Charakterystyka rasy
Rasa zarejestrowana przez FIFe w 1997 r.
Rasa ta jest uważana za jedną z najstarszych na świecie. Kot Syberyjski, znany jako syberyjski lub syberyjski leśny, to rasa kota pochodząca z Syberii w Rosji i jest jednym z większych wśód domowych ras kocich. W Rosji koty syberyjskie były pierwotnie hodowane jako koty pracujące, pomagające w łapaniu myszy i innych szkodników. Rosyjski ma solidną budowę ciała z gęstym futrem (potójne warstwy futra chronią przed zimnem). Przyjazny wygląd dzięki okrągłym oczom, uszom zakończonym miotełkami, okrągłej kufie i pełnej kryzie wokół szyi. Ma duże łapy z kępkami futra wystającymi między palcami. Solidny ogon. Oczy Syberyjskich występują w wielu kolorach, w tym złotym, zielonym i niebieskim. Jego średniodługa sierść występuje w szerokiej gamie kolorów i wzorów. Tą naturalna rasę cechuje bogaty wachlarz kolorów i wzorów. Syberyjczyk osiąga pełną dojrzałość fizyczną do 5 lat.
Historia rasy
Kot Syberyjski Kot hipoalergiczny!
Kot Syberyjski – jego początki notuje się w XVII w. a jego korzenie pochodzą z Syberii. Oznacza to, że jego ewolucja przebiegała bez udziału człowieka. Początki rasy datuje się na XVII w., choć niektóre źródła podają nawet XI w. Jest jednym z najczęściej występujących kotów domowych w Rosji. Kot ten jest naturalnym gatunkiem, nie powstał z krzyżówek innych gatunków.
Jego popularność poza Rosją notuje się na stosunkowo niedawne czasy, to około 1989 r. mimo wszystko jego historię genealogiczną trudno odtworzyć. Jest prawdopodobne, że mieszkańcy Syberii używali ich jako „stróża” domu, ponieważ potrafił reagować mruczeniem na widok zbliżającego się obcego.
Tą rasę odkryli dopiero państwo Schultz którz, byli wielkimi miłośnikami kotów. Kupili parę kotów w Leningradzie. Krótkie dzieje tej rasy w krajach zachodnich sprawiaja, że jej dokumentacja genealogiczna jest nader skąpa. W Polsce hodowlę tej rasy rozpoczęto w roku 1998 r i również w tym, roku organizacja FIFe zarejestrowała tą rasę jako odrębny gatunek.
W 1870 r. pojawiły się na pierwszej wystawie. W 1884 r. Madison Square Gardens brały udział w wystawie. W 1989 r. Klub Kotofei w Moskwie stworzył pierwszą normę dla Syberyjskich na bazie dwóch kotów wykorzystanych jako prototypy, przedstawicieli rasy.
Jeden to Mars – niebieski z deseniem rysia i z białymi dodatkami drugi o imieniu Roman (ur. w 1987 r., właściciel A.Ivanova) – brązowy pręgowany również z białym. W 1991 r. Marasa i jego syna Nestora można już znaleźć w setkach rodowodów.
Organizacja felinologiczna SFF w Roasji przyjeła standard Syberyjskiego opierając się na bazie wcześniejszych opracowań stowarzysznia o nazwie Kotofei.
Ciekawostki
Naturalnie niski poziom białka Fel d1 u kotów syberyjskich wydaje się odpowiedni dla osób uczulonych na koty, ponieważ nie mają one tendencji do doświadczania ciężkich reakcji alergicznych.
Kot syberyjski góruje nad wszystkimi innymi uznanymi rasami kotów sprawnością fizyczną i okazałą wagą.
Popularna syberyjska opowieść mówi o zespole 200 kotów syberyjskich, które rzekomo przegoniły zaprzęg huskych w wyścigu psich zaprzęgów.
Zwycięzca The FIFe World Show 2021
Cechy wyglądu w skrócie
Ciało – średniej wielkości lub duże, masywne o grubej i mocnej kości
Głowa – nieco dłuższa niż szersza, miękko zaokrąglona, raczej masywna i zaokrąglona, czoło szerokie, kości policzkowe dobrze rozwinięt
Oczy – dozwolony jest dowolny kolor, nie ma związku między kolorem oczu a sierścią
Nos – średniej długości, szeroki, z profilu z lekkim wcięciem
Uszy – średniej wielkości, dobrze otwarte u nasady, końcówki zaokrąglone z długimi włoskami wewnątrz i kępkami, spora szerokość między uszami, lekko pochylone do przodu
Łapy – średnio długie, tworzą z ciałem kształt prostokąta, mocne w budowie, zaokrąglone przy palcach
Ogon – średniej długości, gruby, zaokrąglony czubek, pokryty ze wszystkich stron gęstym włosem, pierzasty, bez leżących włosów
Futro – półdługie, bardzo gęste, nieprzylegający podszerstek, wodoodporne, nieco twarde w dotyku, futro letni jest wyraźnie krótsze niż zimowe z grubszym na piersi, nogach i wokó szyi
Kolory – dozwolone są wszystkie odmiany barwne, w tym wszystkie odmiany barwne z bielą; poza szpiczastymi wzorami oraz czekoladowym, liliowym, cynamonowym i płowym, dozwolona dowolna ilość bieli tj. biała strzałka, medalion, pierś, biel na brzuchu, na łapach
Wady dysklasyfikujące
• Za mały lub filigranowy w budowie.
• Głowa długa i wąska zbyt okrągła (typ perski), prosty profil.
• Uszy za duże lub za wysoko osadzone.
• Oczy okrągłe.
• Nogi za długie i za cieńkie.
• Za krótki ogon.
• Futro za krótkie i zbyt jedwabiste, lezące na ciele, brak kryzy (oprócz letniego czasu gdy kot traci wiele sierści nawet w tak charakterystycznych miejscach jak kryza)
Wideo - Kot Syberyjski
Standard FIFe
SIB – Kot Syberyjski (Siberian Cat)
Wszelkie zmiany i aktualny opis dostepny na stronach organizacji - Federation Internationale Féline. (www.fifeweb.org)
Szukasz hodowli kotów?
Zapytaj w Felis Polonia.
Polska Federacja Felinologiczna Felis Polonia to największa w naszym kraju organizacja reprezentująca Kluby i Stowarzyszenia Felinologiczne. (www.felispolonia.eu)
Znajdź hodowlę, zapytaj o cenę
Źródło: FIFe, Wikipedia, DK Find Out