Kot Bengalski

Nazwa ”Bengal” pochodzi od łacinskiego imienia Leoparda, Kota Azjatyckiego (Prionailurus bengalensis), który występuje w środowisku naturalnym Azji Centralnej. Pierwsza próba stworzenia domowych leopardów miała miejsce w Japonii według publikacji Kot Fancy z 1941 r. Drugą próbeę podjęto w 1960 r. w Stanach Zjednoczonych.

W latach 60. małe azjatyckie koty Leopard stały się bardzo popularne a z początkiem 70. na futra z tych kotów zapanowała oszałamiająca moda. Na jedno futro potrzebne było 200 skór leoparda! Te małe lamparty niemal otarły się o całkowite wyginięcie, zaspakajając popyt na futra.

Dzięki zainteresowaniu naukowców oraz obrońców praw zwierząt w Stanach Zjednoczonych, łowiectwo i handel z Azją skórami kota Leoparda oraz przewóz przez granice było zakazane i jest nadal.

W roku 1970, populacja kotów w Stanach była poważnie zagrożone białaczką – u kotów to choroba zakaźna. Jeszcze nie było na nią szczepionki. Zauważono w tym samym czasie, że azjatyckie leopardy nie chorują na białaczkę. Rozpoczęto badania mające na celu opracowanie szczepionki.

Po zakończonych badaniach w 1975 r. hodowca Jean Mill otrzymała od dr. Willarda Centerwalla osiem żeńskich genetycznych kotów-hybryd, nad którymi to prowadzono testy skierowane pod opracowanie szczepionki. W oparciu o krzyżówki między azjatycką panterą, która żyje w południowo-wschodniej Azji i domowymi kotami, kot Bengalski był pierwszy raz uzyskany jako rasa w Stanach Zjednoczonych.

Z początkiem lat 60. pani Jean Mill (z domu Sugden) amerykańska biolog, hodowca-amator z Kalifornii skrzyżowała kota domowego z dzikim kotem bengalskimi, uzyskując podobnego do lamparta kociaka o charakterze kota domowego.

Pani Jean Mill zaczął swoje pierwsze eksperymenty podczas studiów genetyki w UC Davis w 1940 r. Dzięki jej eksperymentom powstał w wyniku krzyżówek kot Bengalski. Zachował czujność i pewność siebie azjatyckiej pantery w połączeniu z uczuciowym usposobieniem domowego kota, dając w efekcie miniaturową panterę o uroczej i miłej naturze.

W 2008 r. powstał film o Jean Mill, twórczyni rasy Bengal. Zawiera historyczne już zdjęcia i dokumentacje filmowe z czasu tworzenia rasy.

(Na poczatku lat 80. eksperymentując krzyżówki z amerykańskimi kotami Abisyńskimi i Egipskim Mau, Jean Mill osiągneła wspaniałe wyniki, przy czym maść kota nie była największym wyzwaniem hodowlanym.)

Kociaki z pierwszego i drugiego pokolenia odziedziczyły po swoim bengalskim ojcu wiele cech charakteru dzikiego kota i niestety samice były bezpłodne. Dlatego kot jeszcze nie mógł być oddany do powszechnej hodowli. Dopiero przy czwartym pokoleniu Bengalskie straciły agresywność, dzikość i inne wady będąc gotowe do hodowli.

Większość hodowców była stanowczo przeciwnych hodowli krzyżówki dzikiego kota. Nawet do dzisiaj niektóre stowarzyszenia odmawiają rejestracji Bengalskiego w poczet ras, ze względu na jego dzikich przodków i dziedziczony przez to charakter. W 1984 r. rasa została uznana przez TICA. Od tej chwili Bengalskie mogły brać udział w wystawach.

Pierwsze trzy pokolenia, z oryginalnego sparowania leoparda z Azji i hybrydy krajowej, aż do narodzin czwartego pokolenia, były nazywane „Fundament bengalski” (pokolenia technicznie określane jako F1, F2, F3, F4… i tak dalej). Koty z pokolenia F1- F3 są uznawane przez hodowców za bezpieczne i nadające się na zwierzęta domowe. Traktowane są po prostu jak podstawa, na której można budować czystej krwi Bengalskiego. Według niektórych federacji F4 czyli koty czwartej generacji są dozwolone w hodowli i uznaje się je za koty czystej rasy.

I tak krzyzowano:
(ALC) Asian Leopard Cat + (SBT) Bengal = F1 – krzyzówka uznana za „Fundament bengalski”
(SBT) Bengal + F1 Hybrid = F2 – krzyzówka uznana za „Fundament bengalski”
(SBT) Bengal + F2 hybrid = F3 – krzyzówka uznana za „Fundament bengalski”
(SBT) Bengal + F3 Hybrid = F4 Bengals (SBT) – krzyzówka uznana za rase wlasciwa
(SBT) Bengal + F4 (SBT) Bengal = Bengal (SBT) – krzyzówka uznana za rase wlasciwa

Zobacz też: Geny i krzyżówki

---

Charakter i opieka

Ostrożny i pewny siebie jak jego dziki przodek. Kot Bengalski ma uczuciową naturę i kochający zależny temperament. Grube bogate futro jest utrzymane w dobrej kondycji poprzez zbalansowaną dietę i regularne szczotkowanie futra. Azjatycki leopard jest z charakteru samotnikiem, wszystkożernym myśliwym, a ostateczny wynik czy osiągnięcie musiało zakładać przyjazny stosunek do domu i ludzi jako towarzyszy życia.

Bengal czwartej generacji, przyniósł określone oczekiwania według ekspertów. Był laureatem licznych nagród i gwiazdą wystaw. Mimo to, powściągliwość ludzi wobec tej rasy trwa. Twórca rasy Jean Mill powiedziała, że to kochne koty i „każdy inny kot może ugryźć człowieka… ale jeśli Bengal to robi niektórzy twierdzą, że to dzikie zwierze i należy być ostrożnym.” Twórczyni rasy uważa zwierzaki za niezwykłe, piękne i bardzo przyjazne ludziom.

---

Wygląd

Wygląd Bengalskiego kota powinien być tak bliski, jak tylko możliwe do tej pierwszej uzyskanej krzyżówki, ale bez możliwości bycia pomylonym z prawdziwą azjatycką panterą. Futro tej rasy jest unikalne, podobne w dotyku do jedwabiu lub satyny, błyszczący wygląd jak gdyby iskrzył się złotym pyłem lub miał perlisty połysk. Jest przylegające do ciała z małą ilością podfutrza.

Na całym ciele znajdują się plamki mniej więcej jednakowej wielkości i kształtu. Na nogach również są cętki, które u dołu przechodzą w prążki. Wzdłuż kręgosłupa biegnie ciemna pręga, a obok niej dwie równoległe linie tej samej barwy. Na ogonie ma parę pierścieni.

Białe plamy mogą występować na podbródku i piersi, brzuchu i wewnętrznej stronie nóg. Oczy, nos i wargi z czarnym obramowaniem. Jego gaworzący i świergoczący głos jest różny od tego, które wydają zwykłe domowe koty, co daje wrażenie, że idealny Bengalski kot jest prawdziwie dzikim kotem.

Koty tej rasy są bardzo drogie.

Zobacz też: Kolory futra, rodzaje | Budowa wlosa – od niego zalezy desen na futrze