Perski i Egzotyczny to
rasy o tych samych cechach i wymaganich wystawienniczych w klasyfikacji federacji felinologicznej FIFe, różnica jest jedynie w długości sierści. Pers długowłosy jest rezultatem skrzyżowania kota rasy Angora i Perskiej (naturalnej rasy pochodzącej z Persji - dzisiejszego Iranu). Egzotyczny natomiast to "krótkowłosy pers" powstał przez skrzyżowanie kota Amerykańskiego Krótkowłosego z kotem Perskim Długowłosym (lata 60. XX w). Nie są to naturalne rasy.
Charakterystyka
Rasa Perska zarejestrowana w 1949 r.
Rasa Egzotyczna zarejestrowana w 1983 r.
Ta wielobarwna maść pomieszanych łatek koloru rudego, czarnego i kremowego dziedziczona jest z linii żeńskiej. Idealnie jest jeśli na pysku znajduje się większa ruda lub jasna, kremowa lub biała łata (w przypadku szylkretowych z dodatkiem białego).
Wysoko cenione są koty z gęsto rozmieszczonymi łatami. Zarejestrowane i uznane wariacje kolorów Persa Szylkretowego to: czarny szylkretowy, niebieski szylkretowy, czekoladowy szylkretowy i liliowy szylkretowy.
Szylkretowe kotki są bardzo cenione wśród hodowców ponieważ z ich miotów można uzyskać największą różnorodność kolorystyczną kociąt. Gen, który decyduje o takiej maści nazywa się „O” i jest aktywny tylko u kotek w chromosomie X a ten jedynie decyduje o kolorze futra. Samice posiadają 2 chromosomy X i w każdym przenoszona jest informacja o kolorze. Samce mają chromosomy XY i informacje o kolorze noszą tylko w X.
Cechy wyglądu w skrócie
Ciało – średnie do dużego, przysadziste, nisko osadzone, szeroka klatka piersiowa, masywne ramiona i plecy, dobrze umięśnione Głowa – okrągła i masywna, dobrze wyważona, bardzo szeroka czaszka Oczy – duże, okrągłe i otwarte, szeroko rozstawione Nos – krótki, szeroki, z wyraźnym stopem, ale bez zadarcia, grzbiet i skóra nosa muszą być szerokie, nozdrza otwarte, aby umożliwiać swobodny przepływ powietrza,zaczyna się między oczami (nie nad górną powieką ani poniżej dolnej) Uszy – małe, zaokrąglone, dużo włosów po wewnętrznej stronie, osadzone bardzo szeroko i raczej nisko na głowie Łapy – krótkie, grube i mocne, łapki duże i okrągłe, jędrne, preferowane są kępki między palcami Ogon – proporcjonalny do długości ciała, lekko zaokrąglony czubek, u perskich puszysty jak pióropusz, u egzotycznych gruby z bardzo gęstym krótkim fitrem Futro – u perskich: długie i gęste, delikatne z jedwabistą konsystencją (nie wełniane), pełna kryza zakrywa ramiona i klatkę piersiową; u egzotycznych: krótkie, gęste, miękke i delikatne w konsystencji, włos podnosi od ciała gruby podszerstek Kolory - perski i egzotyczny jest uznany w wielu odmianach maści. Szczegółowe opisy znajdują się w linku do PDF-a Federacji u dołu strony.
Rodzaje szylkretowych
liliowy szylkret
szylkretowo – biały
czekoladowy szylkret
czarny szylkret
Historia rasy
Pierwszy zarejestrowany szylkretowy był krótkowłosy. We wczesnych latach 1900, długowłose szylkretowe były już widziane na pokazach i wystawach. Hodowcy byli zaintrygowani rozmaitością i wielością kolorów futra. Należy wiedzieć, że szylkret występuje wyłącznie u samic. Bardzo rzadko rodzi się kocur szylkretowy, ale jeśli się to zdarzy przeważnie okazuje się być bezpłodny. Dla uzyskania maści szylkretowej hodowcy kojarzą koty w jednolitym kolorze. Szylkretowy pers nie występuje jako samodzielna odmiana, jest osiągany w wyniku celowych bądź przypadkowych krzyżówek.
Standard FIFe
EXO – kot egzotyczny (Exotic) lub PER – kot perski (Persian)
Wszelkie zmiany i aktualny opis dostepny na stronach organizacji - Federation Internationale Féline. (www.fifeweb.org)
Wady nie pozwalające na przyznanie certyfikatu:
Deformacje kośćca i czaszki (nie dotyczy kastratów); oczy zbyt głęboko osadzone lub wyłupiaste lub zezowate, choroby oczu, niepoprawny zgryz (przodo lub tyłozgryz powyżej 2mm), zęby stępione lub ułamane, deformacje ogona (nie dotyczy kastratów), kondycja ogólna (wychudzenie lub zapasienie).
Wady powodujące dyskwalifikację:
ślepota, głuchota, agresja, karłowatość, zezowatość, wnętrostwo lub anomalia budowy jąder, futro zafrbowanie lub zbytnio upudrowane, amputacja pazurów (nie mylić z obcięciem); zapchlenie; brudne uszy, poli- lub olidaktylizm (zbyt duża ilość palców), białe płaszczyzny koloru futra nie przewidziane w standardzie koloru, kotki karmiące i ciężarne, widoczna przepuklina pępkowa.