Kot Peterbald

Charakterystyka rasy

Rasa zarejestrowana przez FIFe w 2012 r.

Kot Peterbald to rasa, która jest stosunkowo nowa i została wyhodowana w Rosji na początku lat 90. XX wieku. Charakteryzuje się ona nie tylko specyficznym wyglądem, ale też inteligencją i aktywnością. Wygląd kota Peterbald jest bardzo charakterystyczny - posiada on nagą lub półnagą skórę, która przypomina skórę rekina lub delfina. Kot ten może mieć różne kolory sierści, ale w większości przypadków jest ona jednolita. Głowa kota Peterbald jest wydłużona i smukła, a oczy są duże i wyraziste.

Jedną z najważniejszych cech charakteru kota Peterbald jest jego inteligencja. Kot ten jest bardzo ciekawski i lubi bawić się nowymi zabawkami oraz poznawać nowe rzeczy. Ponadto, jest to kot, który potrzebuje dużej ilości aktywności fizycznej, dlatego ważne jest, aby zapewnić mu odpowiednią ilość zabawy i ruchu.

Peterbaldy są również bardzo przyjacielskie i łatwo nawiązują kontakty z ludźmi i innymi zwierzętami. Są to koty bardzo towarzyskie, które uwielbiają spędzać czas z właścicielami i bawić się z nimi.

Podsumowując, kot Peterbald to rasa, która jest bardzo charakterystyczna pod względem wyglądu, ale również cech charakteru. To kot inteligentny, aktywny, przyjacielski i towarzyski, który potrzebuje dużo uwagi i aktywności fizycznej.

Historia rasy

To rasa o niskim poziomie alergenów. Zalecany dla osób z problemami alergicznymi.

Rasa Peterbald powstała w drugiej połowie 1994 r. w Sankt Petersburgu, w Rosji, w wyniku eksperymentalnego krzyżowania pomiędzy Don Sfinksem bezwłosym kotem (znanym również jako, Donskoy lub Donsky) samcem nazwanym Afinogen a Orientalnym Krótkowłosym (mistrzem świata o imieniu Radma von Jagerhov). Krzyżówki dokonała rosyjska felinolog Olga S. Mironova. (Przyznanie rasy w 01.01.2012 przez FIFe)

Pierwsze dwa mioty kociąt to cztery Peterbaldy: Mandarin Murino, Maskat Murino, Nezhenka Murino i Nocturne Murino. Ta czwórka była założycielami rasy. W 1996 r. rasa została zarejestrowana w rosyjskiej organizacji felinologicznej opisując standard Petebalda i przyjmując skrót PBD. W 1997 r. został przyjęty w TICA Międzynarodowym Stowarzyszeniu Kota że skrótem PD, a w roku 2003 w WCF (Światowa Federacja Kota) że skrótem PBD.

Rasa rozwija się w kierunku nowoczesnych typów orientalnych i syjamskich kotów, czyli długi pysk, duże uszy ustawione daleko od siebie, płaskie kości policzkowe i elegancki korpus o długich nogach. Wszystkie standardy dla tej rasy zachęcają do krzyżówek z kotami Orientalnymi i Syjamskimi. Peterbald został przyjęty do klasy konkurencji w mistrzostwach z dniem 1 mają 2009 r. w ACFA (American Cat Fanciers Association) w sierpniu 2008 r. a TICA w maju 2008 r.

Peterbald jest elegancko szczupły i elegancko umięśniony. Ma wąską i długą głowę z prostym profilem, migdałowe oczy, pysk w kształcie klina i duży rozstaw uszu. Długi ogon jak bicz, długie stopy i owalne łapy, które pozwalają im wymacać obiekty i na przykład otworzyć drzwi klamką. Są one nieco podobne w wyglądzie do kotów orientalnych. Mogą urodzić się łyse, lekko welurowe lub z bardzo delikatną sierścią. Te urodzone z włosami mogą stracić włosy po jakimś czasie. Peterbald występuje we wszystkich kolorach i oznakowaniach.

Cechy wyglądu w skrócie

• Ciało – średniej wielkości, smukłe, eleganckie, giętkie i dobrze umięśnione, ramiona nie są szersze niż biodra
• Głowa – średniej wielkości, proporcjonalna do tułowia, dobrze wyważona, w kształcie klina, z profilu lekko wypukła czaszka, wąsy kręcone, grube, dowolnej długości
• Oczy – średniej wielkości, nie wystające i nie zagłębione zbyt, migdałowy kształt, lekko skośne w kierunku nosa harmonizujące z liniami klina, w kolorze jasne, czyste odpowiadające kolorowi skóry lub sierści (niebieskie, głęboko-niebieski, zielone, zółte, ultramarynowe, różnookie)
• Nos – długi, prosty
• Uszy – duże i spiczaste, szerokie u nasady, linią dopasowane do kształtu głowy
• Łapy – długie i cienkie, proporcjonalne do ciała, łapki małe i owalne z długimi palcami
• Ogon – bardzo długi, cienki, również u nasady, zwęża się do drobnego punktu
• Futro (skóra) – cienka, średnia ilość zmarszczek, sierść na kufie, nasadzie uszu, łapach i ogonie krótka, miękka, która w dotyku przypomina aksamit, może pojawić się głównie u młodych kotów
• Kolory - dozwolone są wszystkie odmiany kolorystyczne i wzory, także te z bielą, dozwolona jest dowolna ilość bieli

Wady dysklasyfikujące

• Oczy osadzone głęboko lub zbyt blisko siebie

Szczegółowe opisy znajdują się w linku do PDF-a Federacji u dołu strony.

---

Wideo - Kot Peterbald

---

Źródło: FIFe, Wikipedia, DK Find Out

---