Kot Jednobarwny Perski

Kolory Persa i Egzotycznego Jednobarwnego: Czarny, Czerwony, Kremowy, Liliowy, Niebieski, Czekoladowy

Charakterystyka rasy

Rasa Perska zarejestrowana przez FIFe w 1949 r.

Rasa Egzotyczna zarejestrowana przez FIFe w 1983 r.

Kot perski jednobarwny to kot o gęstej i jedwabistej sierści, która jest charakterystyczną cechą tej rasy zarówno krótkowłosej jak i długowłosej. Koty perskie i egzotyczne jednobarwne mogą mieć różne kolory sierści, w tym biały, czarny, niebieski, kremowy, cynamonowy, fioletowy i wiele innych.

Są to koty o spokojnym i przyjaznym usposobieniu, które często są uważane za koty towarzyskie i lubią spędzać czas w otoczeniu swoich opiekunów. że względu na swoją gęstą sierść, wymagają regularnego szczotkowania, aby utrzymać jej zdrowie i piękno.

Koty perskie są również narażone na pewne problemy zdrowotne, w tym problemy z oddychaniem że względu na płaską twarz i skłonność do tworzenia się zatory w kanałach łzowych. Z tego powodu ważne jest, aby właściciele zapewnili im odpowiednią opiekę weterynaryjną i regularne badania.

Cechy

Waga: Waga: 3-5kg, Wiek: 15-20 lat

Łagodność - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
Inteligencja - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
Szkolenie - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Pielęgnacja - ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
Linienie - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
Dla dzieci - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
Dla psów - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
Rozmowność - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯

Charakter

• Niezwykle łagodne.

• Idealne dla hodowców, cierpliwe w czasie pokazów.

• Wierne, nie lubią samotności.

• Kochają głaskanie, czesanie oraz drapanie.

• Bawiąc się rzadko używają pazurów, zębów są nieagresywne.

• Nie boją się obcych, łatwo przystosowują się do nowych warunków.

• Rzadko niesczą i drapią np. meble

• Są bardzo domowe, nie potrzebują ogrodu.

• Lubią znajdować się w centrum uwagi przebywając z ludźmi.

• Czasem uparte, zależy od osobowości.

Opieka

• Wymagającą intensywnej pielęgnacji sierści w przypadku perskich. Krótkowłosa (egzotyczny) odmiana nie wymaga takiej uwagi.

• Długowłose wyczesywać godzinę dziennie by nie było kołtunów.

• Linieją intensywnie a w ich włosach gromadzi się łój, który zaplamia szczególnie białą sierść.

• Kąpiele pomagają utrzymać futro w ładzie.

• Przeciwnicy kąpieli używają pudru, ziemi fulerskiej i innych środków by złagodzić niedogodność w utrzymaniu futra.

Dieta

Skłonny do otyłości, więc mierz porcje jedzenia i kontroluj spożycie kalorii.

Jednobarwny Czarny

Kot perski i egzotyczny

Wygląd

Futro Czarnego Persa powinno być bardzo gęste, czarne jak węgiel od korzeni włosa po same końce. Powinno być wolne od wszelkiego rodzaju przebarwień i od oznak innego niż czarny kolor włosów. Nos, oraz poduszki łap czarne (bywają brązowe). Kolor oczu lśniąco miedziany u kotów angielskich tej rasy, pomarańczowy lub miedziany u kotów amerykańskich tej rasy. Nie powinny posiadać zielonej obwódki wokół tęczówek.

Większość czarnych kotów ma rdzawy odcień albo plamki bieli. Kolor jest pełny dopiero kiedy kot kończy 18 miesięcy, ponieważ wiele kociąt ma rdzawe lub białe włosy albo słabe znaczenia pręgowania, które traci wraz z wiekiem.

Historia

To jedna z najstarszych odmian perskiego i egzotycznego - Czarny. Jest jednym z trudniejszych do uzyskania pod względem norm wystawienniczych. Czarne futro tej odmiany jest bardzo podatne na rdzawe przebarwienia spowodowane przez wilgoć lub mocne światło. Daje o sobie znać również w czasie linienia i przybieraja kolor brązowawych pasemek. Młode kocięta tego gatunku są często dużym rozczarowaniem dla nowego właściciela. Mają bardzo wiele przebarwień ale nie jest to wada. Te defekty ustępują w raz z dorastaniem kota.

---

Jednobarwny Czerwony

Kot perski i egzotyczny

Wygląd

Ten kot powinien być jednolicie, gładko, czysto ubarwiony, bez skaz, przebarwień i znaków szczególnych na futrze. Usta i broda powinny być w takim kolorze jak futro. Nos i poduszki łap powinny być w kolorze ceglanym. Oczy błyszcząco miedziane lub głęboko intensywnie miedziane. Koty rude czyli czerwone są niezwykle trudne w hodowli ponieważ znaki pręgowania pojawiają się u nich czasem z wiekiem. Standardy wymagają aby kot rudy nie miał znaczeń ani białych włosów.

Historia

Perski Czerwony to typ, który był faworytem wystaw kotów rasowych od ponad 100 lat. Wcześne opisy tego rodzaju były niepewne i chwiejne, aż do współczesnych czasów gdzie można dokładnie określić walory i najważniejsze jego cechy. Od 1894 r. wystawy kotów w Londynie w Cristal Palace zaoferowały podział na klasy, Brązową i Czerwoną Tabby (pręgowany).

W 1895 r. dodano jeszcze do persów czerwonych takie kolory jak pomarańczowe, kremowe, płowe i szylkretowe. Stowarzyszenie jednak zrewidowało tę decyzję i wprowadziło restrykcje w tym zakresie. Tak też ustalono, że: „kolor powinien być tak jasny jak to tylko możliwe i ani tło sierści ani mocniejsze akcenty koloru nie mogą się wyróżniać.” Następne lata selekcjonowania ras wygenerowały kolejne podziały.

W 1912 r. oddzielono klasy opisywane jako pomarańczowa jednolitą i pomarańczowa tabby (pręgowaną). Głębszy, bardziej intensywny kolor był również wydzielony jako osobna kategoria. II Wojna Światowa zdziesiątkowała liczbę odmian kotów natomiast minione 50 lat pokazało światu piękne udoskonalenia w klasie persów czerwonych, które zaowocowały na wystawach kotów.

---

Jednobarwny Kremowy

Kot perski i egzotyczny

Wygląd

Oczekiwania w stosunku do barwy futra różnią się między standardami związków w Stanach, brytyjskimi i europejskimi. Standard CFA ustalił jeden poziom odcienia kremowego, brzmiał on: preferowany bez znaków ciemniejszych ale z jasnymi cieniowaniami. Brytyjski standard GCCF nazwał czystą odmianą "blady w połowie", bez ciemniejszych przebarwień i znaków. Natomiast europejski FIFe wymaga bladości, czystości pastelowego kremu z ciepłymi tonami barwy lub z jaśniejszymi tonami. Nos i poduszki łap mają być różowe. Oczy w kolorze błyszczącej miedzi lub ciemnej miedzi.

Historia

Na samym początku Kremowe zwane były „płowymi” i były często odrzucane na wystawach przez żarliwych i zaciętych jurorów na korzyść kotów z żywym kolorem futra. „Angory były prawdopodobnie kremowe” – pisał Charles H. Ross w 1868 r. Jako, że persy są rezultatem krzyżówek z kotem Angora autor widział w tym związek i opisał Angory jako: „Bardzo piękny rodzaj kota że srebrnymi włosami o jedwabistej teksturze… niektóre są żółtawe inne oliwkowe, zbliżone kolorem do lwa…” Już 1903 r. Frances Simpson (pisarz, dziennikarz, juror, autor kompedium The Cat) pisała, iż Pers Kremowy stał się niezwykle popularny.

Pierwsze koty tego koloru były uznane za dziwaczne. Sprowadzono je z USA do Bretanii i tu dołączyły z powodzeniem jako zwycięzcy na pokazach i wystawach. Dzisiejsze Kremowe Persy i Egzotyczne są ulepszone i poprawione w samej rasie, prezentują wszystkie najlepsze cechy kota tej rasy.

---

Jednobarwny Liliowy

Kot perski i egzotyczny

Wygląd

Wymagania koloru futra różnią się między normami amerykańskimi i brytyjskimi. W Stanach Zjednoczonych wymagano by kolor niebieski włosa był zdefiniowany i połączony z włosem jednolicie kremowym. Brytyjski GCCF wymaga zawarcia pastelowych odcieni niebieskiego i kremowego. W Europie FIFe tą barwę nazywa Blue-Tortie i futro określa się jako lekko niebiesko-szary włos pomieszany równomiernie z blado kremowym.

Futro nie powinno posiadać jaśniejszych plam w okolicach ogona czy pyska, aczkolwiek na wystawach jurorzy nie zawsze przychylają się do tych obostrzeń i akceptują koty z jaśniejszymi odcieniami futra. Oczy kota tego gatunku powinny być głęboko miedziane lub pomarańczowe.

Historia

Nowy rodzaj Persa o szarawej barwie nie był uznawany przez angielskie zrzeszenia klasyfikujące rasy do 1930 r. Notatki o kotach z niebieskimi i kremowymi plamami czy znakami pojawił się na przełomie wieku i brzmiały "...niebiesko-kremowy kot ma rozproszone włosy niebieskie (z czarnego) i kremowe (z czerwonego)". Dawni właściciele kotów mało rozumieli ich genetyczne zależności i zdani byli wyłącznie na obserwację wyników krzyżowania kotów o różnych barwach. Nie zauważono również wtedy, że wszystkie liliowe kociaki rodziły się samicami i uzyskany kolor futra łączył się ściśle z płcią. Czekano więc na narodziny podobnego samca by można było podtrzymać ten ciekawy sinawy kolor.

---

Jednobarwny Niebieski

Kot perski i egzotyczny

Wygląd

Niebieskie futro powinno być aż po same końce włosa w jednej barwie i w tym samym odcieniu co nos. Niektóre odcienie koloru niebieskiego są dozwolone w klasyfikacji, jednakże najbardziej preferowany jest jaśniejszy odcień. Futro musi być wolne od akcentów w innym kolorze, plam, przebarwień oraz białych włosów. Nos barwy jak futro a poduszki łap niebieskie jak cała reszta. Oczy koloru miedzianego lub głęboko miedziane bez żadnej obwódki zielonkawej na tęczówce.

Historia

Niebieskie futro jest konsekwencją rozcieńczenia czarnego koloru sierści w kolejnych etapach hodowli. Tylko wczesne koty tego rodzaju miały ten najbardziej atrakcyjny stalowy kolor. Wystawiano w kolejnych latach wiele niebieskich persów lecz nie przypominały one w barwie tych protoplastów. Kolejne lata hodowli ukazały wiele barwnych niedomagań, pojawiały się białe kępki włosów i pręgi. Wszystkich tych mankamentów hodowcy się z czasem pozbywali. W 1901 r. Grupa persów niebieskich była wypromowana przez członków Stowarzyszenia Królowej Wiktorii w Anglii, to dodało temu gatunkowi wiele prestiżu i popularności która, utrzymuje się do dzisiejszego dnia.

---

Jednobarwny Czekoladowy

Kot perski i egzotyczny

Wygląd

Kolor jest bogaty, ciepły, czekoladowo-brązowy od początku do końca włosa, nie ma na nich żadnych przebarwień, cieniowania ani białych włosów. Nos i łapy są brązowe, kolor oczu głęboko pomarańczowy lub miedziany.

Historia

Podczas hodowli kota Himalajskiego i Kolorpointa Długowłosego, hodowcy zorientowali się, że możliwe jest osiągnięcie Jednokolorowego Czekoladowego. Okazało się to w praktyce dosyć proste. Budowa ciała natomiast i jakość futra były bardzo słabe w porównaniu do wymaganych standardów.

Hodowlani pionierzy tych odmian musieli również zmagać się z naturalnym płowieniem futra, powodowanym przez „czekoladowy gen” a niektóre pierwsze okazy były dużym rozczarowaniem. Nieusatysfakcjonowani hodowcy byli zdeterminowani osiągnięciem wymarzonej odmiany, równej w jakości himalajskim kuzynom. Niektóre amerykańskie związki hodowców zdecydowały nazwać tę odmianę "Kaszmir". Inne organizacje nazwały "Himalajskimi". Brytyjskie GCCF nazwało "Czekoladowe Długowłose". Oczywiście koty egzotyczne posiadają te same cechy co persy oprócz długości włosa, to krórkowłose persy.

Cechy perskich i egzotycznych w skrócie

• Ciało – średnie do dużego, przysadziste, nisko osadzone, szeroka klatka piersiowa, masywne ramiona i plecy, dobrze umięśnione

• Głowa – okrągła i masywna, dobrze wyważona, bardzo szeroka czaszka

• Oczy – duże, okrągłe i otwarte, szeroko rozstawione

• Nos – krótki, szeroki, z wyraźnym stopem, ale bez zadarcia, grzbiet i skóra nosa muszą być szerokie, nozdrza otwarte, aby umożliwiać swobodny przepływ powietrza,zaczyna się między oczami (nie nad górną powieką ani poniżej dolnej)

• Uszy – małe, zaokrąglone, dużo włosów po wewnętrznej stronie, osadzone bardzo szeroko i raczej nisko na głowie

• Łapy – krótkie, grube i mocne, łapki duże i okrągłe, jędrne, preferowane są kępki między palcami

• Ogon – proporcjonalny do długości ciała, lekko zaokrąglony czubek, u perskich puszysty jak pióropusz, u egzotycznych gruby z bardzo gęstym krótkim fitrem

• Futro – u perskich: długie i gęste, delikatne z jedwabistą konsystencją (nie wełniane), pełna kryza zakrywa ramiona i klatkę piersiową; u egzotycznych: krótkie, gęste, miękke i delikatne w konsystencji, włos podnosi od ciała gruby podszerstek

• Kolory - perski i egzotyczny jest uznany w wielu odmianach maści.

Wady dyskwalifikujące

• Deformacje kośćca i czaszki (nie dotyczy kastratów).

• Oczy zbyt głęboko osadzone lub wyłupiaste lub zezowate, choroby oczu.

• Niepoprawny zgryz (przodo lub tyłozgryz powyżej 2mm), zęby stępione lub ułamane.

• Deformacje ogona (nie dotyczy kastratów).

• Kondycja ogólna (wychudzenie lub zapasienie).

• Ślepota, głuchota, agresja, karłowatość, zezowatość, wnętrostwo lub anomalia budowy jąder oraz poli- lub olidaktylizm (zbyt duża ilość palców).

• Płaszczyzny innego koloru futra nie przewidziane w standardzie.

Dysklasyfikuje się gdy:

• Futro jest zafrbowanie lub zbytnio upudrowane.

• Pazury są amputowane (nie mylić z obcięciem)

• Kot jest zapchlony lub ma brudne uszy.

• Kotki są karmiące i ciężarne oraz widoczna jest przepuklina pępkowa.

---

Źródło: FIFe, The FIFe World Show 2021 (www.ws2020.it), Wikipedia, DK Find Out, The Ascent of Cat Breeds: Genetic Evaluations of Breeds and Worldwide Random Bred Populations

---