Kot Kartuski

Charakterystyka rasy

Rasa zarejestrowana przez FIFe w 1949/1977 r.

Wygląd kota Kartuskiego jest bardzo podobny do Brytyjskiego. Różnicą między tymi rasami to kształt głowy: u kota brytyjskiego jest bardziej okrągła, u kartuskiego wpisana w trapez. Kot kartuski, zwany również kartuzkiem, to piękna rasa kota o miękkiej sierści, która często ma srebrzysty lub białawy kolor.

Kot kartuski jest średniej wielkości i ma dobrze umięśnione ciało, zaokrągloną głowę oraz duże, jasne oczy. Sierść kartuzka jest gęsta, miękka i lśniąca, często w kolorze srebrzystym.

To kot spokojny, inteligentny i towarzyski. Zazwyczaj jest bardzo przywiązany do swojego właściciela i chętnie spędza z nim czas. Lubią również towarzystwo innych kotów i psów.

Są aktywnymi kotami, które lubią bawić się i łowić zabawki. Jednak nie są one tak energiczne jak niektóre inne rasy kotów, dlatego potrzebują mniej aktywności fizycznej.

Kartuzki mają długą, gęstą sierść, ale nie wymaga ona zbyt wiele pielęgnacji. Wystarczy regularnie szczotkować futro, aby utrzymać je w dobrej kondycji.

Kartuskie są zazwyczaj zdrowymi kotami i mogą żyć do 15 lat lub dłużej, pod warunkiem odpowiedniej opieki weterynaryjnej i właściwej diety.

Podsumowując, kot kartuski to piękna, spokojna i towarzyska rasa, która idealnie nadaje się dla rodzin lub osób, które szukają towarzysza do codziennego życia.

Cechy

Waga: 3,5 - 4,5 kg / Wiek: 10 - 15 lat

Łagodność - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Inteligencja - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Szkolenie - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Pielęgnacja - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Linienie - ♥ ◯ ◯ ◯ ◯
Dla dzieci - ♥ ◯ ◯ ◯ ◯
Dla psów - ♥ ◯ ◯ ◯ ◯
Rozmowność - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯

Charakter

• Są to koty bardzo inteligentne.

• Spokojny, dostojny obserwator otoczenia, od którego szybko się uczy.

• Potrafi włączać radio, światło i otworzyć drzwi.

• Oddany jak pies, ma tendencję do wiązania się z jedną osobą w domu i podążania za nią z pokoju do pokoju.

• Tolerują innych domowników.

• Zyskała reputację doskonałego łowcy, zwłaszcza myszy.

• Łagodny, przystosowuje się do nowego otoczenia i jest dobrym towarzyszem podróży.

• Podczas konfliktów, ten kot woli się wycofać.

• Mają bardzo szybki refleks przez co wyjątkową łowność (bardzo cenione przez rolników francuskich).

• Nie są agresywne, są dobre dla dzieci i innych zwierząt.

• Przepadają za pieszczotami.

• Koty kartuskie miauczą bardzo rzadko, za to bardzo głośno mruczą.

Opieka

• Jego gęsta, podwójna warstwa futra powinna być szczotkowana co tydzień aby zapobiec matowieniu

• Jesienią i wiosną szczotkowanie powinno odbywać się dwa do trzech razy w tygodniu.

• Rzadko potrzebuje kąpieli, ale jeśli jest konieczna pamiętaj, że całkowite zmoczenie tej wodoodpornej sierści będzie trudne.

Dieta

Rasa ta jest wrażliwa na tłustą żywność lub zmiany w diecie, więc popracuj z weterynarzem przy wyborze odpowiedniej jakości karmy. Dorosłe Kartuskie nie są tak aktywne i mogą mieć nadwagę.

Historia rasy

Legenda głosi, że przodkami kotów Kartuskich (Chartreux) są dzikie koty górskie z rejonu dzisiejszej Syrii, które prawdopodobnie zostały sprowadzone do Francji z Afryki przez mnichów-krzyżowców w XIII w. a wielu z nich wstąpiło do zakonu kartuzów. Koty Karuskie są jedną z najstarszych ras hodowlanych w Europie.

Klasztor Kartuzów we Francji | Źroódło: chartreuxcats.net

Od czasu Charles de Gaulle Kartuski cieszy się mianem Narodowego Kota Francji . Jest również znany jako „Niebieski Kot Francji „. Kartuski jest jedną z najstarszych znanych ras naturalnych, choć jego dokładne początki giną w starożytności. Jest to jedna z pierwszych ras kotów, o których piszą najstarsi przyrodnicy i historycy z XVI do XIX w. Chartreux były bohaterem wierszy i pojawił się na płótnach obrazów.

Koty Kartuskie nie zawsze były chronione klasztornym zaciszem. że względu na unikalny kolor i teksturę futra były przedmiotem handlu i zysku. Chociaż brzmi to okropnie, to prawdopodobnie hodowanie na futra tych kotów pomogło przetrwać tej pięknej rasie.

Pierwsza udokumentowana wzmianka o rasie została sporządzona przez francuskiego przyrodnika Buffona w XVIII w.

Populacja kotów kartuskich zmniejszyła się znacznie po I Wojnie Światowej. Skoordynowane działania europejskich hodowców tej rasy pozwoliło ochronić ją przed wyginięciem. II Wojna przyniosła niemal nieodwracalne spustoszenie rasy, jak również zdziesiątkowanie wielu innych zwierząt domowych w całej Francji i w Europie. Te, które przeżyły były często zjadane przez ludzi.

We Francji, po II wojnie, nie było prawie czystej rasy Chartreux. Jedną kolonię Chartreux znaleziono na terenie szpitala na małej wyspie zwanej Bell Isle, położonej u wybrzeży Bretanii. Te niebieskio-szare koty że złotymi oczami były znane lokalnie jako „koty szpitalne ”.

W Leger siostry, które tam mieszkały rozpoczęły monitorowanie kotów i zaczęły kontrolować ich hodowlę. Ich Szpitalne Koty, które były prawdopodobnie jedną z ostatnich kolonii Chartreux, stały się zalążkiem, z którego współczesny Chartreux teraz pochodzi. że względu na małą hodowlę populacji dla zachowania rasy wykorzystane bywały inne koty w celu utrzymania zdrowej puli genów. Chartreux hodowane przez Siostry z Leger pod przydomkiem le Guevere został skojarzony z Niebieskim Brytyjskim Krótkowłosym i Niebieskim Persem. Były także krzyżowane że zwykłymi kotami. Potomstwo krzyżowano z powrotem z oryginalnym Chartreux. Rodowodowy kot zawiera te krzyżówki. Dla osób zainteresowanych studiowaniem rodowodów te właśnie koty stanowią podstawę dzisiejszego Kartuskiego.

Interesujące jest to, aby spojrzeć na zdjęcia w książce Jeana Simonet „Kot Chartreux” żeby zobaczyć, jak mocno niektóre że współczesnych kartuskich przypominają koty nabyte z hodowli Le Guevere.

Pierwszy Chartreux został sprowadzony do USA w 1971 roku przez Helen i John Gammon La Jolla z Kalifornii.

Z uwagi na podobieństwo z Brytyjskim Krótkowłosym, po II Wojnie Światowej krzyżowano że sobą te dwie rasy, aby nie dopuścić do wymarcia obu. Dzięki tym zabiegom nie tylko rasy te uratowano, ale zachowano ich odmiany barwne.

Cechy wyglądu w skrócie

• Ciało – muskularne, szerokie, dobrze rozwinięta klatka piersiowa, samce są większe

• Głowa – szeroka, czaszka nie wypukła z wąską, płaską przestrzenią między uszami, kształt trapezu (wąska u góry)

• Oczy – duże i otwarte, niezbyt zaokrąglone, róg zewnętrzny jest lekko skierowany do góry

• Nos – szeroki i prosty, niebiesko-szary

• Uszy – średniej wielkości, osadzone wysoko na głowie, dzięki czemu kot wygląda czujnie, lekko rozkloszowane

• Łapy – średniej długości w proporcji do ciała, nie za wysokie, duże okrągłe przy palcach

• Ogon – średnio długi w proporcji do tułowia, może się zwężać, ale końcówka musi być zaokrąglona

• Futro – błyszczące, gęste, lekko wełniste u nasady, dwuwarstwowe, dzięki któremu włosy się podnoszą

• Kolory – dopuszczalne są wszystkie odcienie niebieskiego, od jasnoniebiesko-szarego do głębszego niebiesko-szarego, preferowany bladoniebiesko-szarego, Niezbędna jest jednolitość tonu (dokładny opis dopuszczalnych kolorów jest w PDF-e u dołu strony)

Wady dysklasyfikujące

• Nos - z załamaniami; oczy że śladami zieleni, wodniste, wyblakłe

• Futro - z siwymi włosami, zbyt wyraźna różnica w kolorze podszerstka, cieniowania, cienie, białe końcówki, brązowawe lub czerwonawe zabarwienie sierści

Szczegółowe opisy znajdują się w linku do PDF-a Federacji u dołu strony.

Ciekawostki

• Słynnymi właścicielami kotów kartuskich byli: francuska pisarka Colette i francuski prezydent Charles de Gaulle.

• Tradycja hodowlana wymaga, aby wszystkie kocięta urodzone w danym roku były nazywane konkretną literą alfabetu dla tego konkretnego roku. Hodowcy używają tylko 20 liter, pomijając K, Q, W, X, Y i Z. Na przykład rok 2008 to rok „D”.

• Nazywany jest popularnie „ziemniakiem na wykałaczkach” że względu na duże, szerokie ciało i drobne kościste nogi.

Nieżyjący już francuski generał i prezydent Charles de Gaulle był dumnym właścicielem kota Kartuskiego.

---

Źródło: chartreuxcats.net, FIFe, Wikipedia, FIFe World Cat Show 2019-20 - FB Images: Francesko Spadafora, Giorgio Fioravanti

---