Obcy w domu jest jego przyjacielem.

• Nie dewastują umeblowania.

• Nie potrzebują ogrodu.

Opieka

• Futro wymaga pielęgnacji przypadku perskich. Krótkowłosa (egzotyczny) odmiana nie wymaga takiej uwagi.

• Wyczesywać przynajmniej godzinę dziennie.

• Wich włosach gromadzi się łój, który zaplamia szczególnie białą sierść.

• Kąpiele są wskazane. Przeciwnicy kąpieli używają pudru, ziemi fulerskiej i innych środków by złagodzić przebarwienia.

Dieta

Skłonny do otyłości, więc kontroluj dzienne spożycie.

Zarejestrowano 2 typy maści, Srebrny Shell i Złoty Shell

1. Kot Srebrny Shell

Wygląd Kota Srebrnego Shell

Wczesne koty Szynszyla były dużo ciemniejsze od tych, które spotykamy dzisiaj, miały ciemniejszy kolor końcówek włosa że znakami pręg na twarzy i ciemniejszymi pręgami na nogach. Kiedy rasa się rozwinęła jaśniejsze koty były nazwane właśnie Szynszyla, a te ciemniejsze kiedy się ukształtowały jako odmienny standard i zostały nazwane - Cieniowane Srebrne. Krótkowłose czyli Egzotyczne posiadaja te same cechy zewnętrzne co Persy oprócz długości sierści.

Historia rasy

Koty Szynszyla (shell) były przywiezione do Stanów z Anglii we wczesnych latach 1900 – tych i wkrótce stały się dobrze usytuowaną rasą, bardzo popularną oczywiście po obydwu stronach Atlantyku.

Pierwsze koty Shell urodziły się przez zupełny przypadek, kiedy srebrne pręgowane były krzyżowane z kotami innych kolorów. W ostatnich latach amerykańscy hodowcy stwierdzili, że jest możliwe dodanie innych kolorów do zarejestrowanych Szynszyli i Cieniowanego Srebrnego. Szynszyla Złoty i Cieniowany Złoty powoli zaczęły brać udział w pokazach konkursowych. Najbardziej atrakcyjny w Persach Szynszylowych (shell) jest charakterystyczny srebrzysty połysk.

Ustalenie standardu koloru oczu był trudny na samym początku. Wczesne gatunki miały całą gamę kolorów oczu, od żółtych do bursztynowych i jasno zielonych. [Kolor ostatecznie ustalono jak dla wszystkich kotów z kat. perskie i egzotyczne.

Odmiana tego persa ma długą historię, była zauważona po raz pierwszy przez Johna Jenningsa 1893 r. który, opisał ją jako niezwykłą i piękną. "Futro przy korzeniach jest srebrne a odcienie przy czubkach włosów zdecydowanie szare z odcieniem fioletu, nadaje to bardzo przyjemny i atrakcyjny wygląd. Wystawcy na londyńskim pokazie w Cristal Palace opisali wygląd tych kotów w różny sposób, jako Srebrno-Szary, Niebieski, Srebrny Paskowany, Szynszyla Pręgowana albo Srebrny Szynszyla.

2. Kot Złoty Shell

Wygląd Kota Złotego Shell

Jeszcze do niedawna niektórzy hodowcy uważali, że goldeny są wynikiem nieporozumień między Szynszylami a samymi Persami. Genetyka złotej serii nie jest w pełni znana. Z biegiem lat odnotowano pojawienie się srebrnych kociąt perskich, które w miarę dojrzewania zmieniały kolor na bladozłoty. Prace genetyczne nad utrzymaniem złotej barwy zostały osiągnięte dopiero po latach.

Historia rasy

Z dawnych opisów wynika, że jeden z najwcześniejszych persów - szynszyli nazywał się Silver Lambkin. Dał początek kociętom zarówno srebrnym, jak i złotym (Księga hodowlana GCCF z 1925 r.). Kiedyś często były odrzucane jako nieczysta rasa. W 1903 r. w “Book of the Cat” napisano, że na wystawie w Crystal Palace w 1902 r. pojawił się piękny kot w całości jednego koloru płowego, bez znaczeń.

Cechy perskich i egzotycznych w skrócie

• Ciało – średnie do dużego, przysadziste, nisko osadzone, szeroka klatka piersiowa, masywne ramiona i plecy, dobrze umięśnione

• Głowa – okrągła i masywna, dobrze wyważona, bardzo szeroka czaszka

• Oczy – duże, okrągłe i otwarte, szeroko rozstawione

• Nos – krótki, szeroki, z wyraźnym stopem, ale bez zadarcia, grzbiet i skóra nosa muszą być szerokie, nozdrza otwarte, aby umożliwiać swobodny przepływ powietrza,zaczyna się między oczami (nie nad górną powieką ani poniżej dolnej)

• Uszy – małe, zaokrąglone, dużo włosów po wewnętrznej stronie, osadzone bardzo szeroko i raczej nisko na głowie

• Łapy – krótkie, grube i mocne, łapki duże i okrągłe, jędrne, preferowane są kępki między palcami

• Ogon – proporcjonalny do długości ciała, lekko zaokrąglony czubek, u perskich puszysty jak pióropusz, u egzotycznych gruby z bardzo gęstym krótkim fitrem

• Futro – u perskich: długie i gęste, delikatne z jedwabistą konsystencją (nie wełniane), pełna kryza zakrywa ramiona i klatkę piersiową; u egzotycznych: krótkie, gęste, miękke i delikatne w konsystencji, włos podnosi od ciała gruby podszerstek

• Kolory - perski i egzotyczny jest uznany w wielu odmianach maści.

Wady dyskwalifikujące

• Deformacje kośćca i czaszki (nie dotyczy kastratów).

• Oczy zbyt głęboko osadzone lub wyłupiaste lub zezowate, choroby oczu.

• Niepoprawny zgryz (przodo lub tyłozgryz powyżej 2mm), zęby stępione lub ułamane.

• Deformacje ogona (nie dotyczy kastratów).

• Kondycja ogólna (wychudzenie lub zapasienie).

• Ślepota, głuchota, agresja, karłowatość, zezowatość, wnętrostwo lub anomalia budowy jąder oraz poli- lub olidaktylizm (zbyt duża ilość palców).

• Płaszczyzny innego koloru futra nie przewidziane w standardzie.

Dysklasyfikuje się gdy:

• Futro jest zafrbowanie lub zbytnio upudrowane.

• Pazury są amputowane (nie mylić z obcięciem)

• Kot jest zapchlony lub ma brudne uszy.

• Kotki są karmiące i ciężarne oraz widoczna jest przepuklina pępkowa.

---

Źródło: FIFe, Wikipedia, DK Find Out, The Ascent of Cat Breeds: Genetic Evaluations of Breeds and Worldwide Random Bred Populations, Koty Kompendium - Michael Pollard - 2008

---