Kot Burmilla

Charakterystyka rasy

Rasa zarejestrowana przez FIFe w 1995 r.

Kot Burmilla to rasa kota, która powstała w wyniku przypadkowego skojarzenia między kocurem rasy burma, a kotką rasy perskiej. Burmille są średniej wielkości o muskularnych, ale eleganckich ciałach, zwykle ważą od 3,5 - 4,5 kg., mają lekko orientalna budowę. Ich cechą wyróżniającą jest lśniące srebrne futro oraz charakterystyczny „makijaż” podkreślający nos, usta i oczy. Głowa w kształcie klina, krótka z wyraźną przerwą nosa. Wszystkie uznane burmille mają srebrne, złote odcienie lub muszlowe. Oczy duże szeroko rozstawione, lekko skośnie. Kolor oczu to dowolny odcień zieleni.

Charakterystyczną cechą rasową kota burmilla jest jego łagodny i spokojny charakter. Są to bardzo przyjacielskie i łagodne koty, które dobrze radzą sobie w towarzystwie ludzi i innych zwierząt. Są bardzo towarzyskie i lubią spędzać czas w otoczeniu swoich opiekunów.

Są inteligentne i bardzo aktywne. Lubią bawić się i chodzić na spacery na smyczy. Są to także koty, które łatwo się uczą i lubią wyzwania. Mogą być doskonałymi towarzyszami dla osób, które lubią spędzać czas z kotem i angażować się w interakcje z nim.

Podsumowując, kot burmilla to rasa kotów o łagodnym i przyjacielskim charakterze, pięknej sierści i aktywnym stylu życia. Są to koty idealne dla rodzin, które cenią sobie towarzyskie koty, które dobrze radzą sobie w otoczeniu innych zwierząt i ludzi.

Cechy

Waga: 3,5 - 4,5 kg / Wiek: 10 - 15 lat

Łagodność - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Inteligencja - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯
Szkolenie - ♥ ♥ ◯ ◯ ◯
Pielęgnacja - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Linienie - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Dla dzieci - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Dla psów - ♥ ♥ ♥ ◯ ◯
Rozmowność - ♥ ♥ ♥ ♥ ◯

Charakter

• Są towarzyskie, zabawne i czułe,

• Wydaje się lekceważący i niezależny ale są to pozory.

• Uwielbia swojego właściciela i wykazuje wiele cech kociąt nawet w wieku dorosłym.

• Są towarzyskie, zabawne i czułe, dobrze dogadują się z dziećmi i innymi zwierzętami

• Burmille są dość sprytne i ciekawskie.

• Ma zabawną i wyluzowaną osobowość

• Lubią przestrzeń do wspinania.

• Nie jest dobrym pomysłem, aby mógł swobodnie wędrować poza domem.

• Wymagała szczotkowania tylko raz lub dwa razy w tygodniu.

• Gęste futro najwygodniej czyścić gumową szczotka tak by usunąć martwe włosy zanim użyjemy grzebienia.

• Regularnie przycinać paznokcie.

• Czyść uszy mniej więcej raz w tygodniu

• Czynności pielęgnacyjne zacznij gdy kot jest młody, ponieważ jako kociak łatwiej się przyzwyczai.

Dieta

Burmille powinny być karmione zbilansowaną dietą składającą się z surowego mięsa, żywności w puszkach lub suchej karmy. Jest podatna na otyłość, jeśli nie ma czasu na zabawę i jest karmiona tłustymi karmami. Najlepiej jest podawać taką ilość kalorii jaka jest zalecana dla ich wagi.

Historia rasy

Kot Burmilla to przypadkowe dopuszczenie Liliowej Burmskiej samiczki z samcem Srebrnej Szynszyli w 1981 r. co zaowocowało urodzeniem czterech srebrnych samic z czarnym cieniowaniem. Wszystkie miały krótkie gęste futra. Wyglądały tak okazale i efektownie, wzbudziły tak wielkie zainteresowanie, że spowodowały pojawienie się podobnych krzyżówek. W 1983 r. organizacja Cat Assotiation of Britain zaakceptowała program hodowli i standard punktacji dla rasy znanej już jako Burmilla. Sklasyfikowano Burmille jako krótkowłosego srebrnego kota z kontrastem między czysto srebrnym podfutrzem a cieniowanymi włosami wierzchnimi.

Organizacja FIFe nadała międzynarodowy status rasy dla Burmilli w 1994 r. Ten pełen wdzięku kot jest z budowy solidny o długich silnych nogach i średnio grubym lecz długim ogonie. Głowa jest trochę klinowata z dużymi uszami, krótkim nosem i dużymi pełnymi wyrazu oczyma. To co robi największe wrażenie to jego błyszczące, srebrne, cieniowane futro. Skóra powiek, ust i nosa jest otoczona ciemniejszym kolorem stanowiąc kontrastowy obrys. Intensywność kontrastu może być różna, czasem mniej widoczna. Delikatny rysunek pręgowań jest obecny w niektórych tylko miejscach jak na pyszczku, ogonie czy łapach.

Cechy wyglądu w skrócie

• Ciało – średniej wielkości, długie, zaokrąglona klatka piersiowa średniej szerokości, proste plecy

• Głowa – delikatnie zaokrąglona, czubek głowy o średniej szerokości, szeroka na poziomie brwi i zawiasu szczęki, zwężająca się do krótkiego tępego klin

• Oczy – wielkie, sporo rozstawione, nieco skośne, zakrzywiona górna linia pochylona w kierunku nosa z pełniejszą zakrzywioną linią dolną, świetliste i wyraziste, barwa w dowolnym odcieniu zieleni, preferowana jest czysta zieleń, żółte dopuszczalne u kociąt i młodych kotów poniżej 2 roku życia, u odmian czerwonych, kremowych i szylkretowych dopuszcza się oczy bursztynowe

• Nos – profil pokazuje delikatne złamanie nosa, czubek nosa i podbródka powinny znajdować się w jednej linii, guz na nosie jest niepożądany

• Uszy – Średnie do dużych, szeroka u podstawy z lekko zaokrąglonymi końcówkami, lekkio pochylone do przodu z profilu, z przodu zewnętrzna linia ucha jest kontynuacją linii twarzy

• Łapy – smukłe o mocnych kościach, tylne nogi nieco dłuższe niż przednie, palce w owalu

• Ogon – średni do długi że średnią grubością u podstawy, lekko zwężający się do zaokrąglonego końca

• Futro – krótkie i gęste, jedwabiste, gładkie, leżące, z podszerstkiem które powoduje lekkie uniesienie

• Kolory – kolor podstawowy: czysto srebrno-biały lub ciepły złoty, cieniowany i muszelkowy w uznanych odmianach koloru pomarańczowego i niepomarańczowego (W przypadku odmian kolorystycznych zapoznaj się z PDF - em u dołu strony)

Szczegółowe opisy znajdują się w linku do PDF-a Federacji u dołu strony.

Standard FIFe

---

BML – kot burmilla (Burmilla)

Wszelkie zmiany i aktualny opis dostepny na stronach organizacji - Federation Internationale Féline. (www.fifeweb.org)

Wady dysklasyfikujące

Niepoprawny kolor dorosłych osobników; budowa krempa lub orientalna; za długa sierść lub zbyt kudłata.

---

Źródło: FIFe, Wikipedia, DK Find Out

---