Kot Balijski

Charakterystyka rasy

Rasa zarejestrowana przez FIFe w 1983 r.

Kot Balijski jest wyjątkowo piękną rasą kota domowego, która jest mutacją kota syjamskiego. Jest to średniej wielkości kot o eleganckiej sylwetce, długiej i smukłej szyi oraz smukłych kończynach. Jego futro jest miękkie, jedwabiste i błyszczące, zazwyczaj w kolorze płowego lub kremowego, a na końcach uszu, pyszczku, łapach i ogonie występują ciemniejsze plamy. Zasadą jest by między uszmi zawsze był kolor podstawowy na przykład biały, kremowy itd. Tak właściwie standard wystawienniczy pokrywa się z syjamskimi tylko balijski musi mieć długie włosy. Oczy u wszystkich odmian są zawsze niebieskie, migdałowe i lekko skośne. Charakterystyczne dla kota balijskiego jest także długi, smukły ogon z delikatnymi piórami. Kocięta rodzą się całkowicie białe przeważnie w ilości 3 lub 4.

Kot balijski uważany jest za bardzo inteligentnego i zrównoważonego kota, który jest lojalny i przyjacielski wobec swojej rodziny. Są to koty bardzo towarzyskie, które potrzebują dużo uwagi i interakcji z człowiekiem. Koty balijskie są też znane z tego, że potrafią nauczyć się wielu sztuczek i umiejętności, co czyni je popularnymi kotami wystawowymi i zwierzakami do sztuczek.

Podsumowując, kot balijski to piękna rasa kota o miękkim, jedwabistym futrze i smukłej sylwetce, z charakterystycznymi plamami na pyszczku, łapach, uszach i ogonie. Towarzyski i inteligentny, kot balijski jest idealnym towarzyszem dla osób, które szukają towarzyskiego kota, który będzie chętnie uczestniczył w zabawie i interakcji z ludźmi.

Cechy

Waga: 2 - 4 kg / Wiek: 9 - 15 lat

Łagodność - ♥ ◯ ◯ ◯ ◯
Inteligencja - ♥ ◯ ◯ ◯ ◯
Szkolenie - ♥ ◯ ◯ ◯ ◯
Pielęgnacja - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
Linienie - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Dla dzieci - ♥ ◯ ◯ ◯ ◯
Dla psów - ♥ ◯ ◯ ◯ ◯
Rozmowność - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯

Charakter

• Bardzo lubią swoich właścicieli. Są towarzyskie.

• Uwielbiają głaskanie na kolanach.

• Nie jest gadatliwy jak syjamski ale komunikuje się w potrzebie.

• Nie boi się obcych w domu.

• Jest inteligętny, lubi się uczyć i bawić. Aportowanie to nie wyczyn dla niego.

• Jest chętny do chodzenia na smyczy.

• Wymaga uwagi, musi być zajęty. Nie zostawiaj go bez jakiejkolwiek rozrywki.

• Nie mają nic przeciwko zostaniu samemu w domu w ciągu dnia.

• Lubi inne zwierzęta, jeśli często nie ma nikogo w domu rozważ adopcję towarzysza.

Opieka

• Jedwabista sierść balijczyka jest łatwa w pielęgnacji.

• Rozczesz go raz lub dwa razy w tygodniu grzebieniem, aby usunąć martwe włosy.

• Myj zęby, aby zapobiec chorobom przyzębia.

• Przetrzyj kąciki oczu miękką, wilgotną szmatką, aby usunąć wszelkie wydzieliny.

• Sprawdzaj uszy co tydzień. Jeśli wyglądają na brudne, wytrzyj je wacikiem lub miękką wilgotną szmatką zwilżoną mieszaniną 50-50 octu jabłkowego i ciepłej wody.

• Utrzymuj kuwetę w nienagannej czystości.

• Dobrym pomysłem jest trzymanie kota tylko w domu, aby chronić go przed chorobami przenoszonymi przez inne koty

Dieta

Nie jest podatny na żadne schorzenia związane z dietą. że względu na jego wielkość i aktywności, należy odmierzać porcje karmy, aby zapobiec nadwadze.

Historia rasy

To rasa o niskim poziomie alergenów. Zalecany dla osób z problemami alergicznymi.

Długo-futrzaste kocięta, które pojawiały się od czasu do czasu w normalnych miotach syjamskich kotów, rozwinęły się w osobną rasę – Balijską. Na początku takie kocięta były wykluczane z hodowli, lecz w 1940 r. dwóch hodowców z Nowego Jorku i Kalifornii zaczęło pracować nad rozwojem oddzielnej rasy.

Od lat 50 kiedy długowłosych kotów było coraz więcej. Hodowcy zaczeli zajmować się odmianami, w celu ustalenia osobnej rasy. Pierwszym krokiem było wychodowanie takiej ilości kotów by hodowla mogła sama przetrwać. W 1955 r. w Stanach Zjednoczonych z krzyżówki kota Syjamskiego Foczego Długowłosego i Pointa Niebieskiego wychodowano pierwszego Balijskiego. Oba koty były mutacjami kota Syjamskiego. Jednocześnie takie same eksperymenty prowadzono w Nowym Jorku

Na początku rasę tą nazwano Syjamski Długowłosy ale pewien hodowca, Helen Shmith nazwała nowe koty Balijskimi. Koty zadebiutowały na nowojorskim pokazie Empire Cat Show w 1961 r.

W następnych latach rasę tę uznały kolejne organizacje. W 1974 r. przywieziono koty do Wielkiej Brytanii gdzie również zostały uznane jako nowa rasa. Standardy jednak tego kota różniły się między organizacjami.

Nazwa została wybrana z powodu wdzięku i szczupłej sylwetki przypominającej „Angorę Turecką z wyspy Bali”. Rasa została doceniona lecz dopiero 1970 r. przez CFA która, zarejestrowała ją i nadała jej status mistrzowski. Długie futro Balijskiego nie przypomina perskiego, nie ma wełnistego podfutrza i układa się płasko na ciele.

Cechy wyglądu w skrócie

• Ciało – średniej wielkości, smukłe, eleganckie, o długich, zwężających się liniach ciała, dobrze umięśnione, szyja długa, ramiona nie są szersze niż biodra

• Głowa – średnia, proporcjonalna do tułowia, dobrze wyważona, kształ klina o prostych liniach, który zaczyna się przy nosie i stopniowo zwiększa szerokość w prostych liniach do uszu, w tych dwóch liniach nie powinno być wypukłości pyszczka w okolicy wąsów, z profilu czaszka jest lekko wypukła

• Oczy – średniej wielkości, ani wypukłe, ani zagłębione, migdałowy kształt, osadzone lekko skośnie w kierunku nosa, aby harmonizować z liniami klina, kolor intensywnie niebieski

• Nos – długi, prosty, tworzy linię od czoła bez załamań

• Uszy – duże i spiczaste, szerokie u nasady, ułożone tak by zewnętrzna krawędź była kontynuacją kształtu głowy (klina)

• Łapy – dobrze umięsnione, cieńkie i długie, proporcjonalne do ciała, kńce palców małe i owalne

• Ogon – bardzo długi, cienki, również u nasady, zwęża się do drobnego punktu

• Futro – delikatne, błyszczące, jedwabiste i przylegające do ciała, prawie bez podszerstka, długie na ogonie

• Kolory – Opis rozłożenia barw:
  punkty koloru na twarzy, uszach, nogach i ogonie, kolor na wszystkich punktach powinien być równomierny, na twarz nie może rozciągać się na całą głowę, ale jest połączony z uszami, dopuszczalne jest równomierne i lekkie cieniowanie na bokach, ale musi być wyraźny kontrast między punktami a kolorem na plecach

Wady dysklasyfikujące

• Plamy na brzuchu i na boku, jaśniejsze włosy lub łatki (pręgowanie) w punktach, pręgi i prążki w punktach, z wyjątkiem punktów tabby

• Niewystarczający kontrast między punktami a kolorem ciała, wady pigmentacyjne - tendencja do utraty koloru na skórze nosa, opuszkach łap lub wargach

• Białe palce lub białe plamki w kolorowych miejscach w odmianach bez białego

Szczegółowe opisy znajdują się w linku do PDF-a Federacji u dołu strony.

---

Źródło: FIFe, Wikipedia, wikimedia.org, catswallpapers.net

---