Kot Syjamski

Charakterystyka rasy

Rasa zarejestrowana przez FIFe w 1949 r.

Syjamski, popularna krótkowłosa rasa kota domowego wywodząca się z Tajlandii, kraju, którego oficjalna nazwa brzmiała Syjam do 1939 roku. Syjamski to smukły, długowłosy kot o długich nogach i cienkim ogonie. Ma podłużną głowę w kształcie klina i niebieskie oczy. Charakteryzuje się specyficznym umaszczeniem, w którym ciało kota ma jasny kolor, a kończyny, ogon, uszy i maska na twarzy są ciemniejsze. Są to koty średniej wielkości, o smukłej sylwetce i eleganckim wyglądzie.

Kocięta rodzą się w kolorze białym lub kremowym, później rozwijają ciemne punkty (uszy, pysk, nogi i ogon) charakterystyczne dla rasy. Syjamski z wiekiem stopniowo ciemnieje. Punkty mogą być ciemnobrązowe (seal point), niebiesko-szare (blue point), mleczno-czekoladowo-brązowe (chocolate point), różowoszare (lili point) lub czerwonawo-pomarańczowe (czerwone point). Kolor i wzór sierści są cechami genetycznie recesywnymi; to znaczy, żadna cecha nie jest widoczna w bezpośrednim potomstwie syjamskiego, który jest krzyżowany z inną rasą. Takie ciemne punkty są przejawem albinizmu wrażliwego na temperaturę, w którym czarny pigment eumelaniny (rodzaj melaniny), jest skoncentrowany w "końcach" ciała.

Koty syjamskie są zwykle bardzo aktywne i towarzyskie, co sprawia, że są popularnymi zwierzętami domowymi. Są inteligentne i łatwe w tresurze, co pozwala na nauczenie ich różnych sztuczek. Są również bardzo wrażliwe na potrzeby swojego właściciela i często wykazują silną przywiązanie do swojej rodziny. Mają również charakterystyczny głos, którym potrafią wyrażać swoje emocje. Ich miauknięcia są zwykle głośne i melodyjne, a niektóre koty syjamskie potrafią naśladować ludzki głos.

Podsumowując, kot syjamski to inteligentne, eleganckie i towarzyskie zwierzę, które często wykazuje silną przywiązanie do swojego właściciela.

Kot Balijski, Orientalny długowłosy, krótkowłosy i Syjamski mają ten sam standard wystawienniczy.

Historia rasy

To rasa o niskim poziomie alergenów. Zalecany dla osób z problemami alergicznymi.

Prawdopodobnie najbardziej znana że wszystkich ras. Dzisiejszy kot syjamski różni się od tych znanych we wczesnych latach XIX w. choć oczywiście zachował swoje barwy punktowe wywołane himalajskim genem, który ogranicza zabarwienie do twarzy, uszu, łap i ogona.

Koty te były zaprezentowane w 1871 r. brytyjskim i amerykańskim dyplomatom w Kryształowym Pałacu Królewskim w Londynie, jako Siam. Przy tej okazji wydano również katalog z rysunkami dokumentujący zdarzenie tej prezentacj.

Inną kluczową datą jest 1884 r. w którym to roku konsul brytyjski Owen Gould wysłał dwa Focze Syjamy (focze czyli o bardzo ciemnych barwach punktowych) do swojej rodziny w kraju. Był to prezent od króla Syjamu, Chulalongkorna. Dlatego też niektórzy uważają, że rasa królewska była czysta i ta data jest ważniejsza jako data odkrycia i odnotowania Syjamów.

W latach 80-tych XIX w. spisano po raz pierwszy standard tej rasy. Opisano go jako smukłego kota, niepodobnego do kota europejskiego o zagiętym ogonie i o lekkim zezie (te 2 ostatnie cechy są obecnie wadami).

Legenda mówi, że damy na królewskim dworze wieszały pierścionki na kocich ogonach co je wykrzywiło a ich strażnicza natura wywołała zeza – rzecz jasna to tylko legenda. Legendy również przekazują, że był to znany kot królewski Syjamu (dziś Tajlandia). Mieszkał w pałacu a nieproszonych gości atakował z ukrycia. Był również ulubieńcem w świątyniach.

Syjamskie to koty ładne, wymagające i bardzo zazdrosne. Ilustrowane manuskrypty pochodzące z lat 1351-1767 r. że stolicy Syjamu, Ayutthayi, przedstawiają miedzy innymi kota Syjamskiego. Z opisów wynikało, że gatunek tego kota starannie podtrzymywano i dbano o jego czystość. Część z nich zamieszkiwała ulice krzyżując się z innymi rasami.

W XVII w. Simon Pallas – niemiecki przyrodnik napotkał Syjamy wolno żyjące w centralnej Rosji, lecz nie wiadomym jest skąd koty te znalazły się w tym miejscu.

Pierwszy czempion tej rasy nazywał się Wankee i zyskał ten status w Anglii na wystawie w 1896 r. (miał jeszcze krzywy ogon).

Rasa ta skupiła na sobie duże zainteresowanie, które wkrótce zaczęło narastać. Oryginalny królewski kot Syjamski czyli foczy point miał brunatne zabarwienie punktów, niektóre Syjamy miały jaśniejsze barwy punktów przez co zostały wkrótce uznane jako oddzielna rasa zwana czekoladowym pointem.

Naturalnie występująca jaśniejsza maść dała również początek barwie futra szarego z odcieniem fioletu. W rezultacie ta odmiana została zaklasyfikowana pod nazwą blue point. Ciemnobrązowe focze pointy są do dziś wśród ortodoksyjnych wielbicieli tego gatunku najważniejszą odmianą Syjama (nie uznają innych barw).

Z rosnącą wiedzą na temat genetyki kolorów, hodowcy zorientowali się, że można rozszerzyć linie kolorów dla tej rasy, poprzez robienie rozsądnych krzyżówek i przez selekcje. Czerwona seria tych kotów została uzyskana przez krzyżowanie z czerwonym pręgowanym i szylkretowym kotem. Brytyjska GCCF i CA uznały wszystkie krótkowłose pointy orientalnego typu jako Syjamskie i podobnie postąpiły inne związki w szczególności FIFe. Inne federacje jak CFA, akceptują jedynie cztery oryginalnie występujące kolory Syjamskich oraz zarejestrowała czerwone i pręgowane.

Zobacz też: Alergia na kota | Geny - krzyżówki

Cechy wyglądu w skrócie

• Ciało – średniej wielkości, smukły, elegancki, o długich, zwężających się liniach w ogólnym kształcie, giętki i dobrze umięśniony, szyja długa, ramiona nie są szersze niż biodra
• Głowa – średniej wielkości, proporcjonalna do tułowia, dobrze wyważona, kształt klina o prostych liniach, który zaczyna się przy nosie i stopniowo zwiększa szerokość w prostych liniach do uszu, w tych dwóch liniach nie powinno być wypukłości pyszczka w okolicy wąsów, z profilu czaszka jest lekko wypukła
• Oczy – średniej wielkości, ani wypukłe, ani zagłębione, migdałowy kształt, osadzone lekko skośnie w kierunku nosa, aby harmonizować z liniami klina, kolor intensywnie niebieski
• Nos – długi, prosty, tworzy linię od czoła bez załamań
• Uszy – duże i spiczaste, szerokie u nasady, ułożone tak by zewnętrzna krawędź była kontynuacją kształtu głowy (klina)
• Łapy – dobrze umięśnione, cienkie i długie, proporcjonalne do ciała, końce palców małe i owalne
• Ogon – bardzo długi, cienki, również u nasady, zwęża się do drobnego punktu
• Futro – bardzo krótkie, delikatne, błyszczące, jedwabiste i przylegające do ciała, prawie bez podszerstka
• Kolory – Opis rozłożenia barw: punkty koloru na twarzy, uszach, nogach i ogonie, kolor na wszystkich punktach powinien być równomierny, na twarz nie może rozciągać się na całą głowę, ale jest połączony z uszami, dopuszczalne jest równomierne i lekkie cieniowanie na bokach, ale musi być wyraźny kontrast między punktami a kolorem na plecach

Wady dysklasyfikujące

• Plamy na brzuchu i na boku, jaśniejsze włosy lub łatki (pręgowanie) w punktach, pręgi i prążki w punktach, z wyjątkiem punktów tabby
• Niewystarczający kontrast między punktami a kolorem ciała, wady pigmentacyjne - tendencja do utraty koloru na skórze nosa, opuszkach łap lub wargach
• Białe palce lub białe plamki w kolorowych miejscach w odmianach bez białego

Szczegółowe opisy znajdują się w linku do PDF-a Federacji u dołu strony.

---

Wideo - Kot Syjamski

---

Źródło: FIFe, Wikipedia, DK Find Out

---