Kot Turecki Van

Charakterystyka rasy

Rasa zarejestrowana przez FIFe w 1960 r.

Turecki Van jest naturalnie występującym półdługowłosym kotem z regionu Bliskiego Wschodu. Klimat tego regionu popada w skrajności, upalne lata i bardzo moroźne zimy. Region Van jest otoczony górami a płaskowyż jest przedmiotem skrajnych zmian temperatury. Rasa Van nie ma podfutrza, ale że śniegiem i trwającą co najmniej sześć miesięcy w roku zimą radzą sobie doskonale.

Budowa ogólna to długie ciało, mocne i muskularne, jest średnio ciężki. Futro półdługie, delikatne i jedwabiste (brak wełnistego podszerstka). Ogon średniej długości, puszysty bez podszerstka.

Kolor główny to biała kreda bez śladu żółtego oraz łatki na twarzy i ogonie. Występujące łatki mogą być w kolorze czarnym, niebieskim, kasztanowym, kremowym, szylkretowym, niebiesko-szylkretowym lub agouti (wzór z końcem innej barwy) z białym odcieniem. Niektóre odmiany Van mają małe, nieregularnie rozmieszczone łaty, ale nie powinno to dyskwalifikować rasy. Często łaty są bardziej prążkowane niż jednolite. Są też odmiany vana jednolicie kremowo-białe.

Koty tureckie van są zwykle duże, osiągają wagę od 3,5 do 7 kg, a samce są większe od samic. Ich oczy są duże i okrągłe, zazwyczaj o kolorze bursztynowym lub niebieskim. Rasa ta jest znana z wyjątkowo inteligentnego i żywiołowego charakteru, a także z zamiłowania do wody.

Tureckie vany to koty bardzo towarzyskie i przyjacielskie, które uwielbiają spędzać czas z ludźmi i innymi zwierzętami domowymi. Są bardzo aktywne i wymagają dużo uwagi i zabawy. Wychodząc naprzeciw ich potrzebom, warto zapewnić im dużo przestrzeni do zabawy i ćwiczeń, aby utrzymać ich w dobrej kondycji i zapewnić im satysfakcję z życia w domu.

Cechy

Waga: 3,5 - 7 / Wiek: 15 - 17 lat

Łagodność - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
Inteligencja - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
Szkolenie - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Pielęgnacja - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Linienie - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Dla dzieci - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Dla psów - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Rozmowność - ♥ ◯ ◯ ◯ ◯

Charakter

• Jest aktywny, ma duży poziom energii. Uwielbiają biegać, są zawsze w ruchu.

• Rozrzuci papiery na biurku ale i chętnie nauczy się różnych sztuczek.

• Przyzwyczai się do chodzenia na smyczy.

• Śpi znacznie mniej niż koty innych ras. Koty przeciętnie drzemią do 17 godzin dziennie.

• Bardzo uczuciowy, ale woli ocierać się o nogę niż być podnoszonym.

• Szybko nudzi się zabawkami. Ulubione zabawki mogą być zrobione że zgniecionej w kulkę gazety. Lubią pluszaki, kradną przybory do pisania, okulary i inne przydatne ci przybory.

• Uwielbia wodę, więc uważaj, aby drzwi do łazienki były zamknięte :).

Opieka

• Wymaga szczotkowania dwa razy w tygodniu w celu usunięcia podszerstka.

• Sierść nie ulega matowieniu.

• Są silne i wytrzymałe - mają sporą odporność.

Dieta

Turecki Van potrzebuje do pięciu lat, aby osiągnąć pełną dojrzałość, więc popracuj że swoim weterynarzem nad odpowiednią dietą dla tej wolno rosnącej rasy. Zwykle można je „darmowo karmić”, ponieważ są tak aktywne i spalają nadmiar kalorii.

Historia rasy

Te koty znane są w Anglii pod nazwą Turecki, jako Turkish Van w Europie kontynentalnej i w Stanach Zjednoczonych. Nazwa turecka to Vankedisi. Pokazany był pierwszy raz wielbicielom kotów w Anglii w 1955 r. przez Laurę Lushington, która podróżując z przyjaciółką Sonią Halliday przez Dystrykt Lake Van w Turcji była oczarowana tymi kotami. Obydwie panie były zaproszone przez tureckie Ministerstwo Kultury i Turystyki by zebrać materiały promujące Turcję w Anglii.

---

Podóżowały po Turcji fotografując ludzi i interesujące miejsca dla turystów. Chłodząc się podczas upałów nad stawem, były zdumione widząc w wodzie pływające koty. Ostatecznie Laura Lushington nabyła parę kotów tej rasy i przywiozła je do Anglii starając się wypromować Tureckiego Vana jako rasę. Z tej pary urodziły się identyczne kociaki jak ich rodzice, białe z puszystymi ogonami w kasztanowym kolorze oraz że znakami w tym kolorze na głowie.

Pierwsze Vany zostały sprowadzone do Stanów Zjednoczonych w 1982 r. i uczestniczyły w wystawie Stowarzyszenia Miłośników Kotów (CFA) w 1994 r. Od tego czasu, CFA zarejestrowała około 100 urodzonych tam Vanów, co czyni je jedną z najrzadszych ras kotów. Obecnie szczególnie dba się o czystoć tej rasy i podobieństwo do tych kotów przywiezionych przez Lauraę Lushington. Ppopularność mogą zawdzięczać Ministerstwu Kultury i Turystyki w Turcji” – powiedział Pat Turner w swoim artykule „Turecki Van” (Świat Kota, nr 181, marzec 1993).

O pływaniu kota Van

Przez setki lat w jeziorze Van w Turcji, ormianie obserwowali kąpiące się koty. Zamiłowanie do wody Tureckiego Vana uważane jest jako niezwykłe przez wielu ludzi, którzy wierzą, że „koty nienawidzą wody”.

W Encyklopedii Kotów Laura Lushington napisała rozdział o Tureckim Van.

Fragment:
„Jedna z dwóch naturalnych ras kotów pochodzących z Turcji. Kot ten jest obecnie znany w Wielkiej Brytanii jako Kot Turecki. Pochodzące z nad jeziora Van w obszarze południowo-wschodniej Turcji. Zostały udomowione od wieków. Są kochane i cenione przez tubylców za ich wyjątkowy charakter i wygląd. Oprócz wspaniałej osobowości i inteligencji, ich charakterystyczną cechą jest ich upodobanie do wody, nie jet to przecież powszechny atrybut kotów. Podarowano mi parę kociąt w 1955 r. w czsie mojej podróży po Turcji.
Postanowiłam przynieść je do Anglii. Chociaż przejazd samochodem i kemping w czasie podróży nie posłużył kotom lecz udało się w dobrym stanie dotransportować je na miejsce. Pokazały wielką inteligencję adaptacji i wytrzymałość na ciężkie warunki.[...] W Wielkiej Brytanii nie były znane w tym czasie. Postanowiłam spróbować ustalić rasę i starać się o oficjalnie uznanie rasy w Wielkiej Brytanii przez GCCF."

Encyklopedia Kotów, aut.: Grace Stawa, wyd.: w 1972 r.

Potrzeba zastosowania programów urasowienia pozwoliła wprowadzić swego rodzaju porządek w ostatecznym wyglądzie Tureckiego Vana. Pomogło to oficjalnie uznać te koty jako rasę czystą. Osiągnięto to w 1969 r. Turecki Van był również niezależnie od innych migracji przywieziony do USA i został uznany tam jako indywidualna rasa.

Cechy wyglądu w skrócie

• Ciało – średnio duże, długie, muskularne że średnio długimi łapami i średnio długim ogonem

• Głowa - trójkątna, delikatnie zakrzywione czoło, po którym następuje niewielkie wcięcie prowadzące do średnio długiego i prostego nosa

• Oczy – oczy duże i owalne umiejscowione trochę skośnie

• Nos – prosty, różowy

• Uszy – uszy duże i szerokie, daleko rozstawione od siebie i lekko zaokrąglone na końcach, preferowane są uszy białe na zewnątrz, wewnątrz bladoróżowe

• Łapy – łapy okrągłe z kępkami futra między palcami

• Ogon - puszyty w kilku odmianch kolorów lub biały, łaty moga wychodzic na plecy

• Futro – ładne i jedwabiste, średnio długie bez podfutrza, dominuje ubarwienie białe z łatami na pyszczku i ogonie. Małe nieregularne łatki na ciele są dozwolone

• Kolory – biały z łatami w kolorze czarnym, niebieskim, kasztanowym, kremowym, szylkretowym, niebieskim-szylkretowym lub agouti z białym bez śladów żółtego. Barwne łaty na pyszczku i uszach z białymi akcentami

---

Źródło: FIFe, Wikipedia, DK Find Out

---