Kot Europejski

Charakterystyka rasy

Rasa zarejestrowana przez FIFe w 1949/1981 r.

Kota Europejskiego można porównać do rodzaju kota domowego, który rozwinął się w sposób naturalny, tj. nie został poddany specjalnym zabiegom hodowlanym. To jedna z najstarszych i najbardziej rozpowszechnionych ras kotów na świecie, początki sięgają starożytności. Wiele ras kota domowego wywodzi się właśnie od Europejskiego. Jest to średniej wielkości kot o umiarkowanie długiej sierści. Ma jędrne, zaokrąglone ciało i skłonność do brzuszków. Średnio duży, dobrze zbudowany ale nie wygląda tak krępy jak brytyjski krótkowłosy czy perski. Jego klatka piersiowa jest szeroka, ma średnio długie mocne nogi i okrągłe łapy. Głowa raczej duża, wraźnie okrągła.

Kot europejski ma umiarkowanie długą i gęstą sierść, która jest często w kolorach czarnym, szarym lub białym. Główne kolory oczu to pomarańczowy, miedziany, żółty, orzechowy, zielony, niebiesko-zielony i niebieski. Bursztynowy odcień oczu jest wyjątkowo piękny, a dla kotów rasowych cecha różnobarwnych tęczuwek jest akceptowanym standardem tej rasy (jeśli np bursztyn jest połączony z niebieskim).

Jest inteligentny, łagodny i przyjacielski. Są towarzyscy i lubią spędzać czas w otoczeniu swoich właścicieli. Są aktywni i uwielbiają bawić się, a także wychodzić na zewnątrz, dlatego warto zapewnić im odpowiednie warunki do wypoczynku i aktywności.

Ma umiarkowanie długą sierść, która wymaga jedynie regularnego czesania i pielęgnacji. Są też w większości zdrowe i łatwe w utrzymaniu.

Kot europejski ma dobrą kondycję zdrowotną i może żyć nawet do 15-20 lat.

Podsumowując, kot europejski to łagodny, inteligentny i przyjacielski kot, który jest łatwy w utrzymaniu i może żyć długo.

Historia rasy

To naturalna rasa kontynentalnej Europy. Pierwsze Europejskie Krótkowłose koty były potomkami kotów przywiezionych do Północnej Europy przez rzymskich legionistów, walczyły z gryzoniami w spichlerzach wojskowych. Wiadomo również, że nie tylko koty pracowały jako strażnicy jedzenia ale pełniły funkcje przyjaciół człowieka. Podczas rzymskiej okupacji Europy i Anglii koty skrzyżowały się że Żbikiem Europejskim. Klasyczny wzór pręgowany mógł powstać z tych krzyżówek. Tak też dzieje się do dziś, często kot domowy krzyżuje się z kotem dzikim takim jak żbik.

Na farmach kiedyś miała miejsce hodowla selektywna. Koty łowne były bardziej poszukiwane i cenione. Być może to też ukształtowało charkter i kierunek rozwoju naszego kolegi domowego. To jak traktowano zwierzę w pewnych miejscach geograficznych kształtowało jego osobowość. Koty Brytyjskie są z natury spokojniejsze mimo, że wywodzą się z tego samego korzenia co europejskie.

Kot Brytyjski Krótkowłosy to ta sama rasa co Europejski, obydwie rasy wywodzą się z domowych kotów Zachodniej Europy. Niektórzy właściciele kotów nie lubią jak im się przypomina, że ich rasowe pupile pochodzą od tzw "dachowców". Faktem jednak jest, że nasze bardziej lub mniej rasowe kociaki swóje pochodzenie zawdzięczają rasom pierwotnym.

Ustanowienie rasy

Harison Weiner ojciec miłośników kotów, w 1871 r. zorganizował w Anglii pierwszy pokaz kotów oraz wyniósł do rangi rasy Kota Europejskiego czyli również Brytyjskiego. Weiner z pasją zajmował się kotami i przekonywał właścicieli kotów domowych, aby bardziej o nie dbali. Pisał w swojej książce "Nasze Koty": "domowy kot siedzący przed kominkiem to piękno, którego czasem nie dostrzega jego właściciel".

Weiner był założycielem i przewodniczącym The National Cat Club z przewodniczenia, którego zrezygnował a uzasadnniając, że członkowie klubu zajmują się czsem bardziej wystawami niż dobrem kotów. Zdążył jednak ustanowić pierwszy standard Kota Brytyjskiego w ten sposób zapoczątkował karierę tej razy a póżniej Europejskiej odmiany. Wówczas w Anglii kot Brytyjski był najczściej występującą rasą.

Ustanowiony standard punktacji Kota Europejskiego do dziś jest podobny do Kota Brytyjskiego Krótkowłosego. Koty te są zupełnie wolne od innych domieszek rasowych. Kiedyś były całkowicie ignorowane jako rasa. Zatem na początku lat 70-tych ustalono wzorce i odmiany barwne. W 1982 r. rasa Kota Europejskiego została uznana przez FIFe i była oparta na cechach popularnego kota domowego.

Niektórzy hodowcy w celu wykluczenia pomyłki Europejskiego z Brytyjskim nazwali Europejskiego kotem celtyckim (Keltic shorthair). Ten sam wzorzec oceny rasy stosuje się także dla brazylijskiej rasy Brazilian Shorthair.

Więc, Europejski Krótkowłosy ma swoich odpowiedników w Wielkiej Brytanii (brytyjski krótkowłosy) i USA (amerykański krótkowłosy) i Brazyliij (Brazilian Shorthair).

---

Cechy wyglądu w skrócie

• Ciało – średniej wielkości i długości, zgrabne, umięśniony
• Głowa – dość duża, twarz sprawia wrażenie zaokrąglonej, ale jest nieco dłuższa niż szersza, czoło i czaszka lekko zaokrąglona
• Oczy – zaokrąglone i otwarte, szeroko rozdzielone, lekko skośnie
• Nos – prosty, średniej długości i jednolicie szeroki na całej długości, przejście między nosem a czołem charakteryzuje się płytkim wcięciem między oczami
• Uszy – średniej wielkości, lekko zaokrąglone na końcach, czubate, wysokość uszu odpowiada szerokości podstawy, oddalone od siebie i wyprostowane
• Łapy – mocne, średniej długości i stopniowo zwężające, okrągłe przy palcach
• Ogon – średnio długi, gruby u nasady z lekkim zwężeniem
• Futro – krótkie i gęste, sprężyste i błyszczące
• Kolory – dopuszczalne jest wiele barw i kolorów, niedopuszczalne są odmiany barwne powstałe w wyniku krzyżowania z innymi rasami (dokładny opis dopuszczalnych kolorów jest w PDF-e u dołu strony)

Szczegółowe opisy znajdują się w linku do PDF-a Federacji u dołu strony.

Wady dysklasyfikujące

• Zdecydowane załamanie linii nosa
• Zbyt krępy lub zbyt smukły
• Za długie lub zbyt wełniste futro
• Wygląd sugerujący krzyżówkę z innymi rasami

---

Źródło: FIFe, Wikipedia, DK Find Out

---