Rosyjski Niebieski

Charakterystyka rasy

Rasa zarejestrowana przez FIFe w 1949 r.

Kot rosyjski niebieski to rasa, która pochodzi z Rosji i charakteryzuje się eleganckim wyglądem oraz spokojnym charakterem. Jest to kot średniej wielkości, o krótkiej, gęstej sierści o jednolitym, srebrzysto-niebieskim kolorze. Głowa kota rosyjskiego niebieskiego jest okrągła, z szerokim czołem i małymi, zaokrąglonymi uszami. Oczy są duże, zielone i wyraziste, co nadaje kotu bardzo charakterystyczny wygląd.

Charakter kota rosyjskiego niebieskiego jest spokojny, łagodny i przyjacielski. Są to koty inteligentne, ciekawskie i łatwe do tresury, co sprawia, że są często wykorzystywane w filmach i reklamach. Koty te są również bardzo przywiązane do swojego właściciela i lubią spędzać czas w jego towarzystwie.

Jest rasą, która nie wymaga specjalnej pielęgnacji sierści, jednak zaleca się regularne szczotkowanie, aby zachować jej piękny wygląd. Koty te nie mają skłonności do chorób genetycznych i są zazwyczaj zdrowe i długowieczne.

Podsumowując, kot rosyjski niebieski to rasa, która wyróżnia się swoim eleganckim wyglądem i spokojnym charakterem. Są to koty łatwe do tresury, przyjacielskie i inteligentne, które lubią spędzać czas w towarzystwie swojego właściciela.

Cechy

Waga: 6 - 8 kg / Wiek: 15 - 25 lat

Łagodność - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Inteligencja - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Szkolenie - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Pielęgnacja - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Linienie - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Dla dzieci - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Dla psów - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Rozmowność - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯

Charakter

• To jednen z bardziej inteligentnych kotów.

• Sam wybierają przyjaciół.

• Potrzebują towarzystwa człowieka lub innych zwierząt ale wolą spokojny dom.

• Nie lubi zmieniać miejsc, wogóle nie lubi zmian.

• Nie lubi pozostawać sam ale może się przyzwyczaić.

• Nie jest nieśmiały, jest ostrożny.

Opieka

• Futro powinno być regularnie czesane kilka razy w tygodniu (może być czesany w dwie strony).

• Sprawdzaj czystość uszu i stan zępów.

• Poświęć czas na zabawę z kotem, nie może czuć się pozostawiony sobie.

Dieta

Podawaj wysokiej jakości karmę skierowaną dla tej rasy, aby zachować zdrową sierść i ograniczyć jej wypadanie.

Historia rasy

To bardzo przystojny i niezwykły kot, jest naturalną rasą z unikalną kombinacją koloru futra, która tworzy wspaniały niespotykany wygląd.

Pochodzenie Rosyjskiego Niebieskiego (Russian Blue) jest trochę niejasne. Ta niejasność może również znaleźć odzwierciedlenie w wielu nazwach jakie ta rasa miała. Hiszpański Niebieski, Maltański, Niebieski Zagraniczny czy Niebieski Archanioł to tylko niektóre z nazw. Mimo wielu niejasności istnieją silne dowody, że rasa ma swój początek w Europie Północnej. Już na początku XVI w. zauważono na Półwyspie Kolskim koty, w północnej i środkowej części Rosji, w Szwecji, Norwegii i w Danii, które wyglądały jak Rosyjski Niebieski. Udokumentowano, że przywożono je z rosyjskich portów przez angielskich marynarzy w inne rejony Europy.

Niebieski kot z Archangielska był znany że swojej łowności. Piękne grube i lśniące futro o tej samej strukturze co futro bobra gwarantowało przetrwanie w zimnym klimacie ale i robiło wrażenie, dlatego kot był bardzo popularny w domostwach. Legenda głosi, że były one kiedyś dzikie i chętnie łapane przez miejscowych traperów dla ich pięknych futer, co może wyjaśniać ich ostrożność w stosunku do ludzi.

Rosyjski Niebieski jest wymieniony w angielskich kronikach już w 1860 r. Jest możliwe, że kota przywieziono do Anglii już 1553 r. To był czas, w którym angielscy kupcy założyli kolonię handlową kotów przeznaczonych do transportu do Anglii w Archangielsku w magazynie drewna i z skór. Rasa ta w 1800 r. stała się faworyzowaną przez angielską Królową Elżbietę, która była również w posiadaniu Niebieskich Persów.

W drugiej połowie IX w. Rosyjski Niebieski brał udział w licznych wystawach. Po raz pierwszy wystawiony w Crystal Palace w Londynie w 1875 r. Należy nadmienić, że na pierwszych wystawach kotów wszystkie krótkowłose niebieskie koty konkurowały w jednej klasie bez względu na typ. W 1912 r. Niebieskiemu Rosyjskiemu nadano własna klasę. Różnił się nieco wyglądem od naszych współczesnych.

Istnieje kilka legend, w których ten kot odgrywa rolę kluczową. Mówi się, że car Mikołaj II przyniósł Rosyjskiego Niebieskiego do swojego pałacu wierząc w jego wyjątkowe moce. Ludzie wierzyli, że koty te miały magiczne właściwości chroniące przed złymi duchami. Dlatego też, koty te umieszczono w kołyskach noworodków. Katarzyna Wielka ponoć podarowała niebieskiego kota brytyjskiej rodzinie królewskiej i tak zdobyły popularność. Prawdziwe historie, czy nie, to faktem jest, że niebieskie koty z Archangielska zostały przywożone do Anglii regularnie co najmniej od drugiej połowy XIX w.

Około 1870 r. pierwsi hodowcy zainteresowali się tym niebieskim kotem. Postanowili wykorzystać je do „aktualizacji” czyli rozmnażania krajowych Brytyjskich Niebieskich. Futro ich już nie było tak grube i tak srebrzyste jak futro kotów z Archangielska.

Jednym że znanych hodowców, kotów na bazie tych importowanych z Rosji była pani Carrew – Cox (znana również z hodowli Abisyńskich, Brytyjskich i Manxów). Sprowadziła ich wiele z Archangielska i pierwszy raz opisała rasę ( Book of Cats, 1903 r., autor: Simpson). Pisała: ” W 1890 r. dostałam kota o imieniu Kola. Piękny niebiesko-biały kot. Został przywieziony z Półwyspu Kolskiego znajdującego się między Morzem Białym i Morzem Barentsa. Zmienił kilku właścicieli na otwartym morzu a na końcu był wymieniony w doku londyńskim za mięso baranie. Kola był bardzo ładnym małym kotem. Miał absolutnie okrągły pysk i bardzo miękkie futro. Zmarł w listopadzie 1900 r.”

Z tego opisu można wnioskować, że kolor futra wśród rosyjskich kotów bywał niejednolity. Być może, łaciaty rosyjski występował kiedyś i jest to powodem obecności czasami białych miejsc w ubarwieniu tych kotów.

W 1883 r. pani Olga z Archangielska do pani Carrew – Cox przyniosła rosyjskie koty o imionach: Król Vladimir, Limpopo, Moskwa, Odessa i Yula. Kotka Yula przywieziona z Rosji w 1901 r. i kocur Król Vladimir stały się słynnymi reproduktorami dla hodowli pani Carrew – Cox. Z tego związku narodził się kocur o imieniu Bayard. Para ta była również przodkami wielu dzisiejszych Rosyjskich Niebieskich.

Każdy, kto porównuje archiwalne zdjęcia tych kotów że wspóczesnymi, może zauważyć, że nie ma wielu różnic między nimi wtedy i dzisiaj. Bayard i Yula są okrągłe nieco i ciężkie w budowie, mają długie wąsy a cały wygląd ciała, futra i uszu jest bardzo podobny do współczesnych. Fenotyp, czyli zespół cech organizmu jest taki sam jak w opisie tej "narodowej rasy" w Rosji. To niezbity dowód pochodzenia tej rasy. Te domowe koty nawet teraz można znaleźć w Dubnej i Archangielsku w Rosji.

W „Book of Cats” wyd. w 1903 r., pojawił się opis rasy rosyjskiej, który napisany został przez panią Carrew - Cox. Pisała: ” Niebieskie krótkowłose koty z Rosji są wspaniałe jako towarzysze domu. W każdej porze roku wymagają zadbania i inteligentnej hodowli… Najczęściej importowane koty mają głowy raczej ostre niż okrągłe, niektóre z nich nie tylko mają wąskie i chude twarze, ale także duże uszy. Uszy są porośnięte delikatnie miękkimi srebrzystymi włosami na zewnątrz i wewnątrz. Niektóre importowane koty mają bardziej okrągłe pyski i okrągłą głowę z małymi uszami umieszczonymi daleko od siebie (te były preferowane na pokazach).”

Rosyjski miał krótką sierść, jedwabistą i z pięknym srebrnym blaskiem. Część miała bursztynowe oczy jednak w większość zielone. Do 1912 r. nazywano tę rasę nazwę Kot Archangielskii. W tym również roku został po raz pierwszy przedstawiony na wystawie w osobnej klasie, nie z Brytyjskim Niebieskim. Wcześniej nie było podziału pomiędzy bardziej masywnymi, krępymi Brytyjskimi a wschodniego typu Rosyjskimi.

W tym samym 1912 r. oficjalne zarejestrowano nazwę rasy – Niebieski Rosyjski. W 1930 r. założono stowarzyszenie tych hodowców kotów. Wzorzec rasy został przepisany z dostępnych dokumentów a zielony kolor oczu stał się obowiązkowy. Nazwa Rosyjski Niebieski jest jedyną oficjalnie obecnie używaną nazwą.

W czasie II Wojny Światowej ta piękna i oryginalna rasa prawie wymarła. Obecnie pochodzi głównie z Wielkiej Brytanii i Szwecji tu została odrodzona dzięki krzyżówkom z innymi rasami w tym również z Syjamskimi. W konsekwencji krzyżowania wielu ras w celu odzyskania prototypu, otrzymano obecną różnorodność kształtów ciała i rozmiarów.

Dokonano próby powrotu do przedwojennego wyglądu kota i w 1966 r. zmieniono standard wystawienniczy wykluczając powiązania z kotem z Syjamskim. W 1947 r. hodowcy na poważnie rozpoczęli prace nad tą unikalną rasą uzyskując jej dobry kształt nawiązujący do oryginalnego. W 1949 r. rasa została oficjalnie przyjęta do CFA. Do dzisiaj te koty są rzadkością na światowych wystawach.

Rosyjski Niebieski w Ameryce pojawił się w XX w. natomiast popularność zdobył dopiero w latach 60-tych. Dzisiaj jest traktowany jako luksusowy kot faworyzowany na wystawach.

Cechy wyglądu w skrócie

• Ciało – średniej wielkości długie ciało, średniej budowy kości, zgrabne w zarysie i ogólnym wygladzie

• Głowa – krótki koturn, czaszka długa i płaska, z profilu czoło i nos tworzą kąt wypukły na poziomie brwi

• Oczy – duże, migdałowy kształt, ustawione szeroko od siebie, kolor żywy zielony

• Nos – prosty

• Uszy – duże i raczej spiczaste, szeroki u nasady, skóra uszu cienka i przezroczysta, wnętrze prawie nie pokryte włosami, ustawione pionowo

• Łapy – długie i cienkie, proporcjonalne do ciała, łapki małe i owalne, poduszki ciemno-lawendowe

• Ogon – dość długi i zwężający się ku końcowi

• Futro – krótkie, gęste, bardzo cienkie, pluszowe, miękkie, jedwabiste, podwójne, tekstura i wygląd sierści bardzo różni się od innych ras

• Kolory - niebieskoszary, równe i czyste, z wyraźnym srebrzystym połyskiem, (preferowany średnio niebiesko-szary że srebrnym połyskiem)

Wady dysklasyfikujące

• Budowa ciała w typie orientalnym

• Głowa w kształcie okragłym lub kwadratowym

• Ciało krempe lub otyłe

• Ogon zbyt szeroki u podstawy

• Sierść leżąca płasko

• Pręgowane oznaczenia, paski lub cieniowanie, inne kolory futra niż niebiesko-szary

Szczegółowe opisy znajdują się w linku do PDF-a Federacji u dołu strony.

---

Inne odmiany Rosyjskiego Niebieskiego poza katalogiem FIFe

Można powiedzieć, że wyhodowany angielski Rosyjski Niebieski stoi na początku odbudowanej rasy, ze względu na różne programy hodowli w różnych częściach świata, ewoluował do trzech różnych typów: angielski, skandynawski i amerykański.

Typ Angielski - Znany z nieco cięższej budowy. Kolor futra nazwano „średnim niebieskim”. Futro grube i miękkie. Wąsy są wyraźnie widoczne a głowa wydaje się szersza niż jest w rzeczywistości. Oczy typu angielskiego posiadają obwódki i wyglądają jak pół zamknięte. Charakter ma nieco powściągliwy i spokojny.

Typ Skandynawski - W charakterze przypomina typ angielski. Różni się nieco w wyglądzie. Uszy ma umieszczone bardziej z boku głowy, są nieco mniejsze. Futro nieco ciemniejsze i mniej miękkie w dotyku niż w przypadku odmiany angielskiej. Oczy są bardziej zaokrąglone, raczej w kształcie migdałów.

Typ Amerykański - Jest różny od oryginalnego rosyjskiego najbardziej. Futro niebieskie, dużo cieńsze niż u dwóch pozostałych typów. Posiada bardzo zielone oczy, są okrągłe i duże. Uszy bardzo duże. Jeśli chcesz narysować linię od podbródka do uszu i między uszami to uzyskasz trójkąt. Wąsy są mniej widoczne. Ale słynny uśmiech jest bardziej zauważalny u amerykańskiego Russian Blue.

Rosyjski niebieski we wszystkich jego formach. Pierwotnie znano go tylko w kolorze niebieskim. Ale w ostatniej dekadzie dwa inne kolory zostały dodane: Biały i Czarny. Nowe typy nie tylko dotyczą koloru sierści ale i jej długości. W tej kategorii występuje pół długowłosy Rosyjski Niebieski zwany jako Nebelung.

Rosyjski Biały - Został opracowany przez australijskiego hodowcę panią Mavis Jones. Jej pierwszy biały kot był ponoć przywieziony z Rosji przez pracownika tajskiego konsulatu. Nie słyszano wcześniej, że białe egzemplarze tej rasy żyją w Rosji. Historia ta dała pani Jones pomysł rozwinięcia hodowli Rosyjskiego Białego jako nowej odmiany. Poprosiła o pomocy genetyka, eksperta z Uniwersytetu w Sidney. Wspólnie opracowali program hodowli. Program został uznany za nową rasę w 1976 r. w Australii. Biały Rosyjski jest w większości najbardziej popularny w Australii. W innych krajach rasa nadal nie jest uznawana, a zatem nie wolno jej uczestniczyć w pokazach.

Rosyjski Czarny - Powstał przez przypadek. W trzeciej generacji białych u hodowcy z Australii pani Jones, narodził się czarny kot w jednym z miotów. Traktowano to jako przypadek, ale w kolejnych miotach pojawiły się znowu. Czarnego rosyjskiego opracowano w podobny sposób jak Białego. Rosyjski Czarny nigdy nie zyskał dużej popularności ani uznania podobnie jak Biały.

Nebelung - Długowłosy Rosyjski Niebieski (odmiana nieuznana przez FIFe)

Odmiana Nebelung powstał w Ameryce, gdzie czarna kotka Elsa (której ojciec przypominał kota Angora) urodziła dwa razy niebieskie koty pół długowłose w dwóch różnych miotach. Pierwszy kotek był kocurem nazwany Siegfried i urodził się w 1984 r. Kilka miesięcy później pojawiła się kotka tego samego rodzaju o nieco jaśniejszym kolorze niż jej starszy brat. Nadano jej imię Brunhilde. Właścicielem kociąt była Cora Cobb. Pani Cobb zdawała sobie sprawę, że te dwa kociaki mogą stać się podstawą nowej lini. Aby ten plan się spełnił skontaktowała się z ekspertem genetycznym dr Solveig Pfleuger. Spojrzał on na koty i doszli oboje do wniosku, że koty wyglądają jak "Długowłose Rosyjskie Niebieskie". Napisali standard rasy a pani Cobb, wielbicielka Wagnera, niemieckiego kompozytora, nadała im nazwę Nebelung (Tytuł utworu muzycznego). W lutym 1997 r. rasa została uznana przez TICA. Chociaż ma silne podobieństwo z rosyjskimi niebieskimi nie została uznana przez inne organizacje jako odrębna.

---

Ciekawostki

Kot Niebieski Rosyjski pani Hettie Caraway

Waszyngton, około 1925 rok.

Hettie Caraway z zawodu gospodyni domowa na zdjęciu że swoim Rusian Blue kotem. Znana jako pierwsza kobieta senator wybrana do Senatu Stanów Zjednoczonych, na pełną 6-letnią kadencję w Senacie Stanów Zjednoczonych, pierwsza kobieta pełniąca funkcję przewodniczącego Senatu (09 mają 1932). Jako pierwsza kobieta zgłoszona na przewodniczącego Senackiej Komisji w 1933 r. i jako pierwsza kobieta w kongresie wspólnie forsowała poprawkę o równe prawa dla wszystkich (1943 r.).

---

Źródło: FIFe, The FIFe World Show 2021 (www.ws2020.it), Wikipedia, DK Find Out, www.shorpy.com/node/10198 | en.wikipedia.org/wiki/Hattie_Caraway

---