Kot Bikolor Perski

Zarejestrowano 7 odmian bikolorów: Jednolity, Dymny, Tabby, Srebrny Tabby, Van Arlekin, Van Arlekin Tabby

Charakterystyka rasy

Rasa Perska zarejestrowana przez FIFe w 1949 r.

Rasa Egzotyczna zarejestrowana przez FIFe w 1983 r.

Bikolor to jedna z odmian rasy kotów perskich i egzotycznych, charakteryzująca się wyjątkowo pięknym wyglądem oraz spokojnym, przyjacielskim charakterem. Ma piękne, puszyste futro o jedwabistym połysku, zwykle białe z czarnymi ale i niebieskimi lub czerwonymi plamami lub pręgami. To rasa o krótkich, okrągłych uszach i krótkich, silnych łapkach z okrągłymi palcami. Ich oczy są duże i jasne, zwykle w kolorze niebieskim lub zielonym. To kot o sylwetce krempej.

Uważane za bardzo łagodne i ciche zwierzęta, które uwielbiają spędzać czas na siedzeniu przy właścicielach lub na słońcu. Są to koty bardzo towarzyskie, które potrzebują uwagi i bliskości że strony człowieka. Lubią również zabawy, jednak nie są zbyt energiczne i zwykle preferują spokojną aktywność.

Te o długim futrze, wymagają regularnego szczotkowania i pielęgnacji, aby utrzymać swoje futro w dobrym stanie. Ponadto, że względu na swoją delikatną naturę, wymagają spokojnego i stabilnego środowiska domowego.

Cechy

• Waga: Waga: 3-5kg, Wiek ok.: 15-20 lat
• Łagodność - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
• Inteligencja - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
• Szkolenie - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
• Pielęgnacja - ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
• Linienie - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
• Dla dzieci - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
• Dla psów - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
• Rozmowność - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯

Charakter i Zachowanie Kotów Perskich. Czy To Kot dla Ciebie?

• To koty o łagodnym charakterze.

• W czasie pokazów są bardzo dobrymi współpracownikami.

• Bardzo przywiązują się do swoich właścicieli, nie lubią samotności.

• Lubią głaskanie, czesanie oraz drapanie.

• Bawiąc się rzadko używają pazurów, zębów są nieagresywne.

• Akceptują obcych ludzi, łatwo też przystosowują się do nowych warunków.

• Nie przejawiają tendencji niszczycielskich.

• Wspaniale znoszą przebywanie w mieszkaniach bez ogrodu.

• Wybierają wygodna kanapę.

• Lubią znajdować się w centrum uwagi przebywając z ludźmi.

• Czasem przejawiają również cechy upartego charakteru.

Opieka

• Wymagającą intensywnej pielęgnacji śerści w przypadku perskich. Krótkowłosa (egzotyczny) odmiana nie wymaga takiej uwagi.

• Wyczesywać godzinę dziennie by nie było kołtunów - perskie.

• Linieją a w ich włosach gromadzi się łój, który zaplamia szczególnie białą sierść.

• Kąpiele pomagają utrzymać futro w ładzie - perskie i egzotyczne.

• Przeciwnicy kąpieli używają pudru, ziemi fulerskiej i innych środków by złagodzić niedogodność w utrzymaniu futra - perskie i egzotyczne.

Dieta

Skłonny do otyłości, więc mierz porcje jedzenia i kontroluj spożycie kalorii.

7 odmian bikolorów:

1. Bikolor Jednolity

Charakterystyka rasy

Bikolor powinien mieć – plamy koloru odseparowane od siebie wyraźnie i być czyste w kolorze lub odpowiednim deseniu. Kolor biały powinien stanowić nie mniej niż jedną trzecią i nie więcej niż połowę całej szaty. Oba kolory powinny być symetrycznie rozłożone. Koty powinny mieć białe łapy, kończyny, podbrzusze, klatkę piersiową i pyszcek.

Ilustracja rozłożenia barw u bikolorów jest Tutaj

Historia

Wszystkie odmiany perskiego i egzotycznego to nie jest naturalna rasa.
Jest rezultatem skrzyżowania rasy Angora i Perskiej.

Persy bikolory o maści łaciatej od bardzo dawna pojawiały się w miotach białej odmiany. Jednakże uważano je za zbyt mało atrakcyjne i kojarzono z maścią zwykłych „dachowców”. W latach 1933 – 1955 r. nie dopuszczano tych odmian do pokazów i wystaw. Dopiero z początkiem lat 70-tych XX w. podjęto starania o ich powrót na wybiegi i oficjalnie uznano Bikolora. W momencie gdy otrzymały status rasy, wzorzec maści wymagał systemu rozmieszczenia plam białych i barwnych.

2. Bikolor Dymny

Wygląd

Bikolor Dymny to bardzo subtelna odmiana persów i egzotycznych. Dymne łaty na futrze mogą występować w wielu kolorach. Barwy Bikolorów to barwa zasadnicza plus plamy białego. Barwa zasadnicza musi występować w większych partiach ciała. Biały kolor może zajmować do 50% całej powierzchni. Natomiast powierzchnia barwy zasadniczej nie może przekraczać 2/3. Brzuch kota musi być wyraźnie z przewagą jasnego koloru. Oczy ciemno – pomarańczowe lub miedziane.

Historia

Dość długo nie miały określonego standardu i były prezentowane, jako mieszańce z nieokreśloną ilością białego futra. Historaja tej odmiany to kolejna mutacja i wersja kolorystyczna odmiany bikolor.

3. Bikolor Tabby

Wygląd

Kot Bicolor Tabby czyli dwubarwny, pręgowany - może być Bikolorem, Arlekinem lub Vanem, nazwa uzależniona jest od ilości plam w innym kolorze niż biały oraz od ich rozmieszczenia. U Bikolorów wymagane jest mieć łatę barwną na górnej części ciała a dolna część – pierś, brzuch, spód ogona i kończyny – powinny być białe. Na twarzy wymagana jest biała plama w kształcie odwróconej litery „V”. Kolor łat powinien być odseparowaany wyraźnie. Biała część musi być pozbawiona innych przebarwień i powinna przekraczać trochę ponad 50% powierzchni.

Bikolor Tabby powinien mieć: plamy koloru od siebie wyraźnie odseparowane w odpowiednim deseniu. Biały zajmuje od 1/3 do 1/2 powierzchni ciała.

4. Bikolor Srebrny Tabby

Wygląd

Srebrny Bilolor ma przypisane wszelkie cech wyglądu dwubarwnych bikolorów. Łatami są piękne srebrno-białe pręgi. Wymagane jest mieć łatę barwną na plecach a biały kolor piersi, brzuchu i kończynach. Na twarzy wymagana jest znak w kształcie odwróconej litery „V”. Kolor łat powinien być widoczny i czysty od przebarwień a biała część może pokrywać od 1/3 do 1/2 powierzchni ciała.

5. Bikolor Van, Arekin

Wygląd

Rygułry umiejscowienia znaków stały się z biegiem czasu bardziej tolerancyjne i przyjęły za kryterium równomierność rozmieszczenia łat. Początkowo Persy dwukolorowe hodowano w tradycyjnych kolorach – Czarnym, Niebieskim, Rudym i Kremowym. Obecnie pojawiają się coraz powabniejsze Persy i Egzotyczne dwukolorowe – Czekoladowe i Liliowe. Wraz z uznaniem wszystkich odmian barwnych kotów dwukolorowych zapoczątkowano hodowlę odmian tak egzotycznych, jak dwukolorowy Kameo, Dwukolorowy Dymny, a nawet Dwukolorowy Tabby.

VAN – plamy koloru jedynie na głowie, na ogonie.

Arlekin – plamy koloru na grzbiecie, głowie i ogonie. Biały kolor powinien przekraczać 50% powierzchni ciała.

Ilustracja rozłożenia barw u Van i Arlekinów jest Tutaj

6/7. Bikolor Tabby - Van, Arekin

Wygląd

VAN powinien mieć: plamy koloru jedynie na głowie i na ogonie.

Arlekin powinien mieć: plamy koloru na grzbiecie, głowie i ogonie. Biały kolor powinien przekraczać 50% powierzchni ciała.

Dokładna ilustracja rozłożenia barw u Bikolorów jest Tutaj

Cechy perskich i egzotycznych w skrócie

• Ciało – średnie do dużego, przysadziste, nisko osadzone, szeroka klatka piersiowa, masywne ramiona i plecy, dobrze umięśnione

• Głowa – okrągła i masywna, dobrze wyważona, bardzo szeroka czaszka

• Oczy – duże, okrągłe i otwarte, szeroko rozstawione

• Nos – krótki, szeroki, z wyraźnym stopem, ale bez zadarcia, grzbiet i skóra nosa muszą być szerokie, nozdrza otwarte, aby umożliwiać swobodny przepływ powietrza,zaczyna się między oczami (nie nad górną powieką ani poniżej dolnej)

• Uszy – małe, zaokrąglone, dużo włosów po wewnętrznej stronie, osadzone bardzo szeroko i raczej nisko na głowie

• Łapy – krótkie, grube i mocne, łapki duże i okrągłe, jędrne, preferowane są kępki między palcami

• Ogon – proporcjonalny do długości ciała, lekko zaokrąglony czubek, u perskich puszysty jak pióropusz, u egzotycznych gruby z bardzo gęstym krótkim fitrem

• Futro – u perskich: długie i gęste, delikatne z jedwabistą konsystencją (nie wełniane), pełna kryza zakrywa ramiona i klatkę piersiową; u egzotycznych: krótkie, gęste, miękke i delikatne w konsystencji, włos podnosi od ciała gruby podszerstek

• Kolory - perski i egzotyczny jest uznany w wielu odmianach maści.

Wady dyskwalifikujące

• Deformacje kośćca i czaszki (nie dotyczy kastratów).

• Oczy zbyt głęboko osadzone lub wyłupiaste lub zezowate, choroby oczu.

• Niepoprawny zgryz (przodo lub tyłozgryz powyżej 2mm), zęby stępione lub ułamane.

• Deformacje ogona (nie dotyczy kastratów).

• Kondycja ogólna (wychudzenie lub zapasienie).

• Ślepota, głuchota, agresja, karłowatość, zezowatość, wnętrostwo lub anomalia budowy jąder oraz poli- lub olidaktylizm (zbyt duża ilość palców).

• Płaszczyzny innego koloru futra nie przewidziane w standardzie.

Dysklasyfikuje się gdy:

• Futro jest zafrbowanie lub zbytnio upudrowane.

• Pazury są amputowane (nie mylić z obcięciem)

• Kot jest zapchlony lub ma brudne uszy.

• Kotki są karmiące i ciężarne oraz widoczna jest przepuklina pępkowa.

---

Źródło: FIFe, Wikipedia, DK Find Out, The Ascent of Cat Breeds: Genetic Evaluations of Breeds and Worldwide Random Bred Populations, Koty Kompendium - Michael Pollard - 2008

---