Kot Turecka Angora

Charakterystyka rasy

Rasa zarejestrowana przez FIFe w 1988 r.

Turecka Angora (turecki: Ankara kedisi) stanowi jedną ze starożytnych, naturalnych ras kotów, pochodzącą ze środkowej Anatolii (prowincja Ankara we współczesnej Turcji). Jej historia sięga już XVII wieku. Poza Stanami Zjednoczonymi, często określa się ją po prostu jako kot angorski lub ankarski.

Charakteryzują się smukłymi i eleganckimi sylwetkami. Są średnio duże, zgrabne i majestatyczne (Samce są lekko wieksze). Mają eleganckie, smukłe ciała i długą, jedwabistą sierść bez puszystego podsierstka przez co łatwo się je czesze. Niestety latem gwałtownie i w dużych ilościach linieje a brakująca sierść uzupełnia się na jesień. Ma dobre proporcje we wszystkich aspektach, są pełne wdzięku i gibkości, dają wrażenie gracji i płynnego ruchu. Idealna głowa jest klinowata i lekko kanciata, nos prosty a uszy spiczaste, dość duże i szeroko rozstawione. Oczy migdałowate mogą być niebieskie, zielone, bursztynowe, żółte a także różnobarwne. Ogon długi i cieńki, kończy się kitą, noszony poziomo nad grzbietem. Uszy są spiczaste, duże i szeroko rozstawione. Chociaż Angory Tureckie są znane z błyszczącej białej sierści, mogą mieć różne umaszczenia. Jedynymi niedopuszczalnymi kolorami są maści szpiczaste, czekoladowe, liliowe, cynamonowe i płowe.

Te koty są zwykle bardzo inteligentne, aktywne i lubią być blisko swojego opiekuna. Ich długie, miękkie włosy wymagają regularnego czesania, aby pozostały w dobrej kondycji. Są zwykle bardzo zdrowe (mogą być narażone na niektóre choroby, takie jak choroba nerek).

Ku zmartwieniu miłośników kotów białe koty angorskie, tak samo jak białe perskie, mają skłonność do głuchoty, zwłasza kiedy są różnookie.

Są bystre, inteligentne, lubia się bawić. Słyną z lojalnej natury. Kocięta rozwijaja się bardzo szybko natomiast szata wykształca się dopiero w wieku dwóch, czasem nawet pięciu lat.

Cechy

Waga: 3 - 5 kg / Wiek: 12 - 15 lat

Łagodność - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Inteligencja - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Szkolenie - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Pielęgnacja - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Linienie - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Dla dzieci - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Dla psów - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Rozmowność - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯

Charakter

• Są silne i wytrzymałe.

• Posiadają intrygująca skłonność do pływania, która wyróżnia tą rasę.

• Lubi wysokie półki i żaden regał nie jest zbyt wysoki, aby mógł doskoczyć.

• Potrafi otworzyć drzwi. Należy do kocich "kombinatorów"

• Uwielbia zabawy, jest aktywny sprytny i inteligentny.

• Chce przyciagnąć uwage nawet jeśli oznacza to zniszczenia lub kłopoty

• Jest towarzyski i nie przeszkadza mu obecność innych zwierząt.

• Lubi pieszczoty i wylegiwanie na kolanach.

• Chętnie śpi w łóżku razem z ludźmi.

Opieka

• Angory linieją w lecie, dlatego powinnny być często wyczesywane. W pozostałym czasie są praktycznie bezproblemowe, prawie nie gubią włosów.

• Należy zwracać uwagę na czystość uszu. Jeśli są brudne, delikatnie wyczyść je miękką, bawełnianą ściereczką.

• Zaleca się trzymanie w domu. Wyjście na zewnątrz to narażenie zagubienia, zranienia lub kradzieży.

• Rozważ czyszcenie zębów.

• Utrzymuj kuwetę nieskazitelnie czystą. Koty bardzo dbają o higienę, a czysta kuweta pomoże utrzymać długą sierść w czystości.

• Biały kolor futra wymaga czyszcenia. Kapiele są wskazane tym bardziej, że Angora uwielbia wodę.

• Potrzebują corocznych obowiązkowych szczepień jeśli kot przebywa na świeżym powietrzu.

Dieta

Dieta zależy przeważnie od wieku kota, płci i poziomu energii. Jeśli nie wiesz jak karmić, skorzystaj z porady weterynarza. Przekarmianie może prowadzić do otyłości, która powoduje inne problemy zdrowotne — dlatego ważne jest, aby utrzymać zdrową, zbilansowaną dietę.

Historia rasy

To jedna z najstarszych ras kota. To pierwszy długowłosym kot w Europie. W XVI wieku przyrodnik Nicolas Peiresc sprowadził kilka kotów tej rasy do Francji z Angory w Turcji (obecnie Ankary). Opisywał je jako „kolorowy pył, pięknie wyglądający kot.” Wszystkie badania i informacje sugerują, że ten biały, piękny długowłosy kot jest naturalą niewyhodowaną rasą, która zamieszkiwała o dawna rejon obecnej Turcji.

Geny i terytorium

Badania ustaliły, że Angory pochodzą z nad jeziora Van w południowo-wschodniej Turcji (nazywano je na krótko „Koty Van”). Żyły na określonym terenie nie mając możliwości krzyżowania się z innymi rasami, dlatego uznano je jako stabilna rasa z długą historią pochodzenia a ich długie włosy miały być efektem recesywnego genu spontanicznie zmutowanego.

Niels Pedersen w książce „Hodowla kotów” omawia „siedem starożytnych mutacji” u kotów. Wszystkie one występują u Angory a jedna z nich stworzyła długie włosy. Takie mutacje występują w izolowanych obszarach, jak właśnie na płaskowyżu w Turcji. Inne badania wskazują że, gen długich włosów spontanicznie powstał w trzech oddzielnych obszarach, gdzie występują zimne ostre klimaty i gdzie izolacja futrem jest ważną częścią przeżycia.

Francuski przyrodnik Hrabia de Buffon, obserwował w połowie XVIII w. koty w Persji. Zachowało się jego pismo skierowane do M. Lottin de la Val - Prezesa Towarzystwa Zoologicznego z 11 mają 1856 roku. Napisał w nim: „Kiedy ostatnio zrobiono mi zaszczyt wzywając mnie, przekazałem twierdzenie, iż tzw. „kot Angora” nie istnieje lub nie może istnieć po za rejonem starożytnej Ankary…”

Program ochronny rasy

Rząd turecki na początku 1900 roku został zaniepokojony spadkiem populacji Angory. Zorganizowano program hodowlany w ZOO w Ankarze w celu zachowania białej Angory z niebieskimi, złotymi i dwubarwnymi oczami, którą uważano za narodowego kota Turcji. ZOO w dużym stropniu przyczyniło się do ochrony rasy.

Utrzymano koty w stanie nienaruszonym, prowadzono opisy, badania genetyczne i nie krzyżowano ich z innymi rasami. Turcy są niezwykle dumni z tego programu hodowlanego.

Rozwój hodowli w innych krajach

W 1963r. wydano parę hodowlaną Angor do Stanów i stała się początkiem programu hodowlanego w tym kraju. Kocicę nazwano Yildicek (biała, bursztynowe oczy),kocur Yildiz, biały z różnooki. W 1966 r. udało się kupić w Turcji następną parę rozrodczą.

Hodowane Angory trafiły również do Anglii gdzie były znane jako „Francuskie Koty”. (Kot Perski jest wynikiem krzyżówek długowłosych kotów z Persji (Iran) z kotami z Ankary w Turcji.)

Miedzy 1950 a 1960 r. Stany Zjednoczone, Anglia i Szwecja sprowadziły Angory z Turcji i rozpoczęto hodowalany program tej rasy. Od około 1970 r. w Stanach Turecka Angora była oficjalnie uznaną rasą przez niektóre organizacje. W 1978 r. CFA zaakceptowała tylko białą wersje Angory.

Inne związki felinologiczne dopuszczay odmiany kolorystyczne tego kota. Dla utrzymania czystości rasy początkowo hodowano wyłącznie białe odmiany Angory.

Oprócz organizacji FIFe Angora Turecka zajesterowana jest jako rasa w CFA, ACFA i TICA.

Cechy wyglądu w skrócie

• Ciało – średniej wielkości lub duże, masywne lecz o dużej gracji i idealnych proporcjach, drobno kościsty, ale muskularny kot, lekka klatka piersiowa, tułów smukły, pełen wdzięku, gibki, tylna część nieco wyższa niż przednia, ramiona tej samej szerokości co biodra

• Głowa – mała do średniej wielkości, klinowata, szeroka u góry, zwężająca się lekko w kierunku podbródka, bez wyraźnych wąsów. Profil składa się z dwóch płaszczyzn (linia nosa i płaski czubek głowy), które spotykają się pod miękkim kątem nad oczami

• Oczy – duże, migdałowy kształt, lekko skierowane ku w górze, wszystkie kolory są dozwolone

• Nos – średniej długości, prawie prosty, bardzo delikatnie wygięty

• Uszy – duże, spiczaste, szerokie u nasady, szpiczaste, osadzone wysoko na głowie i blisko siebie, pionowe i wyprostowane

• Łapy – tylne dłuzsze, okrągłe przy palcach, delikatne, kępki między palcami

• Ogon – długi i zwężający się ku końcowi, szeroka u podstawy, kudłaty

• Futro – pojedyncze, średniej długości na tułowiu z długim na kryzie i ogonie, włos jest bardzo cienki i ma jedwabisty połysk, sierść jedwabista i gładka w dotyku, lekko pofalowane na brzuchu, brak podszerstka

• Kolory – dozwolone są wszystkie odmiany barwne, w tym wszystkie odmiany barwne z bielą; poza szpiczastymi wzorami oraz czekoladowym i liliowym, cynamonowym i płowym, dozwolona dowolna ilość bieli tj. biała strzałka, medalion, pierś, biel na brzuchu i na łapach

Szczegółowe opisy znajdują się w linku do PDF-a Federacji u dołu strony.

Ciekawostki

Mówiono że, Turecka Angora jest wielkim faworytem Ormian i Turków. Twirdzili, że ich biały kolor idealnie korespondował z orientalnymi meblami.

Legenda czy opowieść mówi, że Mahomet (570 – 632), założyciel islamu, był posiadaczem prawdziwej Tureckiej Angory. Kot spał na jego szatach i żeby go nie obudzić Mahomet odciął sobie np. rękaw by móc wstać.

Istnieją króliki i kozy o nazwie Angora, zarówno jedne jak i drugie posiadają futro o charakterze jedwabistym, z którego powstają piękne swetry. Koty Angora raczej nie oddają swojego futra na swetry. Sweter z angory na pewno nie jest z sierści kota.

Futro Tureckiej Angory miało wielką wartość niegdyś dla mieszkańców Angory, było poszukiwanym przez kupców przedmiotem handlu.

---

Źródło: FIFe, Wikipedia, DK Find Out

---